اظهار "هیلاری کلینتون" مبنی بر اینکه هیچ ضرب الاجلی برای نتیجه بخشی تلاش های دیپلماتیک در قبال پرونده هسته ای ایران نیست، پاسخ صریح به فشارهایی است که نخست وزیر تندرو رژیم اسرائیل در آستانه انتخابات ریاست جمهوری امریکا بر افکار عمومی این کشور علیه دیپلماسی دولت باراک اوباما وارد کرده است. بنابراین چنین واکنشی را نباید مستحق تعدیل در سیاستی ارزیابی کرد که طی ماه های اخیر عمق توان مقاومت تهران را نشانه گرفته است.

دغدغه این روزهای واشنگتن، برگزاری انتخابات نوامبر آینده است و براین اساس می کوشد اوضاع را به گونه ای مدیریت کند که از یکسو زمان به نفع استراتژی فرساینده علیه تهران سپری شود و از سوی دیگر تل آویو را در وضع کنترل شده نگه دارد. دموکرات ها در این شرایط از هرگونه عکس العمل افراطی در قبال وقایع غیر منتظره پرهیز می کنند تا اوضاع آنگونه هدایت شود که خود می خواهند.

تأکید بر ادامه فرایند دیپلماتیک هرگز به معنای چشم پوشی واشنگتن از گزینه نظامی نبوده است بلکه تلاش برای موقع سازی اقدامی است که به زعم دولتمردان امریکایی انتخاب زمان و مکان آن در اختیار آنان باشد. این وضع علاوه برآنکه فرایند تحولات را در کنترل واشنگتن نگه می دارد، زمان را نیز به نفع او می کند‎ْ‏؛ به ویژه اگر قرار باشد هرگونه اقدام نظامی احتمالی با عنصر غافلگیری همراه شود.

تل آویو با درک بازی واشنگتن، جنگ روانی گسترده ای را در قبال دموکرات های امریکایی آغاز کرده است. وضع جاری فرصت هرگونه موقع سازی را از افراطیون گرفته و دراین حال همپیمانان جمهوری خواه آنان را در رقابت انتخاباتی در موضع انفعال قرار می دهد. بنابراین دور از انتظار نیست که افراطیون اسرائیلی به اقدام هایی متوسل شوند که ساخت بازی واشنگتن را به هم ریزد.

رفتار اسرائیلی ها در وضع کنونی لزوماً اصرار بر اقدام نظامی علیه ایران نیست بلکه مجموعه اقدام های ایذایی است که سیاست های معماری شده دولت باراک اوباما را در عرصه های مختلف مورد چالش قرار می دهد.

انتشار فیلم موهن علیه پیامبر گرامی اسلام (ص) در بزنگاه کنونی و تخریب وجهه دولت باراک اوباما نزد مردم مسلمان و به ویژه کشورهای مصر، لیبی و یمن و سرانجام قتل دیپلمات های امریکایی در لیبی و برافراشته شدن پرچم القاعده در جریان تظاهرات اعتراضی مردم _ آنهم در سالگرد حادثه ۱۱ سپتامبر _ یک خرابکاری غافلگیرانه علیه اوباماست که دستاوردهای دولت او را در تلطیف افکار عمومی منطقه خاورمیانه نسبت به سیاست های بزک کرده واشنگتن دچار آسیب جدی کرده است. افراطیون اسرائیلی _ امریکایی می کوشند بهره مندی دموکرات ها را از زمان به گونه ای دستخوش آسیب کنند که از یکسو واشنگتن خود را در نقطه آغاز حضور دموکرات ها پس از هشت سال ریاست جمهوریخواهان بر کاخ سفید دیده و از سوی دیگر فرصت برای باز گشت افراطیون به مسند تصمیم سازی در ایالات متحده فراهم شود.

اگرچه رد پای افراطیون اسرائیلی _ امریکایی در انتشار فیلم موهن اخیر علیه مقدسات مسلمان پنهان است ولی پیامدهای این اتفاق به طور مستقیم دیپلماسی دولت اوباما را هدف گرفته است. پرهیز واشنگتن و متحدان غربی اش از ورود به درگیری نظامی با ایران و عدم هم آوایی کامل ایشان با تل آویو در تعقیب سیاست های ماجراجویانه و افراطی، واکنش هایی را برمی انگیزد که ممکن است تا موعد برگزاری انتخابات نوامبر آینده در ایالات متحده شاهد آن باشیم. بی تردید پرهیز از همسویی با افراطیون به معنای تردید واشنگتن به سیاست های جاری علیه پرونده هسته ای ایران نیست بلکه تعقیب سیاستی است که در آن دموکرات ها می خواهند ابتکار در این باره را خود به دست داشته و تابعی از اراده افراطیون اسرائیلی نباشند.