هواداران تیم فوتبال استقلال تهران در شبی سرشار از استرس هر چند شاهد پیروزی تیم محبوبشان مقابل ذوب آهن اصفهان در لیگ قهرمانان آسیا بودند اما توهین های برخی از آنها به «امیرقلعه نویی» از پرافتخارترین مربیان لیگ برتر فوتبال ایران باعث شد تا در بحث اخلاق نمره قبولی نگیرند.

هواداران تیم فوتبال استقلال تهران در شبی سرشار از استرس هر چند شاهد پیروزی تیم محبوبشان مقابل ذوب آهن اصفهان در لیگ قهرمانان آسیا بودند اما توهین های برخی از آنها به «امیرقلعه نویی» از پرافتخارترین مربیان لیگ برتر فوتبال ایران باعث شد تا در بحث اخلاق نمره قبولی نگیرند.
به گزارش ایرنا، شب گذشته استقلال موفق شد در دیدار برگشت مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا با نتیجه 3 بر یک تیم ذوب آهن اصفهان را با حضور 80 هزار هوادار خود در ورزشگاه آزادی شکست دهد تا به رغم شکست یک بر صفر آبی پوشان در دیدار رفت در مجموع با حساب 3 بر 2 به مرحله بعدی این مسابقات راه یابد.
اما آنچه که در دیدار شب گذشته و همچنین مصاف دور رفت اتفاق افتاد، توهین هواداران به «امیر قلعه نویی» سرمربی تیم اصفهانی و اسبق استقلال بود.
هدف از این نوشتار دفاع از «قلعه نویی» یا سرمربی خاص دیگری نیست بلکه هدف نکوهش عادت و رفتار زشتی است که متاسفانه مدت زمان مدیدی است بین هواداران فوتبال به یک فرهنگ بد و ناپسند تبدیل شده است.
شب گذشته ورزشگاه آزادی بار دیگر شاهد هنجارشکنی عده ای تماشاگرنما بود. شعارها علیه فردی بود که به گواه آمار خدمات ارزشمند او برای تیم آبی پوشان بر کسی پوشیده نیست. بدون شک فوتبال ایران از این دست نامهربانی ها به مربیان زحمتکش بسیار به خود دیده و گویی هیچ اراده و تلاشی هم برای ترک چنین عادت های زشت وجود ندارد.
سال 84 و در اواخر مربیگری «علی پروین» در پرسپولیس، هواداران سرخ پوش او را به دلیل نتایج ضعیف، «هو» کردند. مردی که در تاریخ فوتبال باشگاهی این تیم 14 عنوان قهرمانی برای پرسپولیس کسب کرده بود. همچنین «علی دایی» سرمربی اسبق سرخپوشان با بالاترین گل زده در تیم های ملی فوتبال جهان و یا مرحوم «ناصر حجازی» دومین دروازه بان برتر قاره آسیا، از گزند توهین های هواداران پرسپولیس و استقلال بی نصیب نبوده اند.
در این زمینه و در حالی که باشگاه های ایران با پسوند فرهنگی در سطح ورزش به فعالیت مشغولند و لیگ ایران نیز عنوان «حرفه ای» را یدک می کشد، شب گذشته و حتی در دوره های پیش، جای خالی اخلاق ورزشی و ناآگاهی از تعهدات حرفه ای به خوبی دیده می شد.
در فوتبال حرفه ای دنیا ستاره های ورزشی و سرمربی های مختلف بنا به شرایط کاری باید در تیم های دیگر باشند و هیچ قانون نوشته یا نانوشته ای در زمینه ارجحیت تعصب تیمی و عرق باشگاهی بر کار حرفه ای وجود ندارد.
با این شرایط بر کسی پوشیده نیست پروین ها، حجازی ها، دایی ها و قلعه نویی ها پیشکسوتانی هستند که در قامت بازیکن و مربی، افتخارات فراوانی برای سرخآبی های پایتخت کسب کرده اما آنان بنا به شرایط حرفه ای فوتبال هیچ گاه تعهد خود به باشگاه دیگر را فدای پیشینه نخواهند کرد چرا که در غیر این صورت، نه اخلاق کاری را رعایت کرده اند و نه به وعده و وعید های رسمی خود به باشگاه جدید متعهد خواهند بود.
سوای نادیده گرفتن قوانین فوتبال حرفه ای از سوی برخی از تماشاگران، آنچه که شب گذشته بیش از همه رنگ باخت، احترام به پیشکسوت بود که در فرهنگ دینی و ملی ایران جایگاه ویژه ای دارد اما در چند سال گذشته این کار جای خود را به فحاشی در ورزشگاه ها داده است.
در این زمینه دقت در انتخاب لیدر برای تماشاگران باید در چارت فرهنگی باشگاه قرار گیرد زیرا شنیده شده که بسیاری از این شعارهای نامتعارف با هدایت همان لیدرهای به سمت بزرگان فوتبال روانه می شود.
هر چند که بررسی ها، یافته های دقیقی از طبقه اجتماعی لیدرها در ورزش ایران و سطح فرهنگ آنها ارائه نمی دهد، اما می توان به این یقین رسید، افرادی که در این مسئولیت به کار گرفته می شوند در موارد متعددی می توانند در هدایت تماشاگران و تشویق تیم ها نقشی اساسی داشته باشند. نقشی که به نظر می رسد در بسیاری از موارد به درستی ایفا نمی شود.
شاید مهمترین رکن در «انتخاب لیدرها» و تربیت آنها بر عهده باشگاه ها باشد. وظیفه ای که به نظر می رسد باشگاه ها تحت هیچ شرایطی حاضر نیستند سرمایه گذاری هدفمند برای آن داشته باشند.
به نظرمی رسد سران باشگاه ها در ایران برای پرورش لیدرها برنامه مدونی ندارند تا ضعف در این حوزه سبب آسیب اصلی به ورزش کشور و به خصوص فوتبال شود.
با این حال برای ایجاد فرهنگ سازی در رفتار تماشاگران نیازمند مجموعه عوامل درونی و بیرونی هستیم تا پس از اهمیت مسئولان به این حوزه و عملکرد درست نهادهای فوتبالی؛ شاید شاهد گفتمان جدید و تازه ای در رفتار و بیان تماشاگران باشیم.