سیاست کوچه - خیابانی این جریان باعث شده است، منطق و مذاکره هر چه بیشتر در گوشه رینگ قرار بگیرد و هر که زورش در شلوغ کاری بیشتر باشد، اسبش بیشتر می‌تازد.

سیاست کوچه - خیابانی این جریان باعث شده است، منطق و مذاکره هر چه بیشتر در گوشه رینگ قرار بگیرد و هر که زورش در شلوغ کاری بیشتر باشد، اسبش بیشتر می‌تازد.
به گزارش ایسنا، مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: «در لغت‌نامه دهخدا در تعریف مجلس آمده است: «مجلس لفظی عربی به معنای محل نشستن و محل اجتماع و انجمن گروهی از مردم برای مشاوره و مذاکره است.»
مشاوره و مذاکره. این یعنی نمایندگانی که مردم به عنوان وکلای خود راهی مجلس کرده‌اند برای تصویب قوانین باید باهم گفت‌وگو کنند و بعد تصمیم بگیرند.
دیروز اما در پارلمان اتفاقی افتاد که با این تعریف از زمین تا آسمان تفاوت داشت. در جریان بررسی لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم (CFT) نمایندگان مخالف طومار به دست به صحن علنی مجلس آمدند تا با این کار مخالفت خود را نشان دهند.
طوماربازی نمایندگان صدای رییس مجلس را هم درآورد: «این کارها چیه که می‌کنید؟ جمع کنید!»
حرکت دیروز برخی از نمایندگان که منتسب به کمیسیون ولایی مجلس یا همان اصولگرایان پارلمان هستند نشان داد آنها برای پیشبرد اهداف خود چندان رابطه‌ای با گفت‌وگو و استدلال ندارند.
طومار نوشتن و طومار پهن کردن باید جلوی مجلس انجام شود نه داخل مجلس. این نمایندگان اگر استدلال قانع‌کننده‌ای برای مخالفت با این لایجه داشتند می‌توانستند از پشت تریبون به گوش نمایندگان و مردم برسانند. وقتی قدرت منطق ضعیف است و یک جریان سیاسی می‌بیند که از طریق گفت‌وگو نمی‌توانند راه خود را باز کنند دست به شوآف سیاسی می‌زند.
آنها وقتی می‌بینند که نمی‌توانند با گفت‎‌وگو اهداف خود را پیش ببرند به سمت «هوچی‌گری» می‌روند. همین طومار بازی آنها و شلوغ شدن مجلس باعث شد بررسی این لایحه ۲ ماه به عقب بیفتد.
سیاست کوچه - خیابانی این جریان باعث شده است، منطق و مذاکره هر چه بیشتر در گوشه رینگ قرار بگیرد و هر که زورش در شلوغ کاری بیشتر باشد، اسبش بیشتر می‌تازد.
این استراتژی یک راهبرد خطرناک سیاسی برای جامعه ایران است.
این نشان می‌دهد گروه اقلیت به جای تن دادن به نظر اکثریت، شروع به کارشکنی می‌‎کند؛ کارشکنی که تهی از منطق و استدلال است. مجلسی که قرار است در آن قوانین کشور تصویب شود تبدیل به محلی برای تسویه حساب‌‌های سیاسی شود.
این رفتار نمایندگان می‌تواند خطی برای جریان‌های حامی آنها نیز باشد. حضور عده‌ای جلوی دفتر علی لاریجانی در قم نمونه بارز این معناست.
بعد از آتش زدن برجام و پرچم آمریکا در صحن علنی پارلمان آن هم در پشت تریبون، نشانه‌ای از تغییر گفتمان نمایندگان اصولگرای افراطی مجلس بود.
آنها که از خروج آمریکا از برجام خوشحال هستند می‌خواهند بر هر طریق ممکن تمام تصمیمات روحانی که منوط به تصویب مجلس است را به کما ببرند تا دولت نتواند سیاست‌های خود در کشور اجرا کند.
دولت و اکثریت مجلس باید خود را آماده مقابله با هوچی‌گری سیاسی کنند. استراتژی که به نظر می‌رسد تا پایان دولت دوازدهم در دستور کار مخالفان رییس‌جمهور قرار گرفته است.»