نوادگان آخرين مهاراجه از امپراتوري سيك‌ها كه مجبور شد تا الماس "كوه نور" را به ملكه ويكتوريا تحويل دهد، امروز (دوشنبه) يك اقدام قضائي را به منظور بازگرداندن جسد وي و متعلقاتش صورت خواهند داد.

به نوشته روزنامه ديلي تلگراف، دادخواست ارائه شده از سوي يك خانواده كه ادعا مي‌كند از نوادگان "دوليپ سينگ"، آخرين مهاراجه از امپراتوري سيك‌ها هستند با هدف اعمال فشار بر دولت هند براي تشديد تلاش‌ها براي بازپس‌گيري الماس كوه نور ارائه شده است.

الماس كوه نور كه زمانی بزرگترین الماس دنیا بود در گذشته ۰۶۲۵ / ۱۸۶ قیراط معادل ۳۷٫۲۱ گرم وزن داشت که بر اثر تراش جدید وزن آن ۰۶۲ / ۱۰۵ قیراط معادل ۲۱٫۶۱ گرم شده ‌است.

هم‌اكنون اين الماس بر روي تاج ملكه انگليس قرار دارد.

خانواده هندي همچنين به دنبال بازگرداندن تخت طلايي "رانجيت سينگ" هستند. آن‌ها همچنين خواستار آن هستند تا الماس كوه نور و تخت طلايي رانجيت سينگ در "دربار صاحب" نگهداري شود. دربار صاحب (به معني خانه خدا) يا معبد طلایی زیارتگاه اصلی پیروان آئین سیک است؛ این پرستشگاه در شهر "امریتسار" در ایالت پنجاب هند واقع شده‌ است. "دربار صاحب" در بین سیک‌های سرتاسر جهان، مکانی زیارتی محسوب می‌شود. رانجیت سینگ بر منطقه پنجاب و شاهنشاهی سیک فرمان مي‌راند. آرامگاه او در لاهور پاکستان قرار دارد. وی اوقات زیادی را صرف جنگ با پشتوها کرد و توانست آن‌ها را از پنجاب باختری بیرون براند. او همچنین بر بخشی از مناطق پشتونشین از جمله پیشاور چیره شد. این نخستین باری بود که حاکمانی غیرمسلمانان بر پشتوها چیره می‌شدند.

اقدام حقوقي اخير صفحه‌اي جنجال‌برانگيز از تاريخ استعمارگري بريتانيا را بازگشايي مي‌كند. سيك‌ها هنوز هم تبعيد شدن دوليپ سينگ و تقديم كوه نور به ملكه انگلستان را در سال ۱۸۵۰ به عنوان يك تحقير ملي تلقي مي‌كنند.

بنا بر گفته اين خانواده، جد بزرگ اين خانواده با نام "تاكور سينگ ساندانواليا" يكي از پسرعموهاي تني دوليپ سينگ بوده است. ادعاي آن‌ها مبتني بر نامه‌اي است كه توسط "كريستي كمپل" نويسنده كتاب "جعبه ماهاراجه" كشف شده است كه خبرنگار پيشين روزنامه ديلي تلگراف نيز بوده است.

اين نامه كه تاريخش به هفت ژانويه ۱۸۷۷ بازمي‌گردد توسط سه تن از اعضاي خانواده ساندانواليا به دوليپ سينگ نوشته شده است تا برنامه‌هاي خود را مبني بر راه‌اندازي يك شورش عليه حاكميت انگلستان و بازگرداندن ماهاراجه به هند با كمك بيست هزار نيروي خارجي به دوليپ سينگ بگويد.

هندي‌ها در آن زمان به دليل شكست "سپوي موتيني" در سال ۱۸۵۷ آنچنان ضعيف شده بودند كه بدون كمك نيروهاي خارجي هيچ اقدامي صورت نمي‌دادند.

دوليپ سينگ كه در ۱۵ سالگي تبعيد شد، توسط قيم‌هايش در بريتانيا به عنوان يك شخص شخيص انگليسي و اسكاتلندي پرورش يافت و آن‌ها وي را مدام ترغيب مي‌كردند تا به دين مسيحيت روي آورد و ريشه‌هاي هندي خود را به دست فراموشي بسپارد.

مرکز اصلى فرقه سیک‌ها در کشمیر است. سیک‌ها به تجارت گرایش دارند و افرادى از آنان به سراسر جهان مهاجرت کرده و به بازرگانى مشغولند. مذهب سیک (واژه‌اى پنجابى به معنى شاگرد) مدعى است که چکیده نخستین تعالیم باباگورونانک (پیامبر این مذهب متولد ۱۴۶۹ م ) است. این فرقه یا مذهب، محصول اختلافات مذهبى هند قرن ۱۵ میلادى است.

در حال حاضر نیز سیک‌ها هنوز از نام تاریخی خود «شیران پنجاب» با غرور یاد می کنند. اکثر آنها در محدوده جغرافیایی محل ظهور اولیه دین خود زندگی می‌کنند و با کشاورزی روزگار می‌گذرانند. از زمان تجزیه هند و اعطای استقلال به مردم مسلمان پاکستان، در میان سیکها نیز تحریکاتی وجود داشته که آنها نیز به تاسیس یک کشور مستقل اقدام کنند، به ویژه که آنها روزگاری واحد سیاسی جداگانه‌ای را تشکیل می‌دادند.