کارشناس پژوهشکده آبزی‌پروری گفت: سنبل آبی یکی از صد گونه گیاهان خطرناک است.

به گزارش ایسنا، علیرضا میرزاجانی، شامگاه گذشته در جلسه بررسی راهکارهای کنترل و مقابله با گیاه مهاجم سنبل آبی در سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان در رشت، با اشاره به تاریخچه و خسارت‌های این نوع گیاه اظهار کرد: خسارت به قایقرانی و تاسیسات، کشاورزی و اکوسیستم‌های طبیعی از مضرات گیاه سنبل آبی است.

وی ادامه داد: دریاچه ویکتوریا در کشورهای اوگاندا، تانزانیا و کنیا، نمونه‌ای از جاهایی است که توسط این گیاه به اکوسیستم طبیعی خسارت وارده شده و این دریاچه پس از آغشته شدن به این گیاه، تاثیر منفی زیادی بر اقتصاد مردم منطقه گذاشت.

میرزاجانی خاطر‌نشان کرد: علاوه بر گیاهان کاراس و آزولا که به وفور در گیلان یافت می‌شوند، این گیاه یکی از صد گونه گیاه خطرناک در جهان است که ریشه آن متعلق به آمریکای جنوبی بوده و عمدتاً از طریق حمل و نقل دریایی وارد حوضه آبی کشورها می‌شود.

وی ادامه داد: طبق بررسی‌های به‌عمل آمده، این گیاه عاملی پارازیتی در صید و صیادی است که در آمریکا سالانه حدود صد میلیون دلار هزینه از بین بردن آن می‌شود.

میرزاجانی با بیان اینکه در برخی از نقاط از سنبل آبی به عنوان گیاه تزئینی استفاده می‌شود، خاطرنشان کرد: متاسفانه در تالاب انزلی تصور اشتباهی درباره این گیاه وجود دارد و گمان می‌رود که سنبل آبی، گیاهی مانند نیلوفر آبی است.

کارشناس پژوهشکده آبزی‌پروری با بیان اینکه طی پروژه‌ای که به طور ماهانه توسط پژوهشکده آبزی‌پروری روی پستانداران تالاب صورت می‌گیرد، تا اواخر مردادماه امسال اثری از این گیاه نبود اما از اوایل شهریورماه، ابتدا در منطقه سیاه کیشم مشاهده شد، گفت: این گیاه در طول یک هفته به واسطه نور خورشید و آب موجود دو برابر رشد می‌کند.

وی تصریح کرد: سنبل آبی با برگ‌های به طول ۲۰ سانتی متر و پهنای ۱۵ سانتی متر، زیبایی فریبنده‌ای دارد که هم مشکلات زیست محیطی فراوانی را به وجود می‌آورد و هم باعث کندی عبور قایق‌ها می‌شود و استفاده از آن به عنوان گیاه تزئینی، سرطان‌زا است.

‌میرزاجانی گفت: روش‌های مکانیکی مانند ماشین آلات ویژه جمع‌آوری، شیمیایی مانند علف‌کش و بیولوژیک مانند استفاده از حشرات را از روش‌ مقابله‌ای با این گیاه است.