هزاران نفر از معلمان با سابقه آموزش و پرورش داراي سوابق حق التدريس تمام وقت ، در اعتراض به بخشنامه ي صندوق هاي بازنشستگي، نامه ای سرگشاده خطاب به رییس جمهور منتشر کردند.

 هزاران نفر از معلمان با سابقه آموزش و پرورش داراي سوابق حق التدريس تمام وقت ، در اعتراض به بخشنامه ي صندوق هاي بازنشستگي، نامه ای سرگشاده خطاب به رییس جمهور منتشر کردند.
به گزارش مردم سالاری آنلاین، متن کامل این نامه بدین شرح است :
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران ،جناب آقای دکتر روحانی
با عرض سلام
در هیاهوی اغتشاش واعتراض در ایران ،گاهی صدای اعتراضات صنفی که برخاسته از حق طلبی  وانفعال دستگاه های ذی ربط به دفاع از حقوق کارکنان است گم می شود. چندین کانال تلگرامی که این روزها از سوی معلمان مظلوم این سرزمین و برای رساندن فریاد معلمان آسیب دیده از تصمیمات دفعی و بدون اطلاع رسانی کافی صندوق های بازنشستگی ،تشکیل شده است، شرح رنجی را که برده ایم و بغضی را که برای پرهیز از ایجاد تنش در اجتماع فرو خورده ایم، به تفصیل بیان کرده اند.
داستان از آن جا آغاز شد که معلمان رسمی آموزش وپرورش با سوابق پاره وقت حق التدریس با تجمع و اعتراضات پی در پی در برابر مجلس شورای اسلامی، خواهان احتساب سوابق حق التدریس پاره وقت در سابقه ی خود بودند. در سال 92 مجلس شورای اسلامی مصوبه ای دال بر احتساب سوابق حق التدریس تصویب نمود ودر بهمن 95 با تصویب ماده ای تحت عنوان"الحاق یک بند به لایحه احتساب سوابق حق التدریس " برای حل مشکل این عزیزان مقرر نمود که به شرط پرداخت مبلغ بیمه این ایام به روز و سال تصویب این قانون، صندوق های بازنشستگی می توانند این ایام را در شمار سابقه ی فرد حساب کنند. بر این اساس  معلمانی که سابقه حق التدریس پاره وقت داشتند احضار گردیده و با علم و اطلاع و رضایت خود به مبلغ حداقل حقوق و دستمزد سال 96 یعنی بر مبنای 5/22 درصد مبالغ محاسبه شده از سوی کارگزینی مناطق را به صندوق بازنشستگی واریز کردند. در این میان ابهام بند الحاقی مصوب بهمن 95 مجلس شورای اسلامی که در آن ذکر کلمه ی پاره وقت مغفول مانده بود، موجب گردید مسئولان محترم صندوق های بازنشستگی که درگیر فقر منابع مالی در صندوق ها بودند، با فرصت طلبی وسوء استفاده از خلاءقانونی، این مصوبه را به معلمان باسابقه ای که از سال 63 در سخت ترین شرایط در آموزش وپرورش خدمت نموده و سنوات حق التدریس تمام وقت آنان در بدو استخدام در سوابق آنان منظور گردیده و از منافع آن منتفع شده بودند و پس از استخدام قطعی یک ماه از حقوقشان به صندوق بازنشستگی مربوطه واریز گردیده بود، تسری داده و با احضار آنان مبالغی هنگفت وغیر قابل باور را جهت منظور نمودن ایام حق التدریس در سوابق، از ایشان مطالبه نمودند. شماری از معلمان که از طریق اخبار دهان به دهان متوجه چنین تصمیمی شده بودند در ماه های اردیبهشت و خرداد  بر اساس 9 درصد، مبالغی را به توصیه کارگزینی ادارات به صندوق ها واریز کردند اما در خرداد 96 صندوق های باز نشستگی با صدور بخشنامه ای مقرر نمودند که هرکس تا تاریخ 5/2/96 براساس 9 درصد این مبلغ را پرداخت نموده پذیرفته می شود و پس از آن معلمانی که دارای سابقه حق التدریس تمام وقت که بیمه خدمات درمانی هستند ملزم به پرداخت براساس 5/22  و تامین اجتماعی بر مبنای 30 درصد حقوق و دستمزد سال 96می باشند. نکته قابل اعتنا در این ماجرا این است که پرداخت این مبالغ برای معلمان حق التدریس وپاره وقت بسیار کمرشکن وغیر قابل تحمل است. اما تسری قانون پاره وقت به تمام وقت فاقد توجیه قانونی است.
اکنون سوال این است که :
1- چرا آموزش وپرورش سهم خود را از سال63 تا کنون به صندوق های باز نشستگی پرداخت ننموده واکنون این غفلت غیر قانونی را با هزینه های هنگفت بر شانه های نحیف معلمان تحمیل کرده است؟ لازم به ذکر است که وفق ماده 85 و137 قانون استخدام کشوری مدت حق التدریس 24 ساعت و تمام وقت جزو سابقه معلمان حساب شده  و براساس آراء وحدت رویه به شماره 511-512مورخ 18/11/89 و شماره 59 مورخ 11/2/92 .آراء 458و459 مورخ 25/5/1388 هیات عمومی دیوان عدالت اداری  احتساب مدت خدمت تمام وقت با پرداخت حق بیمه سهم مستخدم به نرخ زمان اشتغال است. مطابق بخشنامه 181/ص/5055مورخ 19/4/1396 صندوق بازنشستگی کشوری لازم است، دستگاه متبوع مستخدم نسبت به پرداخت حق بیمه به نرخ روزاقدام نموده و هنگامی که مستخدم از این ناحیه مرتکب قصوری نشده باشد و تخلف دستگاه متبوع وی خارج از اراده مستخدم باشد ، دستگاه متبوع باید جهت جبران خسارت اقدام نماید.
2- چرا صندوق های بازنشستگی از اجرای بند 1 و2 ماده 85 قانون استخدام کشوری در باره معلمان حق التدریس تمام وقت  سر باز می زنند؟
 3- چرا آموزش وپرورش برای جلوگیری از بروز این تصمیم ظالمانه اطلاع رسانی درستی انجام نداده است؟
4- چرا وزیر و معاونان محترم آموزش و پرورش با وجود اطلاع از مشکلات پیش آمده در سکوت کامل خبری کلمه ای در دفاع از حقوق تضییع شده معلمان سخن نمی گویند و در برابر رنج آنان سکوت کرده اند؟
5- چرا صندوق های بازنشستگی در اقدامی شتاب زده و تعجب برانگیز با تحدید زمان پرداخت با محاسبه 5/22 و تهدید همکاران به دو برابر شدن مبلغ در صورت عدم پرداخت در بازه زمانی تعیین شده حداکثر تا 5/2/97   رفتار غیرقانونی خود را قانونی جلوه می دهند.
 لازم به ذکر است که از ماه ها قبل نمایندگان معلمان گرفتار شده در دام صندوق های تامین اجتماعی با مراجعه به نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی به ویژه اعضای محترم کمیسون آموزش مصرانه از آنان اصلاح قانون مصوب خود را مبنی بر قید واژه ی "پاره وقت" به بند الحاقی و تصریح عبارت" محاسبه سوابق حق التدریس های تمام وقت براساس 9 درصد " را خواستار شده اند اما آنان می گویند وزارت متبوع باید با بخشنامه ی داخلی، ابهام پیش آمده را رفع و حافظ منافع کارکنان خود باشد. معاون برکنار شده امور اداری وزارت آموزش و پروش معتقد بود که این قانون ربطی به حق التدریس های تمام وقت ندارد ودر شرایطی که قول مساعد برای رفع این مشکل داده بود ناگهان برکنار شد. صندوق های بازنشستگی نیز معلمان را به وزارت آموزش وپرورش حواله می دهند. معلم ، سرگردان از این تضییع حق آشکار چه راهی برای احیای حقوق خود جز بهره بردن از روش های مدنی دارد؟
   اکنون که همه ی بزرگان بر احترام به مطالبات برحق مردم ایران و شنیدن صدای اعتراضات برآمده از عدم اجرای درست قوانین اتفاق نظر دارند، از آن مقام عالی می خواهیم تا با دستور به وزیر محترم آموزش و پرورش در اجرای  قانون استخدام کشوری به ویژه بند 1و2 ماده 85 استخدام کشوری و احتساب سوابق حق التدریس تمام وقت معلمان باسابقه براساس پرداخت حق بیمه با مبلغ زمان استخدام، از استمرار رفتار ظالمانه ی صندوق های بازنشستگی جلوگیری فرمایید. کمترین اقدام در این رابطه تمدید مدت پرداخت سوابق براساس 9 درصد تا پایان سال 96 است .
   جناب آقای دکتر روحانی
بسیاری از معلمان گرفتار آمده در این ماجرا با هزاران امید به شما رای داده اند تا با سر انگشت تدبیر گره از مشکلات بگشایید و از رفتارهای فراقانونی یا خلاف قانون زیر مجموعه ی خود جلوگیری کنید. اکنون چشم امید ما به شماست. صدای معلمان فرهیخته ی این سرزمین را که بالندگی نسل آینده منوط به تلاش عاشقانه وآمیخته با ایثار آنان است بشنوید و با اجرای عدالت روان پریشان ما را آرام کنید.