وقتی مناسبت سال اقتصاد مقاومتی به‌جز کپشن‌های گرامیداشت نمایشی آن در گوشه تصاویر تلویزیونی و تیزرهای رادیویی، برد بیشتری در سازمان صداوسیما ندارد، بعید است سال حمایت از کالای ایرانی منجر به بازنگری در روش‌های تبلیغاتی آن شود.

وقتی مناسبت سال اقتصاد مقاومتی به‌جز کپشن‌های گرامیداشت نمایشی آن در گوشه تصاویر تلویزیونی و تیزرهای رادیویی، برد بیشتری در سازمان صداوسیما ندارد، بعید است سال حمایت از کالای ایرانی منجر به بازنگری در روش‌های تبلیغاتی آن شود.
صداوسیما هر از چند گاهی کارهای نمایشی و ویترینی برای بخش خاص و ویژه‌ای اجرا می‌کند و اتفاقاً این دسته‌گل‌ها را در اوج جام جهانی و با حضور یک میهمان خارجی یا راه‌اندازی یکی از خدمات تصویری اینترنتی وابسته به خودش به نمایش می‌گذارد.

اما واقعیت این است که در، بر همان پاشنه قبلی می‌چرخد و شعارهای تاریخ‌مصرف‌دار چندروزه مدیران این سازمان در بخش درآمدزایی، هیچ اصول و قاعده‌ای را دنبال نمی‌کند.

حذف بازیگر زن از یک برنامه تلویزیونی که از زیرمجموعه‌های شراکتی صداوسیما است و جایگزین کردن ورزشکاری درجه‌دو با ادبیات جاهلی و کلمات و اشاره‌های نادرست اخلاقی و اجتماعی، کرامت اخلاق و انسانیت را همان‌قدر نشان می‌دهد که شعارزدگی در جلوگیری از حضور پویول و مانیش به خاطر 100 هزار یورو که اسپانسر پرداخت کرد و حراج آنتن جام جهانی به دو اپلیکیشن دوست و همکار و راه افتادن چرخه چند میلیونی شرط‌بندی مجاز روی نتایج بازی‌های جام جهانی.

گذشته از آن، اگر به تیزرهای بازرگانی «کلاس یک» این رسانه دقت کنید، تبلیغ شامپوی خارجی، تلویزیون خارجی و برند شوینده خارجی با حجم بسیار زیاد و ارقام نجومی قدرت‌نمایی می‌کنند.

هم‌زمان محصولات ری‌برند‌شده دو تولیدکننده بزرگ روغن نباتی سعودی و اروپایی با اسم‌ها و تبلیغات اغلب تخریب‌کننده نسبت به‌هم با بهره‌گیری از تجملات و اشرافی‌گری وحشتناک سفره‌های رنگین و خانه‌های عجیب ‌و غریب روی آنتن است.

هم‌زمان رپرتاژهای کیلویی به‌صورت فله‌ای اغلب محصولات چینی ری‌برند‌شده یا بسیار ضعیف را به بازار ارائه می‌کنند و در باکس‌های 15 دقیقه‌ای مثل موریانه روی مغز همین مخاطبان محدود، سنتی و وفادار تلویزیون افتاده است.

از سوی دیگر برندهای تولید مواد غذایی که راه خودنمایی را پیدا کرده‌اند، با مشارکت تولید در برنامه‌های آشپزی، مسابقه‌های آشپزی و برنامه‌های آموزشی مرتبط با آشپزخانه، شرایط رقابتی را فراهم کردند که در یک‌زمان، این امکان وجود دارد با سه تا پنج برنامه همسان در شبکه‌های ملی و استانی روبه‌رو شوید.

این چرخه رقابت برای دریافت 13.7 درصد حق رساندن تبلیغات مستقیم به صداوسیما و سود مشارکت 10 درصدی در برنامه‌های مشارکتی در کنار بودجه‌های چند صدمیلیاردی اپراتورهای موبایل، شرکت‌های خودروسازی و محصولات غذایی این رسانه را تبدیل به چرخ‌وفلکی کرده که بچه‌های مناطق محروم و مردم مناطق ضعیف و دورافتاده کشورمان تنها به دیدن تصاویر غذاهای عجیب‌ و غریب و منوهای تبلیغاتی دلسوزانه مدیران سازمان صداوسیما بسنده می‌کنند!
بد نیست رئیس، معاون سیما، معاون صدا، معاون استان‌ها، معاون برون‌مرزی و معاون سیاسی سازمان صداوسیما سری به شهرستان‌های محروم و دورافتاده بزنند تا متوجه شوند تصاویر تلویزیون به‌جز سریال‌های تکراری و 90 قسمتی‌های بی‌اثر سفارشی، چه دردسرهایی را به زندگی‌ها وارد می‌کنند و چه پدرانی را شرمنده فرزند و زندگی می‌کنند؟!

مدیران این سازمان به‌جای عادت نشستن در جلسه‌های چندساعته، مدتی را در صفحه خیریه‌های رسمی کشور در شبکه‌های اجتماعی بگذرانند تا متوجه شوند، ژست تقوا‌مداری رسانه‌ای و نمادگرایی نمی‌توان سفره‌های خالی خانواده‌های روستایی و فقیر را با تبلیغات رنگ و وارنگ غذاهای تبلیغاتی روغن نباتی‌های خارجی پر کرد!

با همه این توجیه‌ها و استدلال‌های بیان‌شده، بعید است تشکیلات بسته صداوسیما، تغییری در روش تبلیغات و جلوگیری از فضای اشرافی و تجملاتی تبلیغات بازرگانی پدید بیاورد.

باید باور کنیم بسیاری از دفترهای تبلیغاتی جردن، میرداماد و خیابان ولی‌عصر بی‌ارتباط با داخل جام‌جم نیستند و این نفع ‌مشترک، اجازه اجرای برنامه‌های مشخص اقتصادی به موازات سیاست‌های کشور را نمی‌دهد.
به همین دلیل است که اگر هم قرار به اقتصاد مقاومتی، کالای ایرانی و صرفه‌جویی باشد، صداوسیما همچنان به بهانه کسری بودجه بر طبل تجمل‌گرایی و اشرافی‌گری می‌کوبد!