خشایار الوند درباره‌ی عملکرد صحیح سلبریتی‌ها در فضای مجازی، با تاکید بر اینکه هر بازیگری حق اظهار نظر دارد، در عین حال می‌گوید، اشکال کار جایی مشخص می‌شود که هر کسی که صفحه آن فرد مشهور را دنبال می‌کند، چشم و گوش بسته نظرات او را قبول و می‌خواهد مدل آن فرد زندگی کند.

خشایار الوند درباره‌ی عملکرد صحیح سلبریتی‌ها در فضای مجازی، با تاکید بر اینکه هر بازیگری حق اظهار نظر دارد، در عین حال می‌گوید، اشکال کار جایی مشخص می‌شود که هر کسی که صفحه آن فرد مشهور را دنبال می‌کند، چشم و گوش بسته نظرات او را قبول و می‌خواهد مدل آن فرد زندگی کند.
نویسنده سریال‌های «شب‌های برره» و «مسافران» در گفت‌وگویی با ایسنا درباره‌ی فعالیت بازیگران در فضای مجازی اظهار کرد: ما زندگی دوگانه‌ای داریم؛ در جامعه، محل کار و عرصه عمومی به یک شکل لباس می‌پوشیم و مسائلی را رعایت می‌کنیم اما در فضای مجازی زندگی پنهانی خود را به نمایش می‌گذاریم و وجه پنهان جامعه را به تصویر می‌کشیم. برای مثال ریحانه پارسا، بازیگر «پدر» بعد از اینکه پخش این سریال تمام شد، عکس‌های خود در سریال پدر را از میان دیگر عکس‌های اینستاگرام خود پاک کرد و در عین سادگی که واقعی هم بود گفت که چهره واقعی من این شکلی است. ما خود را در فضای مجازی همه جوره نشان می‌دهیم اما در جامعه نقابی به چهره ما زده‌اند یا زده‌ایم که باعث می‌شود به گونه‌ای دیگر رفتار کنیم. در واقع وجه پنهانی که سلبریتی‌ها از خود نشان می‌دهند برای همه دوگانگی به وجود می‌آورد.
او ادامه داد: برای مثال بازیگری نقش یک فرد بدبخت را بازی می‌کند و داعیه درد اجتماعی دارد اما بعد عکس‌های خود را با وسایل گران‌قیمت خود می‌گذارد. اگر این دوگانگی از طرف جامعه هضم شود که هر کس زندگی خصوصی دارد مشکل حل می‌شود اما عموما این دوگانگی از طرف جامعه درک نمی‌شود. بنابراین وقتی که بازیگری پستی را درباره گرانی یا رنج مردم می‌گذارد و بعد عکس‌هایی از وسایل گران‌قیمت خود به تصویر می‌کشد انگار ما به او حق نمی‌دهیم که درباره این مسائل صحبت کند. این مسائل اغتشاشات فکری برای ما به وجود می‌آورد. ما از دیرباز نتوانستیم بازیگر را از نقش خود تفکیک کنیم در حالی که باید این اتفاق بیفتد.

نویسنده سریال «مرد هزار چهره» و «مرد دو هزار چهره» با اشاره به اینکه بازیگران درباره هر مساله‌ای اظهار نظر می‌کنند، گفت: هیچ کس نمی‌تواند جلوی اظهار نظر فردی را بگیرد. من در صفحه شخصی خود نظراتم را می‌نویسم که ممکن است مخالف یا موافقانی داشته باشد اما تا زمانی که از حریم اخلاق، عرف و قانون تجاوز نکند عیبی ندارد که نظرم را بگویم تا وقتی که به حیطه دیگران وارد نشوم، آزادی دیگران را مخدوش و از قانون تخطی نکنم، عرف و هنجار را بر هم نریزم، کسی نمی‌تواند بگوید که چرا نظرت را می‌گویی. البته اشکال این مسائل آنجاست که هر کسی که در صفحه آن فرد مشهور حضور دارند و او را دنبال می‌کنند چشم و گوش بسته آن نظر را قبول می‌کنند و می‌خواهند مدل آن فرد زندگی کنند. برای مثال فردی مانند تتلو در صفحه خود می‌گوید همه بگویید بق بقو و افرادی نیز در صفحه او این کار را تکرار می‌کنند. در واقع این حماقت آن عده است که این کار را انجام می‌دهند. بازیگران می‌توانند درباره همه چیز نظر بدهند و بقیه می‌توانند مخالف باشند.
الوند در پایان گفت: بازیگری را اگر به عنوان یک شغل ببینیم مانند تمام شغل‌های دیگر است. گروه مرجع و الیت جامعه که مردم آن‌ها را می‌شناسند به دلیل اینکه عده‌ای آنها را قبول دارند مسؤولیتی را نیز عهده دار هستند اما فرقی با بقیه مردم ندارند و مردم می‌توانند با نظر آن‌ها مخالف یا موافق باشند. اما به عنوان کسی که مورد توجه است و ممکن است جامعه از او تاثیر بگیرد باید از مسائلی مراقبت کند و در حیطه اخلاقی هم مسؤولیت دارند بنابراین باید عرف جامعه را رعایت کنند و بعدحرف خود را بزنند. اما اینکه نفع مردم چیست؛ ممکن است نفع مردم آن چیزی باشد که این بازیگر می‌گوید. اجازه بدهیم مردم نفع خود را خودشان تشخیص دهند؛ البته من با موجی که همه دوستان درباره همه چیز نظر می‌دهند موافق نیستم و با این موج که می‌گویند به بازیگران چه ارتباطی دارد که درباره همه چیز اظهار نظر می‌کنند هم مخالفم.