یک منتقد سینما و تلویزیون با اشاره به اینکه میزان کمی از سریال «دلدادگان» را تماشا کرده است، درباره‌ی این مجموعه تلویزیونی گفت که آنچنان روایت و اجزای مختلف همین دقایق از سریال سهل‌پسندانه کنار هم قرار گرفته بودند که ترجیح دادم بخش‌های دیگر آن را دنبال نکنم.

یک منتقد سینما و تلویزیون با اشاره به اینکه میزان کمی از سریال «دلدادگان» را تماشا کرده است، درباره‌ی این مجموعه تلویزیونی گفت که آنچنان روایت و اجزای مختلف همین دقایق از سریال سهل‌پسندانه کنار هم قرار گرفته بودند که ترجیح دادم بخش‌های دیگر آن را دنبال نکنم.
شاهین امین در گفت‌وگو با ایسنا درباره‌ی وضعیت سریال‌های تلویزیون و مجموعه‌های نمایش خانگی، اظهار کرد: ۱۰  تا ۱۵ دقیقه از هر سریال تلویزیونی و یا مجموعه‌های نمایش خانگی را می‌بینم که اگر قلابشان گیر کرد آن‌ها را دنبال می‌کنم که معمولا هم این اتفاق نمی‌افتد. مساله‌ای که در اغلب سریال‌ها من را آزار می‌دهد فارغ از کیفیت بصری که واجد آن نیستند، روایت و فیلمنامه است که غیرقابل باور و بسیار سهل‌پسندانه هستند.
او انگیزه‌ی ساخت اغلب سریال‌های تلویزیونی و مجموعه‌های شبکه نمایش خانگی را دلایل اقتصادی عنوان کرد و گفت: «به نظرم دلیل اصلی بسیاری از سریال‌های تلویزیونی برای مدیران سازمان پر کردن آنتن بوده و از سوی تهیه‌کنندگان هم مساله مالی مد نظر است. در نمایش خانگی نیز به غیر از «شهرزاد» و «شاهگوش» اثر قابل بحث دیگری را من ندیدم. به نظرم اصل ماجرا در نمایش خانگی هم مسائل مالی است؛ البته برای هر صنعت و چرخه اقتصادی سود لازم است اما وقتی تنها دلیل باشد و انگیزه‌ی ارتقای حرفه‌ای به کلی کنار برود، فقط شاهد آثار نازل خواهیم بود.
این منتقد سینما و تلویزیون تصور خود از آمار مخاطبان این سریال‌ها را چنین بیان کرد: با توجه به واکنش‌های بیرونی تصور می‌کنم هیچ یک از مجموعه‌های نمایشی مخاطب گسترده‌ای را درگیر نکرده‌اند؛ البته سازمان صداوسیما همیشه آمارهایی ارائه می‌دهد اما آن‌ها خودشان باید توضیح دهند که این آمارها چطور به دست می‌آیند.
امین درباره‌ی تاثیر عمل زیبایی بر کار بازیگران جوانی که وارد این عرصه می‌شوند، اظهار کرد: عمل زیبایی یک مساله اجتماعی است که در عرصه بازیگری هم وجود دارد، اما به نظرم گاهی به شکل افراطی رخ می‌دهد و اغلب صورت‌ها را از حالت طبیعی خارج می‌کند؛ صورت یکی از ابزار بازیگر است و البته بازیگران باید مراقب فرم بدن و چالاکی خود باشند که بتوانند نقش‌های متفاوتی را بازی کنند. اما اگر این صورت از فرم طبیعی خود خارج شود، دیگر ابزار مناسبی نیست و تماشاگر را پس می‌زند. ما الان بازیگرانی را می‌بینیم که از شدت جراحی‌های متعدد زیبایی، دیگر صورتشان هیچ میمک و حسی ندارد و بیشتر شبیه یک حجم برجسته غیرطبیعی است. به نظرم سطح سلیقه بازیگران باید از سطح سلیقه کف جامعه بالاتر باشد که متاسفانه اغلب این گونه نیست. تنها با صورت عمل‌کرده کسی بازیگر خوبی نمی‌شود. متاسفانه حتی بیشتر مجریان سازمان صداوسیما نیز این عمل‌ها را انجام می‌دهند، بنابراین چه انتظاری از مردم است؟