شبکه یک سیما که زمانی با پخش سریالهای الفویژه و تاریخی، ویترین تلویزیون به لحاظ پخش آثار نمایشی محسوب میشد، مدتی است که صرف پر کردن آنتن را اولویت قرار داده و بیآنکه سطح کیفی آثار چندان مورد توجهش باشد، سریالهایش را انتخاب میکند.
کفگیر شبکه یک به تهِ دیگ خورده است؟
6 مرداد 1397 ساعت 17:41
شبکه یک سیما که زمانی با پخش سریالهای الفویژه و تاریخی، ویترین تلویزیون به لحاظ پخش آثار نمایشی محسوب میشد، مدتی است که صرف پر کردن آنتن را اولویت قرار داده و بیآنکه سطح کیفی آثار چندان مورد توجهش باشد، سریالهایش را انتخاب میکند.
شبکه یک سیما که زمانی با پخش سریالهای الفویژه و تاریخی، ویترین تلویزیون به لحاظ پخش آثار نمایشی محسوب میشد، مدتی است که صرف پر کردن آنتن را اولویت قرار داده و بیآنکه سطح کیفی آثار چندان مورد توجهش باشد، سریالهایش را انتخاب میکند.
به گزارش ایسنا، مشکل پخش مجموعههای نمایشی، به صرف شبکه اول سیما محدود نمیشود و علاوه بر این شبکه، به نظر میرسد کفگیر شبکههای سه و پنج سیما هم به ته دیگ خورده باشد و آنها نیز با مشکلاتی از این دست مواجهند.
با اتمام سریال شش قسمتی «شب عید» به کارگردانی سعید آقاخانی، حالا نوبت به سریال خارجی «سرنخ» رسیده تا یک هفته دیگر آنتن شبکه یک سیما را پُر نگه دارد؛ این در حالی است که با توجه به پیگریهای خبرنگار ایسنا هنوز سریال مشخصی به عنوان مجموعه بعدی این شبکه مشخص نشده است.
البته این سبک از پُر کردن آنتن با پخش سریالهای کوتاهمدت و بعضاً تکراری رویکردی است که اخیرا در دیگر شبکههای سیما نیز دیده میشود؛ اما طبیعتا انتظار مخاطب از شبکه یک سیما به عنوان «شبکه ملی» بیشتر است؛ شبکهای که زمانی با پخش سریالهایی چون «در چشم باد» به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی، «مدار صفر درجه» و «شب دهم» به کارگردانی حسن فتحی و «مختارنامه» به کارگردانی داوود میرباقری عملکرد قابل قبولی حداقل در حوزه نمایش داشت.
این در حالی است که از پخش آخرین سریال الف ویژه شبکه یک یعنی «معمای شاه» به کارگردانی محمدرضا ورزی نزدیک به دو سال میگذرد؛ هر چند این مجموعه تلویزیونی نیز با توجه با انتقادهایی که درباره برخی اطلاعات تاریخی و نحوه پردازش رویدادهای مهم تاریخ معاصر به همراه داشت، نتوانست آن طور که باید خاطره مناسبی از سریال الفویژه را در ذهن مخاطبان باقی بگذارد.
شبکه یک در سال جاری، پس از پخش پنجمین فصل از سریال «پایتخت» به کارگردانی سیروس مقدم به عنوان سریال نوروزی، اقدام به پخش سریال «ایراندخت» به کارگردانی محمدرضا ورزی کرد. این سریال که پیشتر چند قسمت از آن با عنوان «ستارخان» راهی آنتن شده بود، این بار به صورت کامل در ۲۷ قسمت از شبکه یک سیما پخش شد.
سریال «سر دلبران» به کارگردانی محمد حسین لطیفی نیز به عنوان سریال رمضانی شبکه یک راهی آنتن شد که البته نتوانست موفقیت «صاحبدلان» را تکرار کند. پس از آن مجموعه تلویزیونی «راه و بیراهه» به کارگردانی داوود بیدل پخش شد و سپس نوبت به پخش سریال شش قسمتی سعید آقاخانی با عنوان «شب عید» رسید. این شبها نیز قرار است سریال فرانسوی «سرنخ» در شش قسمت از شبکه یک سیما پخش شود و جای خود را به سریال دیگری بدهد که هنوز از سوی مدیران مشخص نشده است.
اما باید به این نکته توجه کرد که در حالی رویکرد پخش سریال با سطح کیفی نه چندان مناسب و پُر کردن جدول پخش بدون برنامهریزی مشخص در شبکه یک در پیش گرفته شده که مرتضی میرباقری (معاون سیما) تاکید کرده است تلویزیون برای ساخت سریالهای خود با مشکل مالی مواجه نیست. بنابراین این پرسش مطرح میشود که اگر صداوسیما در بخش بودجه تولید آثار نمایشی با مشکل مواجهه نیست، چرا جای سریالهای باکیفیت همچنان در تلویزیون خالی است؟
پاسخ این پرسش شاید رویکرد انبوهگرایی باشد که مدتی است در تلویزیون جان گرفته است. نتیجه این رویکرد تولید آثار متعدد با سطح کیفی متوسط و بعضا پایین و تمرکز نکردن بر تولید آثار نمایشی با کیفیت و جذب هنرمندانی است که مدتی پیش به سبب همین رویکرد از تلویزیون کوچ کرده و به شبکه نمایش خانگی و سینما رفتهاند.
کد مطلب: 91227