آیا کسی در دولت پیدا می شود که پاسخگوی وعده های بر زمین مانده باشد یا این گمان تقویت می شود که وعده ها و شعارهای احمدی نژاد رنگ و بوی انتخاباتی داشته و این وعده ها و مصوبات تنها به عنوان میراثی برای دولت های آینده باقی خواهد ماند. این دغدغه در شرایطی مطرح می شود که خبرها حاکی از تدارک وسیع تبلیغاتی دولت برای مانوری آنچنانی در ماههای پیش روست. مانورهایی که دولت در آستانه هر انتخابات در اجرای آن ید طولایی دارد.

تنها چند ماه تا پایان عمر دولت دهم باقی مانده است و هنوز حجم بالایی از وعده هایی که احمدی نژاد در طول ۷ سال ریاست جمهوری خود داده عملی نشده است. رییس جمهور در سال ۸۴ با وعده هایی بر سر کار آمد که گرچه از جنس وعده های سایر سیاسیون در هنگام تبلیغات انتخاباتی بود امابه علت ضعف هایی ساختاری سیستم اقتصادی کشور غیرعملی می نمود. در همان زمان اصولگرایان به این ضعف ها اشاره داشتند و خواهان اقداماتی ساختاری برای حرکت دولت بر بستری اجرایی برای از میان بردن آنها بودند نه وعده هایی که تنها در کوتاه مدت کاربرد دارد و در دراز مدت تنها سبب بالاتر رفتن سطح توقعات و مطالبات می شود. به این مهم توجهی نشد و اکنون نه تنها از حجم این وعده ها کاسته نشد بلکه با پافشاری احمدی نژاد به تعداد آنها افزوده و بزرگی آنها دوچندان شد.

احمدی نژاد پس از روی کارآمدن هم در سفرهای استانی با تصویب مصوباتی که پشتوانه مالی و اجرایی آنها پیش بینی نشده بود بر حجم این وعده ها افزود. مصوباتی که پس از مدتی گلایه نمایندگان حوزه های مختلف از عملی نشدن آنها را به همراه داشت.

یکی از وعده های مهمی که احمدی نژاد در طول این سالها بسیار بر روی آن تاکید داشته وعده ریشه کن کردن بیکاری و ایجاد سالیانه ۲.۵ میلیون شغل است. ريشه کن شدن بيکاري تا پايان دولت دهم، يکي از حرف‌هایي است که اجرايي شدن آن با توجه به ميزان اشتغال زايي صورت گرفته در اين مدت، با اما و اگر‌هاي بسيار همراه است.

وقتي در سال ۸۹ دولت اعلام کرد که بيش از يک ميليون و ششصد هزار فرصت شغلي ايجاد کرده، انتقاد بسياري از نمايندگان مجلس بلند شد که چگونه امکان دارد چنين اقدامي صورت گرفته باشد، آن هم در حالي که بررسي ديگر شاخص‌هاي اقتصادي چنين امري را تاييد نمي‌کند . در حالی که مسئولین سابق مرکز آمار ایران از دخالت مسئولان ارشد دولتی در عدم اعلام نرخ واقعی بیکاری خبر می‌دهند، نمایندگان مجلس نیز در طول این مدت بارها از دولت خواسته اند براي راستي آزمايي اين آمار، حداقل دولت به نمايندگان مجلس ميزان اشتغالزايي در هر حوزه انتخابيه را اعلام کند که اين امر هم اتفاق نيفتاد تا شک و ترديد نسبت به اين آمار بيشتر شود.

با توجه به اینکه آمارهای دولت برای اشتغال زایی طی ۲ سال گذشته همواره با واکنشهای جدی روبرو بوده و بعید به نظر می رسد که محقق شده باشد بنابراین طبیعی است که در فرصت کوتاه باقی مانده نیز نباید منتظر اتفاق خارق العاده ای بود.

اما یکی دیگراز این وعده های عملی نشده رییس جمهور واگذاری هزار متر باغ ویلا به هر خانوار ایرانی بود. احمدی نژاد در ۱۸ تیرماه ۱۳۹۰ اعلام کرد به هرخانوار ايراني يك قطعه زمين ۱۰۰۰ متري به-صورت رايگان تعلق می گیرد تا خانواده ها در آن باغ ميوه و بناي مسكوني براي خودشان احداث كنند. وی گفته بود: إن شاءالله اين طرح تا پايان سال آماده و در ۱۰ الي ۱۵ منطقه به طور آزمايشي اجرا مي شود. اما از زمان اعلام این طرح تاكنون دیگر سخني از اجراي آن به ميان نيامده است.

احمدی نژاد همچنین در آبان ماه ۱۳۸۵ از توزيع سهامي با نام سهام عدالت در ميان مردم خبر داد و اظهار کرد «در سالهاي گذشته همه ملّت عادلانه از ثروت كشور بهره مند نبودند و به دلايل گوناگون بين طبقات مختلف جامعه فاصله ايجاد شده بود». وی به همين دليل وعده داد با ايجاد سهام عدالت، بازنشستگان و افراد تحت تكفّلشان، هركدام يك برگه يك ميليون توماني سهام عدالت دريافت خواهندكرد اما این طرح نیز پس از مدتی به محاق رفت.

از اختصاص یک میلیون تومان به نوزادان در قالب طرح صندوق آتیه فرزندان نیز می توان به عنوان یکی دیگر از وعده های احمدی نژاد نام برد، طرحی که به علت کمبود اعتبارات نیمه تمام ماند. ۳ برابر شدن یارانه ها، ارزانی پس از هدفمندی، افشای اسامی مفسدان اقتصادی، حل کامل مشکل مسکن و صدها طرح دیگر نیز از جمله وعده های عملی نشده دولت به حساب می آیند.

اما حال که تنها چند ماه تا پایان عمر دولت دهم باقی مانده باید منتظر ماند و دید که چگونه وعده های مکرر احمدی نژاد و کابینه اش محقق می شود؟ آیا در طول این چند ماه باقی مانده به گفته احمدی نژاد بیکاری ریشه کن شده و مشکل اشتغال جوانان برطرف می شود؟ آیا کسی در دولت پیدا می شود که پاسخگوی وعده های بر زمین مانده باشد یا این گمان تقویت می شود که وعده ها و شعارهای احمدی نژاد رنگ و بوی انتخاباتی داشته و این وعده ها و مصوبات تنها به عنوان میراثی برای دولت های آینده باقی خواهد ماند. این دغدغه در شرایطی مطرح می شود که خبرها حاکی از تدارک وسیع تبلیغاتی دولت برای مانوری آنچنانی در ماههای پیش روست. مانورهایی که دولت در آستانه هر انتخابات در اجرای آن ید طولایی دارد.