شورای جهانی صنایع دستی (WCC) وابسته به یونسکو در سال ۱۹۶۴ برای ارتقاء مشارکت و توسعه اقتصادی از طریق فعالیت‌های مرتبط با صنایع دستی، ۱۰ ژوئن را روز جهانی صنایع دستی نامیده و هر ساله اعضای WCC در مراسم این روز برای ارتقاء همکاری‌های بین‌المللی شرکت می‌کنند.

شورای جهانی صنایع دستی (WCC) وابسته به یونسکو در سال ۱۹۶۴ برای ارتقاء مشارکت و توسعه اقتصادی از طریق فعالیت‌های مرتبط با صنایع دستی، ۱۰ ژوئن را روز جهانی صنایع دستی نامیده و هر ساله اعضای WCC در مراسم این روز برای ارتقاء همکاری‌های بین‌المللی شرکت می‌کنند.
به گزارش ایسنا، صنایع دستی آینه فرهنگ، سنت و زیبایی‌شناسی در هر کشوری محسوب می‌شود و نقش زنان در این زمینه غیرقابل انکار است.
در کشورهای مختلف جهان که در زمینه صنایع دستی معروف هستند، برنامه‌ریزی‌های خاصی برای کار زنان و هنرهای دستی آنان ارائه شده است. از جمله این کشورها می‌توان به هند، پاکستان و عمان اشاره کرد.
به لحاظ پیشرفت اقتصادی، صنایع‌دستی در هر کشور بسیار مهم هستند و در سال‌های اخیر بازار صنایع دستی جهانی شده و پیشرفت‌های زیادی در این زمینه صورت گرفته است، اما در این میان نقش زنان همچنان کمرنگ است و شاید یکی از دلایل آن برنامه‌ریزی غیرسازمان یافته در استفاده از هنر دستی زنان بوده که موجب کاهش ارزش مهارت آنان در این زمینه شده است.
آمارها نشان می‌دهد کشورهای ثروتمند دارای اقتصاد غیررسمی و کشورهای در حال توسعه نیز اقداماتی در این زمینه انجام می‌دهند.
بر اساس این آمار، دانمارک ۱۸ درصد، نیجریه و تایلند حدود ۸۰ درصد و پاکستان نیز حدود ۷۰ درصد اقتصاد غیررسمی دارند.
در واقع نیروی کار خانگی شامل زنان بوده و آنها یکی از بزرگ‌ترین گروه‌ها در زمینه تولید صنایع دستی محسوب می‌شوند. زنان در شرکت‌های مختلف فعالیت‌هایی از قبیل ساخت اشیاء زینتی، گلدوزی، دوخت پوشاک، بافندگی، فرش و بافت شال انجام می‌دهند.
در قرن هجدهم و نوزدهم زنان صنایع دستی داخلی را تولید و مصرف می‌کردند. آنان صنایع دستی را با انگیزه‌های مختلفی مانند تامین نیاز مالی خانواده، هنر و یا سرگرمی می‌ساختند.
البته ناگفته نماند در چندین سال اخیر نقش زنان در پروژه‌های کوچک و همچنین پروژه‌های خصوصی در مقیاس گسترده افزایش یافته و شبکه‌های متعددی نیز برای کسب و کار زنان ایجاد شده است، اما هنوز مشکلات بسیاری در این زمینه وجود دارد.
در انجام گلدوزی که هنری سنتی است بسیاری از زنان با دارا بودن مهارت، مشکل بازاریابی کارهای دستی خود را دارند و در نتیجه این زنان هنرمند باید به افراد دیگر برای فروش صنایع منحصربه‌فرد خود تکیه کنند که این افراد فروشندگان فروشگاه‌ها و صادرکنندگان هستند. در نتیجه این زنان بی‌نام و نشان و وابسته به بازاریاب‌ها خواهند ماند.
صنایع دستی فعالیت فرهنگی شناخته شده‌ای در سراسر جهان است و به عنوان مهارتی برای پیشرفت در بخش اقتصادی محسوب شده و زنان زیادی آن را پذیرفته و در این زمینه فعالیت دارند، اما آنان فاقد سوابق قابل توجهی بوده و در نتیجه پیشرفتی در این زمینه صورت نخواهد گرفت و تاثیر آن نیز بر اقتصاد کشورها کم است، چون این افراد محل مناسب یا زیرساخت مطلوبی برای بازاریابی صنایع دستی خانگی ندارند.
بر اساس گزارش‌ها یکی از عوامل عمده در گسترش اشتغال زنان در زمینه صنایع دستی، ایجاد زیرساخت‌های مناسب و بازارهای هدف است.