اردوغان رئیس جمهور ترکیه در حال حاضر با چندین بحران رو به روست که بارزترین آنها فروپاشی طرحش برای تغییر چند نظام عربی حاکم و جایگزینی همپیمانان اسلامگرایش است که الگوی حاکم بر ترکیه را بهترین گزینه می دانند و ما در این جا درباره مصر، سوریه، الجزایر، یمن و نیز عراق سخن می گوییم.همچنین روابطش با غرب وخیم شده است و دروازه عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا به رویش بسته شده و ائتلاف استراتژیکش با ایالات متحده آمریکا و پیمان ناتو متزلزل شده است.

اردوغان رئیس جمهور ترکیه در حال حاضر با چندین بحران رو به روست که بارزترین آنها فروپاشی طرحش برای تغییر چند نظام عربی حاکم و جایگزینی همپیمانان اسلامگرایش است که الگوی حاکم بر ترکیه را بهترین گزینه می دانند و ما در این جا درباره مصر، سوریه، الجزایر، یمن و نیز عراق سخن می گوییم.همچنین روابطش با غرب وخیم شده است و دروازه عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا به رویش بسته شده و ائتلاف استراتژیکش با ایالات متحده آمریکا و پیمان ناتو متزلزل شده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران،«عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در سرمقاله   روزنامه رأی الیوم  به آخرین تحولات ترکیه در سایه انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی زودهنگام پرداخت و نوشت: «رجب طیب اردوغان»رئیس جمهور ترکیه یک پدیده استثنایی سیاسی در منطقه خاورمیانه و همجوار جغرافیایی به شمار می رود. بارزترین عناصر این پدیده، توانش برای تحرک و پویایی همیشگی، در اختیار گرفتن برگ برنده های زیاد تا جایی که ممکن است و استفاده از آنها در خدمت برنامه هایش و در رویارویی با دشمنان داخلی و در عین حال دشمنان منطقه ای  اش است.
بسیاری به این باور رسیدند که وی پس از کودتای نظامی  که حاکمیتش را در تابستان سال 2016 هدف قرار داد، ضعیف و خسته بیرون می آید. برخی نیز پیش بینی کردند که سیاست مشت آهنین وی که در پی این کودتا در پیش گرفت و شامل برقراری حالت فوق العاده و بازداشت ده ها هزار نفر از کسانی که در کودتا دست دارند از جمله افسران بلندپایه، اساتید دانشگاه ها ،مسئولان بخش قضایی و قضات، روزنامه نگارن و نیروهای امنیتی، اقداماتی که باعث انتقادهای شدید سازمان های حقوق بشر در جهان شد، منجر به سرنگونی و وی و حکومتش می شود اما اردوغان توانست زهر بیشتر این انتقادها را بگیرد و از طریق ایجاد ائتلاف هایی با شاخه های متعدد داخلی و خارجی که بارزترین آنها با روسیه دشمن تاریخی کشورش و ایران رقیب منطقه ای بزرگش هستند، در قدرت بماند.
اردوغان رئیس جمهور ترکیه در حال حاضر با چندین بحران رو به روست که بارزترین آنها فروپاشی طرحش برای تغییر چند نظام عربی حاکم و جایگزینی همپیمانان اسلامگرایش است که الگوی حاکم بر ترکیه را بهترین گزینه می دانند و ما در این جا درباره مصر، سوریه، الجزایر، یمن و نیز عراق سخن می گوییم.همچنین روابطش با غرب وخیم شده است و دروازه عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا به رویش بسته شده و ائتلاف استراتژیکش با ایالات متحده آمریکا و پیمان ناتو متزلزل شده است.
به باور بسیاری دخالت نظامی و سیاسی اردوغان در بحران سوریه یکی از بارزترین نقاط ضعف وی است و اردوغان در این زمینه ارزیابی درستی انجام نداده است. این در حالی است که هوادارانش آن را نقطه قوت وی و اقدام پیشگیرانه اجتناب ناپذیر می دانند لیکن واقعیت های روی زمین برعکس این را می گوید. اعزام نیروهای ترکیه به منطقه «عفرین» در شمال سوریه  و اشغال آن پایان جنگ نیابتی بود. ورود سه میلیون و نیم آواره سوری به شهرهای ترکیه نیز باعث ایجاد بحران داخلی در سایه اتهام مخالفان در زمینه تهدید توازن طایفه ای و نژادی در کشور شده است. در این زمینه نیز سخن گفتن درباره بحران اقتصادی کنونی را نمی توان نادیده گرفت؛ بحرانی که به شکل کاهش زیاد بهای لیره و افزایش میانگین تورم، بر ترکیه سایه افکنده است. کاهش بهای لیره و بالا رفتن تورم بزرگترین دستاورد حزب«عدالت و توسعه» حاکم یعنی موفقیت اقتصادی را تهدید می کند. موفقیت اقتصادی حزب عدالت و توسعه کشور را از یک کشور غرق در قرض ها به قدرتی عضو در گروه بیست کشور دارای اقتصاد قوی در جهان تبدیل کرد.
اردوغان که حزبش از سال 2002 قدرت را در دست دارد و توانست نظام حاکم بر کشور را از پارلمانی به ریاست جمهوری از طریق برگزاری همه پرسی مردمی که به دشواری در آن ( با اکثریتی که از یک درصد فراتر نرفت و با ائتلاف با حزب حرکت ملی راستگرای تندرو) پیروز شد و بیشتر مخالفان خود را به عقب راند، با دعوت به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی زودهنگام در آینده نزدیک، دست به ماجراجویی زد که می تواند خطرناک ترین ماجراجویی در زندگی سیاسی اش با توجه به وخامت اوضاع اقتصادی و مواجه شدن با دشوارهایی در سوریه،به شمار رود.
برای ما و چه بسا غیر از ما بسیار دشوار است که غافلگیری های صندوق های رای انتخابات پیش روی را در سایه متحد شدن بیشتر احزاب سیاسی پشت یک هدف یعنی سرنگونی اردوغان و حزبش از قدرت، آن هم با حمایت از قدرت های منطقه ای و بین المللی و در رأس آنها ایالات متحده آمریکا و اروپا، پیش بینی کنیم.
اردوغان پاتک خود یا به عبارت دیگر تبلیغات انتخاباتی اش را با دست زدن به چهار اقدام اساسی آغاز کرد:
نخست: ورود به رویارویی سخت با دولت اشغالگر اسرائیل و آمریکا در بستر انتقال سفارت آمریکا به قدس اشغالی و اخراج سفیر رژیم اسرائیل و فراخواندن سفیر ترکیه از تل آویو در اعتراض و در همبستگی با شهدای نوار غزه.
دوم: دعوت به برگزاری نشست سران کشورهای سازمان همکاری اسلامی که رهبری آن را در استانبول به عهده داشت؛ امری که رهبریت اسلامی اش را تقویت کرد و دشمنانش به ویژه در مصر و عربستان سعودی را به چالش کشاند و قبل از این نشست نیز تظاهرات میلیونی در استانبول برگزار کرد.
سوم: برگزاری تجمع انتخاباتی در سارایوو پایتخت اقلیم بوسنی در روز یکشنبه که بیش از بیست هزار نفر از هوادارانش در آن شرکت کردند. این تجمع چه بسا مقدمه جشنواره های مشابه برای جذب میلیون ها مهاجر ترک در اروپا شود؛ مهاجرانی که مجموعه اقتصادی و سیاسی مهمی شکل می دهند.
چهارم: اعلام وجود طرحی برای ترورش که پشت آن جماعت های تندرو بوسنیایی هستند؛ امری که باعث همبستگی گسترده با وی شد، علاوه بر آن وی را به عنوان یک رهبر شجاعی نشان داد که در اجرای طرح اش گام بر داشته ، سخنرانی اش را در مکان مقرر در پایتخت بوسنی برگزار کرده و این گونه تهدیدها او را نترسانده است.
این مرد چه برخی با او موافق باشند چه مخالف، از تحرک و پویایی و تغییر ائتلاف ها و تردید نکردن در استفاده از عنصر غافلگیری و قرار دادن آن چه وی مصلحت کشور،حزبش و بلندپروازی های شخصی اش بالاتر از هر چیز دیگر، دست بر نمی دارد.
اردوغان در چشم دشمنانش شخصی به نظر می رسد که چند هندوانه را بزرگ را با یک دست بلند کرده است و در عین حال روی طناب بسیار مرتفع  راه می رود این در حالی است که اینها و به ویژه عرب ها از بیش 15 سال است که منتظر سقوطش هستند...اما به نظر می رسد انتظارشان طول می کشد...و خدا بهتر می داند.