ویتنام که بخشی از دریای جنوبی چین را تحت مالکیت خود می داند با انعقاد قرارداد با شرکت های های بین المللی نفت و گاز از اسپانیا، روسیه و هند سعی کرده تا ادعای مالکیت کامل چین در این پهنه آبی را به چالش کشد.

ویتنام که بخشی از دریای جنوبی چین را تحت مالکیت خود می داند با انعقاد قرارداد با شرکت های های بین المللی نفت و گاز از اسپانیا، روسیه و هند سعی کرده تا ادعای مالکیت کامل چین در این پهنه آبی را به چالش کشد.
به گزارش روز شنبه ایرنا، ویتنام به ویژه در ماههای اخیر اقدام به حفر چاههای نفتی جدید در منطقه مورد منازعه در دریای جنوبی چین کرده که این اقدام با واکنش شدید پکن روبه رو شده است.
این کشور جنوب شرق آسیا با کمک شرکت نفت و گاز روسیه 'روس نفت' در بخش هایی از این دریا در 370 کیلومتری جنوب شرق ویتنام اقدام به عملیات حفاری نفت کرده است.
چین در واکنش به این موضوع اعلام کرده که ویتنام در منطقه تحت مالکیت پکن اقدام به این عملیات کرده است.
وزارت امور خارجه چین تاکید کرده که هیچ کشور، سازمان، شرکت یا فردی نمی تواند بدون اجازه دولت چین، فعالیت های اکتشاف یا استخراج نفت و گاز را در آب های تحت مالکیت چین انجام دهد.
'لو کنگ' سخنگوی دستگاه دیپلماسی چین نیز اعلام کرد 'ما از همه طرف ها در دریای جنوبی چین خواسته ایم تا به حقوق مستقل و قضایی احترام گذارند و از اقداماتی که می تواند بر روابط دو جانبه و صلح و ثبات منطقه تاثیر بگذارد،اجتناب کنند.
این درحالی است که وزارت امور خارجه ویتنام با انتشار گزارشی اعلام کرده که که عملیات اکتشاف نفت و گاز این کشور در بخش متعلق به ویتنام و بر اساس کنوانسیون 1982 سازمان ملل متحد در مورد حقوق دریاها انجام شده است.
'لی ثو هانگ ' سخنگوی وزارت امور خارجه ویتنام تاکید کرد: همانطور که ما بارها و بارها مطرح کردیم ، تمام فعالیت های اقتصادی دریایی ویتنام، از جمله فعالیت های نفت و گاز، مجوزقانونی لازم را دارد و این اقدامات در مناطق کاملا تحت حاکمیت و صلاحیت سرزمینی ویتنام اجرا شده است.
مسئولان هانوی می گویند منطقه 'یو' شکلی که پکن آن را تحت حاکمیت خود در دریای جنوبی چین می داند تقریبا تمام منطقه ویژه اقتصادی ویتنام را در خود جای داده است.
ویتنام معتقد است این نقشه ادعایی 85 کیلومتر از سرزمین های متعلق به این کشور را در خود جای داده است.
ویتنام درسال های اخیر همواره با چین در این حوزه اختلافات گسترده ای داشته است، اما تنش ها در این حوزه اقتصادی به طور چشمگیری درسال جاری افزایش یافته است.
هانوی در ماه ژانویه سال جاری میلادی عملیات حفاری خود را با فشار پکن در دریای جنوبی چین متوقف ساخت.
شرکت نفتی اسپانیا تحت عنوان 'رسپول' که تحت قرارداد مشترک با هانوی دراین مناطق فعالیت داشت ، پس از متوقف شدن اقدامات اکتشاف،از ویتنام تقاضای دریافت خسارت کرد.
ویتنام معتقد از 30 درصد از نیازهای نفت و گاز خود را از منابع انرژی در حوزه تحت مالکیتش در دریای جنوبی چین به دست می آورد و تاسیسات نفت و گاز این کشور از 15 سال پیش تاکنون در این پهنه دریایی
با کمک شرکت های ' روس نفت' و گازپروم ' و شرکت نفتی ' او ان جی سی' فعالیت داشته است.
تنش ها میان هانوی - پکن به گونه ای بالا گرفته است که دولت روسیه نیز در این زمینه اعلام نظر کرد.
'دیمتری پسکوف' سخنگوی کرملین نیزدر عین حال در این زمینه درگفت و گو با اعلام کرد که شرکت روس نفت هیچ مشورتی با دولت روسیه برای فعالیت در دریای جنوبی چین نداشته اما اقدامات این شرکت مجوزهای قانونی لازم را داشته است.
با این وجود اکنون روس نفت و شرکت نفت ویتنام نگران هستند که اقدامات چین سبب متوقف شدن فعالیت های نفت و گاز این شرکت روسی نیز در منطقه تحت مالکیت هانوی در دریای جنوبی چین شود.
کارشناسان موسسه تحقیقاتی 'یوسف ایسیاس ایشاک' نیز می گویند منطقه ای که شرکت های نفت وگاز روسیه اکنون در دریای جنوبی چین براساس قرارداد مشترک با ویتنام در حال فعالیت هستند دقیقا در منطقه مورد منازعه هانوی-پکن قرار دارد که این اقدام ممکن است واکنش های تند دیگر چین را در آینده همراه داشته باشد.
طبق این گزارش معادلات سیاسی در این پهنه دریایی به طور روزافزون درحال پیچیده و خطرناک شدن است و هرگونه واکنش پکن دراین زمینه ممکن است ، روابط دو قدرت بزرگ آسیا ( روسیه- چین) نیز تحت تاثیر قرار دهد.
درحال حاضر روسیه اولین مقصد صادرات کالاهای چین در آسیا محسوب می شود وهمچنین این کشور روسیه بزرگترین تامین کننده نفت و گاز وارداتی پکن است.
کارشناسان این موسسه تحقیقاتی، می گویند با توجه به حضور ناوهای جنگی آمریکا دراین منطقه دریایی نیز اکنون قدرت بزرگ دنیا در این آبراه استراتژیک برای کسب منافع بیشتر حضور دارند و به همین دلیل رقابت های گسترده آنها عملا سبب شده تا مخاطرات امنیتی دراین منطقه از جنوب شرق آسیا به طور موثری افزایش یابد.
ویتنام نیز تاکنون بارها اعلام کرده است که گسترش فعالیت ها و ساخت و سازهای نظامی پکن در دریای جنوبی چین مانع از پیشرفت پروژه های اکتشاف نفت و گاز ملی این کشور دراین آبراه شده است.
البته اگرچه پکن ادعای مالکیت تقریبا بیش از 90 درصد از این حوضه آبی را دارد، اما به غیر از ویتنام دیگر کشورهای دیگر جنوب شرق آسیا مانند فیلیپین، مالزی، برونئی و همچنین تایوان دراین آبراه استراتژیک که ارزش تجارت دریایی سالانه آن 3 میلیارد دلار است،ادعای مالکیت ارضی دارند.