نشست «ضرورت ترجمه آثار علوم انساني به زبان‌هاي ديگر ملل» همراه با رونمايي از كتاب «تاريخ سياسي چيست؟» نوشته عبدالرحمن حسني‌فر، در غرفه سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامي برگزار شد.

نشست «ضرورت ترجمه آثار علوم انساني به زبان‌هاي ديگر ملل» همراه با رونمايي از كتاب «تاريخ سياسي چيست؟» نوشته عبدالرحمن حسني‌فر، در غرفه سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامي برگزار شد.
به گزارش روابط عمومي سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامي، در ابتداي اين مراسم محمدرضا پاكروان، مشاور رييس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامي به ارايه توضيحاتي در خصوص ترجمه كتب در حوزه علوم انساني پرداخت.
پس از آن عبدالرحمن حسني‎فر، استاد دانشگاه، محقق و پژوهشگر در حوزه علوم انساني، تمدن اسلامي و مسايل انديشه سياسي با بيان اينكه بحث دانايي به عنوان آنچه مي‎تواند راهبر جامعه باشد، عنوان كرد: امروز آنچه مي‌تواند يك جامعه را پيش ببرد و مشكلات را حل كند علم و دانش و دانايي است. اما در اينكه چگونه مي‌توان مصداق دانايي و علم نافع را شناسايي كرد خود محل بحث است.
وي افزود: در ارتباط با برنامه پژوهشي كه دارم سه مقوله را دنبال مي‌كنم كه در قالب يك مثلث آن را ترسيم كردم؛ يكي از اضلاع مثلث ميراث، داشته‌هاي ايرانيان و جغرافياي ايران از ابتدا تا امروز و انباشت تاريخي است. ميراث جنبه انفعالي دارد و بايد به آن جنبه فعال بدهيم كه مجراي آن از طريق علم است. تنها نمي‌توانيم به اين اكتفا كنيم كه فارابي و ابن سينا و ... علماي ديگر مربوط به ماست. ميراث تاريخي زماني به سخن درمي‌آيد و مورد استفاده قرار مي‌گيرد كه از طريق علم شخصيت پيدا كند. ما در دوران جديد در موضوعات مختلف در مواجهه با مدرنيته قرار گرفتيم. براي اينكه از اين چالش‌ها عبور كنيم ضلع ديگري را كه مي‌دانيم متدولوژي و روش‌شناسي است و در تعامل ميان اين سه حوزه مي‌توانيم به يافته‌ها و نتايج كاربردي برسيم.
حسني‌فر با اشاره به مفهوم چرخش تمدني خاطر نشان كرد: آنچه از تجربه تاريخي مي‌توان آن را استنباط كرد اين است كه چرخش تمدني داريم. اينكه تمدني تمام مي‌شود امري عادي است. ما ايراني‌ها ادعاي تمدني داريم و طبعاً براي اينكه يك تمدن شكل بگيرد حتماً بايد از تمدن مستقر عبور كند. اين به معناي نديدن نيست و به معناي شناخت و فهميدن و تعالي بخشيدن است. در اين صورت مي‌توان تمدن جديد شكل داد.
وي ادامه داد: اگر ايرانيان ادعاي تمدن نويني دارند بايد تمدن غرب را بشناسند از آن عبور كنند و تمدن ايراني اسلامي به وجود آورند. بايد داشته‌ها و ميراثمان را مورد بررسي قرار دهيم تا بتوانيم به نحو احسن به سراغ آنها برويم. اين مسأله زماني مي‌تواند به خوبي منطق درستي پيدا كند كه بتوان در مواجهه با غرب شكل يابد و اين نيازمند روش مناسب است. درباره كتاب اخير اين را در نظر داشتم كه ما تاريخ سياسي ايران را داريم؛ ولي وقتي به آن نگاه مي‌كنيم مي‌بينيم تاريخ مثبت و ايجابي ما به تصوير كشيده نشده است. تئوري‌هايي وجود دارد كه تاريخ سياسي ايران را منفي تلقي مي‌كنند. به نظرم تاريخ سه هزار ساله ايران نكات مثبت زيادي دارد كه به تصوير كشيده نشده‌اند. در گذشته تنها تاريخ سياسي بود اما امروز اجتماعي اقتصادي و ... هم وجود دارد.
اين مؤلف و نويسنده اضافه كرد: بايد بتوانيم از تاريخ، نظريه و مفاهيم بيرون درآوريم. زماني كه به سراغ تاريخ ايران رفتم و آن را به صورت مصداقي مورد بررسي قرار دادم اين سوال برايم پيش آمد كه چگونه مي‌توان جايگاه مردم را در تاريخ سياسي كشور بررسي قرار داد. آيا قدرت و مردم يك رابطه يك طرفه است و يا مي‌توان به صورت ديگري شناخت بهتري به دست آورد. ما شناخت خوبي از تاريخ ايران نداريم، بايد به محققان مان بفهمانيم ميراث فرهنگي مهم است و شناخت بهتري در عرصه بين‌المللي به وجود آورد. به هر حال شناخت ناقصي از ايران در تاريخ بين‎الملل وجود دارد. لازم است در اين زمينه گفت‌وگويي بين سازمان‌ها و نهادهاي مسئول صورت بگيرد تا هم مسأله را خوب شكل دهيم و هم اينكه بتوانيم تصوير مناسبي از جامعه ايراني داشته باشيم.
در پايان اين نشست از كتاب «تاريخ سياسي چيست» نوشته عبدالرحمن حسني‌فر، رونمايي به عمل آمد.