دانشیار دانشگاه تربیت مدرس گفت: باید کودک‌آزاری را به‌عنوان یک مسأله اجتماعی بپذیریم.

دانشیار دانشگاه تربیت مدرس گفت: باید کودک‌آزاری را به‌عنوان یک مسأله اجتماعی بپذیریم.
به گزارش ایسنا، محمد فرجیها درهمایش آسیب‌شناسی و بررسی راهکارهای پیشگیری از کودک‌آزاری با تاکید بر شهر مشهد که در تالار شهر برگزارشد، اظهار کرد: انتشار اخبار جرایم مربوط به اطفال منجر به جریحه‌دار شدن افکارعمومی و احساس ناامنی می‌شود که دستگاه قضایی هم در پاسخ به این احساسات جریحه دار شده اقدام به یک سری اقدامات سرکوب‌گرایانه می‌کند تا افکار عمومی آرامش پیدا کند. ما با این فرآیند به شدت مخالف هستیم؛ زیرا این حوادث می‌تواند محفل خوبی برای یک‌سری آموزش‌ها به افکار عمومی باشد. می‌توانیم این موضوع را بهانه قراردهیم تا با جامعه، سازمان‌های مردم نهاد و... وارد گفت‌وگو شویم.
وی خاطرنشان کرد: به نظر می رسد در کشور ما هنوز که هنوز است یک اتفاق نظر در خصوص اینکه کودک‌آزاری امروز مساله اجتماعی ماست، وجود ندارد. معاون فرهنگی قوه قضائیه عنوان کرده است که کودک‌آزاری شایعی در کشور نداریم و این موارد یک سری موارد خاصی است که اتفاق می‌افتد و... . این مصاحبه نشان می‌دهد هنوز در این زمینه اجماع نداریم. هنگامی که لایحه حمایت از حقوق نوجوانان در سال ۸۱ در مجلس بحث می‌شد عده‌ای از نمایندگان می‌گفتند که این مساله، مساله ما نیست. هنوز هم این تفکر نه تنها در سیاست‌مداران بلکه در اجتماع هم وجود دارد. تا هنگامی که در یک جامعه‌ای اجماع وجود نداشته باشد که یک مساله‌ای معضل اجتماعی است، اجزای آن جامعه در صدد سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی برای این موضوع بر نمی‌آید.
این دکترای حقوق جزا و جرم‌شناسی گفت: آمار کودک‌آزاری در ایران خیلی بیشتر از آماری است که در نهادهای رسمی اعلام می‌شود. براساس آماری که اعلام شده در شش ماهه ابتدای سال گذشته، ۱۶ هزار کودک آزاری در کشور ثبت شده است. شاید میزان کودک‌آزاری در کشور سالانه به حدود چند صد هزار مورد برسد. اگر قرار است برنامه‌ پیشگیری از کودک‌آزاری طراحی کنیم باید این برنامه از دل تحقیقات و پرسش‌هایی که از کودکان پرسیده می‌شود  برآید.
فرجیها افزود: باید کودک آزاری را به عنوان یک مساله اجتماعی بپذیریم. باید از کودک‌آزاری تقدس‌زدایی و سیاست‌زدایی کنیم. وقتی بپذیریم که کودک‌آزاری مساله اجتماعی ما است در راستای آن سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی خواهیم کرد.
وی در خصوص راهکارهای کاهش کودک‌آزاری اظهار کرد: پیشگیری به معنای شناسایی متغیرهای تاثیرگذار بر جرم و اتخاذ تدابیر لازم برای خنثی‌کردن و تضغیف آن متغیرهاست. بخش عمده‌ای از فعالیت‌هایی که ما در زمینه کودک‌آزاری داریم، رابطه‌ای منطقی با این متغیرها ندارد. باید یک رابطه منطقی بین نوع اقدام وعوامل تاثیرگذار بر کودک‌آزاری وجود داشته باشد.
دانشیار دانشگاه تربیت مدرس خاطرنشان کرد: در مشهد بنیه جرم‌شناسی خوبی داریم اما مشکل ما این است که  شناخت دقیقی از پدیده‌ای که می‌خواهیم در موردش تصمیم‌گیری کنیم، نداریم. نظرسنجی باید صورت بگیرد. باید از دانش‌آموزان در مورد تجربه‌هایشان در زمینه کودک‌آزاری سوال بپرسیم. اگر قرار است آموزشی بدهیم، باید بر اساس شناخت عمیق از گروه‌هایی باشد که قرار است به آن‌ها آموزش دهیم؛ زیرا اگر آموزش‌های ما متناسب با نیاز مخاطبان نباشد، ممکن است آثارِ سوء داشته باشد.
فرجیها ادامه داد: اگر کل بودجه کشور را هم برای کودک‌آزاری بگذاریم باز هم نمی‌توانیم به نتیجه دلخواه برسیم. در اکثر کشورها مقابله با کودک‌آزاری از خود جامعه و بستر جامعه شروع شده است. کودک‌آزاری را مردم و همسایه‌ها خبر می‌دهند و این موضوع را عیب نمی‌دانند. آموزش عمومی است که می‌تواند به مقدار زیادی راهگشا باشد.