مردم سالاری آنلاين - خطرناکترین پایگاه نظامی جهان

فارس: نشریه خبری «آسیا-اقیانوسیه» در گزارشی به قلم «جان می‌چل»، به آلودگی پایگاه‌های نظامی آمریکایی در ژاپن به ماده سمی «عامل نارنجی» اشاره کرد. مناطق مسکونی اطراف پایگاه‌های سابق ارتش آمریکا در ژاپن، به مقادیر بالایی از علف‌کش شیمیایی موسوم به «عامل نارنجی» باقی‌مانده از جنگ ویتنام آلوده‌اند. کودکان نسل سوم در این مناطق پس از گذشت ۵۰ سال، همچنان دچار ناهنجاری‌های هنگام تولد هستند. در عین حال، قانون کشور ژاپن، ارتش آمریکا را از وظیفه پاکسازی این مناطق مصون کرده است.

* آمریکا با دفن مقادیر عظیمی از «عامل نارنجی» در پایگاه ژاپنی «فوتنما»، سلامتی بسیاری را به خطر انداخته است

نیروهای ارتش آمریکا مقادیر زیادی «عامل نارنجی» را در ایستگاه هوایی «فوتنما» واقع در «اوکیناوا» ی ژاپن دفن کردند. این اقدام ارتش آمریکا موجب بیماری شدید رئیس سابق بخش حفاظت و احتمالاً آلودگی مناطق مسکونی اطراف و همچنین زمین زیر این پایگاه شده است.

* خسارت‌های جنگ ویتنام، دامن ژاپن را هم گرفت

بنا به اظهارات اعضای ارتش آمریکا مستقر در جزیره «اوکیناوا»، بشکه‌های حاوی این ماده شیمیایی پس از اتمام جنگ ویتنام در این جزیره‌‌ رها شده بودند؛ زمانی که دولت آمریکا استفاده از علف‌کش‌های حاوی «دیوکسین» را به دلایل بهداشتی ممنوع کرد. سربازان بازنشسته‌ای که در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ مسئول این کار بودند اقرار می‌کنند که مردم بار‌ها درخواست کردند تا دولت آمریکا به روشی درست این مواد شیمیایی را از بین ببرد؛ اما پنتاگون با بی‌توجهی به این درخواست‌ها، مقادیر «عامل نارنجی» را در پایگاه نظامی شهر «گینووان» واقع در جزیره «اوکیناوا» دفن کرد.

* زمین پایگاه «فوتنما» احتمالاً تا دهه‌ها برای مردم قابل استفاده نیست

تعطیلی پایگاه «فوتنما» یا استقرار نیروهای آمریکایی در «اوکیناوا»، موضوع ۱۶ سال بحث و جدل میان توکیو و واشینگتن بوده است. نظرسنجی اخیر روزنامه «ریوکیو شیمپو» نشان می‌دهد ۹۰ درصد ساکنین این جزیره با وجود این پایگاه مخالفند. خبرهای جدید نیز باعث شده مردم از این وحشت داشته باشند که حتی پس از تعطیلی کامل پایگاه «فوتنما»، باز هم زمین زیر آن تا دهه‌ها به دلیل وجود سموم، قابل استفاده مسکونی نباشد؛ همان‌طور که مناطق اطراف پایگاه‌های سابق آمریکایی حاوی «عامل نارنجی» در جنوب ویتنام نیز برای مردم قابل استفاده نیستند.

* گزارش وجود مقدار زیادی «عامل نارنجی» در فاضلاب پایگاه «فوتنما»

یکی از سربازان بازنشسته‌ای که این ادعا‌ها را مطرح کرد، سرتیپ دوم «کریس رابرتز» ۵۷ ساله است؛ وی مسئولیت کلی حفاظت از پایگاه هوایی ارتش آمریکا موسوم به «فوتنما» را به عهده داشت. تابستان سال ۱۹۸۱، افسران عالی‌رتبه پایگاه به «رابرتز» گزارش دادند که بررسی‌ها، وجود «میزان زیادی» مواد شیمیایی را در فاضلابی نشان می‌دهد که از تأسیسات پایگاه خارج می‌شود. «رابرتز» می‌گوید وی و گروه عمرانی‌اش سپس شروع به کندن زمین در انتهای باند فرودگاه کردند.

* کشف بیش از صد بشکه «عامل نارنجی» در زمین زیر پایگاه

«رابرتز» که اکنون نماینده ایالت «نیو همپشایر» است، در یکی از مصاحبه‌های اخیر خود این‌گونه می‌گوید: «من فکر می‌کردم، سوخت تأسیسات از جایی نشت کرده باشد؛ اما وقتی زمین کنار لوله‌های فاضلاب را کندیم، با بیش از صد بشکه مواجه شدیم که به ردیف زیر زمین دفن شده بودند. بشکه‌ها پوسیده شده بودند و لکه‌هایی نارنجی در وسط آن‌ها دیده می‌شود.»

* دستور فرمانده پایگاه مبنی بر تخلیه بشکه‌های «عامل نارنجی» توسط کارگران ژاپنی و پنهان کردن موضوع کشف مواد شیمیایی

در اوائل دهه ۱۹۸۰، مضرات «عامل نارنجی» هنوز آن چنان شناخته شده نبودند؛ نام این ماده به خط‌های نارنجی اشاره دارد که دور بشکه‌های حاوی آن دیده می‌شود. «رابرتز» می‌گوید زمانی شک او بیشتر شده که واکنش مقامات بالا‌تر را در این‌باره دیده است: «افسر فرمانده ما بلافاصله ورود سایر پرسنل را به منطقه ممنوع اعلام کرد. سپس به جای اینکه بنا به روش استاندارد، بشکه‌ها را به محلی امن در پایگاه ببرد تا آن‌ها را از بین ببریم، دستور داد کارگران اهل» اوکیناوا «بشکه‌ها را سوار کامیون و از تأسیسات دور کنند. نمی‌خواست هیچ‌کس بفهمد چه چیزی کشف کرده‌ایم.»

* هجوم سیلی از آب آلوده به «عامل نارنجی» به درون پایگاه «فوتنما»

بلافاصله پس از آنکه بشکه‌ها را از تأسیسات خارج کردیم، سیلی از آب وارد پایگاه شد. نزدیک بود آب تمام باند فرودگاه را بگیرد، بنابراین من و گروهم داخل آب رفتیم تا دریچه‌های تخلیه را باز کنیم و نهایتاً موفق شدیم آب آلوده را از پایگاه خارج نماییم. لایه‌ای از مواد شیمیایی درون بشکه‌ها، روی آب را گرفته بود.

* بسیاری در اثر تماس با «عامل نارنجی» و بی‌توجهی ارتش آمریکا بیماری‌ شده‌اند

«رابرتز» که دارای مدال دوی ماراتون است، به دلیل تماس با محتویات بشکه‌ها دچار مشکلات قلبی، سرطان پروستات و مراحل اولیه سرطان ریه شد؛ دکتر وی معتقد است این بیماری‌ها همگی در اثر تماس با «عامل نارنجی» ایجاد شده‌اند. «رابرتز» که نگران بود اعضای دیگر گروه نیز دچار همین مشکلات شده باشند، مرتباً از ارتش آمریکا و وزارت امور سربازان بانشسته درخواست کرد تا با آن‌ها تماس برقرار کنند؛ اما به گفته خود او، درخواست‌هایش تا کنون بی‌جواب مانده‌اند.

* ارتش آمریکا کارگران ژاپنی را مجبور به انتقال بشکه‌های «عامل نارنجی» می‌کردند

«رابرتز» همچنین نگران است که کارگران اهل «اوکیناوا» نیز با «عامل نارنجی» تماس داشته و دچار مسمومیت شده باشند؛ وی از برخورد با این کارگران در طول حادثه کشف بشکه‌ها پشیمان است: «می‌توانستیم کارگران محلی را به سادگی اخراج کنیم؛ بنابراین اگر به آن‌ها می‌گفتیم فلان کار را انجام دهند، بی‌شک انجام می‌دادند. برخورد ما با آن‌ها اصلاً عادلانه نبود.»

* پنتاگون همچنان ادعا می‌کند از سال ۱۹۷۱ به بعد از «عامل نارنجی» استفاده نکرده است

در طول سال گذشته، بیش از ۳۰ سرباز بازنشسته آمریکایی درباره استفاده از «عامل نارنجی» در «اوکیناوا» در طول جنگ ویتنام صحبت کرده‌اند؛ این جزیره در طول جنگ نقش یک پایگاه تدارکاتی عظیم را برای ارتش آمریکا ایفا می‌کرد. برخی از این اعضای سابق ارتش شهادت داده‌اند که «عامل نارنجی» تا اواسط دهه ۱۹۷۰ در «اوکیناوا» مورد استفاده قرار می‌گرفته؛ هرچند پنتاگون ادعا می‌کند استفاده از این عامل در ویتنام را در سال ۱۹۷۱ کنار گذاشته است. ادعاهای اخیر، برای اولین بار نشان می‌دهند که «عامل نارنجی» حتی تا دهه ۱۹۸۰ نیز در جزیره «اوکیناوا» وجود داشته است.

وزارت امور سربازان بازنشسته دست‌کم به سه نفر از سربازانی که در اثر تماس با «عامل نارنجی» در «اوکیناوا» دچار بیماری شده‌اند، غرامت پرداخت کرده است؛ این در حالی است که پنتاگون هنوز هم حتی وجود این عامل شیمیایی را در این جزیره انکار می‌کند. دولت ژاپن نیز از انجام آزمایش در پایگاه‌های ظاهراً حاوی «عامل نارنجی»، خودداری می‌کند؛ اخیراً مسئولین «اوکیناوا» درخواست شهروندان را برای تحقیق از کارگران سابق این پایگاه‌ها رد کرده‌اند. مسئولین به ضررهایی اشاره می‌کنند که چنین تحقیقاتی ممکن است برای اقتصاد (توریستی و کشاورزی) منطقه داشته باشد.

* شکایت سازمان محلی «اوکیناوا» از بی‌توجهی دولت ژاپن و مقامات جزیره به سلامتی مردم

اجتناب دولت ژاپن از هرگونه اقدامی، موجب خشم «کاوامورا ماسامی» از اعضای سازمان غیر دولتی «شبکه شهروندی تنوع زیستی در اوکیناوا» شده است؛ این گروه، رهبری تلاشی گسترده را برای تحقیقات جامع در این زمینه به عهده گرفته است. «ما به مسئولین یادآوری کردیم که حفاظت از جان، سلامت و محیط زیست مردم» اوکیناوا «وظیفه آن‌ها است؛ اما این وظیفه را به درستی انجام نداده‌اند. باز هم درخواست کردیم که مسئولین جزیره تحقیقاتی برای کشف حقایق انجام بدهند، از جمله مصاحبه با کارگران سابق در پایگاه آمریکا و جستجو در آرشیوهای موجود در» اوکیناوا «؛ همه این کار‌ها را می‌توان مستقل از دولت‌های آمریکا و ژاپن انجام داد.»

* شهادت سرباز بازنشسته آمریکایی به وجود «عامل نارنجی» در جزیره «اوکیناوا» دست‌کم تا سال ۱۹۷۶

«کارلوس‌گری»، عضو سابق قرارگاه فرماندهی و اسکادران حفاظت پایگاه «فوتنما» در سال ۱۹۷۵، یکی دیگر از از ده‌ها سرباز بازنشسته‌ای است که درباره استفاده از علف‌کش‌های شیمیایی در «اوکیناوا» علناً صحبت کرده است. «گری» می‌گوید خودش ۱۲ بشکه از «عامل نارنجی» را دیده است که پس از جنگ ویتنام در تأسیسات «فوتنما» به جا مانده بودند: به علاوه، سایر اسکادران‌ها نیز باقی‌مانده «عامل نارنجی» خود را به پایگاه ما می‌فرستادند تا آن‌ها را از بین ببریم؛ به همین دلیل هم به وزارت دفاع و فرماندهی نیروهای ارتش پیام‌هایی را ارسال کردم؛ اما هیچ جوابی دریافت نکردم. در سال ۱۹۷۶ هم که من «اوکیناوا» را ترک کردم، بشکه‌ها همچنان آن‌جا بودند. «

توصیفات»‌گری «و کشف بشکه‌ها توسط» رابرتز «نشان می‌دهند که فرماندهان ارشد ارتش آمریکا تا چه حد بر سر نابود کردن مقادیر» عامل نارنجی «دچار سردرگمی شده‌اند؛ مواد شیمیایی که اصلاً نباید در» اوکیناوا «وجود می‌داشتند.

* رابطه» عامل نارنجی «با ناهنجاری‌های هنگام تولد و بیماری‌های شدید

ارتش آمریکا بین سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۱، معادل ۷۶ میلیون لیتر علف‌کش شیمیایی را بر سر مناطق جنوب شرق آسیا پاشید تا دشمنانش را از دانه‌های گیاهی و پوشش جنگلی محروم کند؛ اما پس از کشف رابطه این مواد با ناهنجاری‌های هنگام تولد و بیماری‌های شدید، استفاده از این مواد شیمیایی متوقف شد.

* رد ادعای پنتاگون مبنی بر دفع مقادیر باقی‌مانده» عامل نارنجی «پس از جنگ ویتنام

آمریکا در سال ۱۹۷۲ ذخیره‌های» عامل نارنجی «خود را در جنوب ویتنام از بین برد. پنتاگون همواره اعلام کرده که این مواد شیمیایی را برای دفع مستقیماً به جزیره جانستون در اقیانوس آرام شمالی منتقل کرده است. با این حال، گزارش سال ۲۰۰۳ آژانس مواد شیمیایی وزارت ارتش موسوم به» ارزیابی بومی از جزیره جانستون «ادعای پنتاگون را زیر سؤال می‌برد و این احتمال را مطرح می‌کند که مقادیر زیادی از این علف‌کش در جزیره» اوکیناوا «ذخیره‌سازی شده باشد.

* ارتش آمریکا به جای دفع ذخیره» عامل نارنجی «خود، بشکه‌های حاوی این ماده شیمیایی را به جزیره» اوکیناوا «برده است

» جان اولین «محقق مستقلی که این نتایج را به دست آورده، درباره جزئیات انتقال» عامل نارنجی «به» اوکیناوا «می‌نویسد:» نیروی هوایی آمریکا در سال ۱۹۷۲ تعداد ۲۵ هزار بشکه ۵۵ گالونی از «عامل نارنجی» را به جزیره «جانستون» آورد که از جنگ ویتنام باقی‌مانده و در «اوکیناوا» ذخیره شده بودند. «

موضوع کنونی که تکذیب‌های ارتش آمریکا را زیر سؤال می‌برد، تقاضاهای بی‌شمار» لایحه آزادی اطلاعات «مبنی بر حفظ امنیت اسنادی است که این گزارش بر آن‌ها استوار است.

* استفاده ارتش آمریکا از» عامل نارنجی «و پیامدهای مخوف آن برای مردم ویتنام، حتی پس از گذشت ۵۰ سال

وجود ۳/۱ میلیون گالون» عامل نارنجی «در» اوکیناوا «موجب پیامدهای وحشتناکی می‌شود. محققین درباره مضرات این ماده شیمیایی در جنوب ویتنام کشف کرده‌اند که دیوکسین به دلیل دوز بالای سم، در آب باران حل نمی‌شود؛ بلکه می‌تواند در خاک بماند و تا دهه‌ها مردم را مسموم کند.

امروزه در جنوب ویتنام، بیش از ۲۰ نقطه با غلظت بالای دیوکسین وجود دارد که در زمان جنگ، ارتش آمریکا برای ذخیره» عامل نارنجی «از آن‌ها استفاده می‌کرده است. صلیب سرخ ویتنام تخمین زده است که حدود ۳ میلیون شهروند این کشور اکنون به خاطر تماس با این علف‌کش‌ها، دچار بیماری‌های تقریباً کشنده شده‌اند، از جمله سرطان‌های مختلف، دیابت و ناهنجاری‌های هنگام تولد. بیماری‌های نسل سوم کودکان ویتنامی، آسیب‌های ژنتیکی مخوفی را نشان می‌دهد که با گذشت ۵۰ سال از اولین مورد استفاده ارتش آمریکا از» عامل نارنجی «هنوز هم گریبان‌گیر مردم ویتنام است.

مردم منطقه» اوکیناوا «پایگاه» فوتنما «را به خاطر نزدیکی‌اش به مناطق مسکونی،» خطرناک‌ترین پایگاه نظامی دنیا «نامیده‌اند؛ در اطراف این پایگاه، ۲۰ مدرسه از جمله ۱۰ مدرسه ابتدایی وجود دارد. برخی از این مدارس درست در نزدیکی محلی هستند که بشکه‌ها در آن‌جا پیدا شدند و آب آلوده در آن‌جا جاری شده بود.

* احتمال دارد مناطق اطراف» فوتنما «هنوز هم آلوده به سم مستقیم دیوکسین باشند

» ای‌ها یویچی «شهردار» گینووان «از سال ۲۰۰۳ تا سال ۲۰۱۰، در مصاحبه‌ای اعلام کرد که نیروهای ارتش آمریکا به مسئولین محلی این شهر درباره نشست» عامل نارنجی «در سال ۱۹۸۱ اطلاعی نداده‌اند و وی نگران است که منطقه همچنان آلوده به دیوکسین باشد؛ زیرا زمین این پایگاه، دارای چاله و تپه‌های طبیعی فراوانی است:» اگر دیوکسین هنوز هم در خاک وجود داشته باشد، می‌توانیم با نمونه‌برداری، وجود آن را اثبات کنیم. اما دولت ژاپن اجازه آزمایش در حوزه تأسیسات آمریکایی در جزیره «اوکیناوا» را به ما نمی‌دهد. «

* قانون ژاپن در حمایت از جنایات ارتش آمریکا در خاک این کشور

بنابر قانون ژاپن، اگر پایگاه‌های سابق آمریکا اکنون به استفاده مسکونی درآمده باشند، ارتش آمریکا دیگر مسئول پاکیزه‌سازی آن‌ها نیست؛ ارتشی که سابقه بسیار زیادی در آلوده‌سازی تأسیسات خود در» اوکیناوا «دارد.» منطقه ارتباطاتی اونا «در سال ۱۹۹۵ به استفاده مسکونی درآمد؛ اما به دلیل آلودگی به مواد شیمیایی از جمله جیوه و بی‌فنیل پلی‌کلرایدهای بسیار سمی، هنوز هم توسعه نیافته است. پس از تعطیلی بخشی از» انبار مهمات کادنا «در سال ۱۹۹۹، مقادیر خطرناکی از سرب و کروم شش‌ظرفیتی سرطان‌زا در خاک اطراف آن شناسایی شد.

* آلودگی یکی از مناطق مشهور توریستی در ژاپن به» عامل نارنجی «

تابستان گذشته، یکی از سربازان بازنشسته آمریکا از دفن صد‌ها بکشه» عامل نارنجی «در سال ۱۹۶۹ در منطقه‌ای خبر داد که امروزه یکی از مناطق مشهور توریستی در شهر» چاتان «است. این سرباز بازنشسته که به دلیل ترس از عکس‌العمل وزارت امور سربازان بازنشسته خواست نامش فاش نشود، در توضیح دلیل دفن این بشکه‌ها گفت:» دفن بشکه‌ها در محل از ارسال آن‌ها به آمریکا برای دفع اصولی ارزان‌تر بود. ارتش همیشه در «اوکیناوا» همین کار را می‌کرد. «

* باید نتایج تحقیقات را به ارتش آمریکا گزارش داد و از آن خواست تا محل را پاکسازی کند

بنا به اظهارات» هایاشی کیمینوری «متخصص آلودگی پایگاه‌های آمریکایی،» به احتمال زیاد، نشت «عامل نارنجی» در «فوتنما» موجب آلودگی شهروندان و محیط زیست منطقه به این مواد سمی شده است. «» هایاشی «راهی مشخص را برای تحقیق درباره ادعاهای» رابرتز «مبنی بر وجود» عامل نارنجی «در» فوتنما «پیشنهاد می‌کند:» باید هرچه زود‌تر، از افرادی که در حفر زمین و انتقال بشکه‌ها نقش داشته‌اند پرس و جو کنیم، پیش از آنکه جزئیات از یادشان برود. شهادت آن‌ها برای پاکسازی مناطق در آینده ضروری است. پس از جمع‌آوری این اطلاعات، دولت ژاپن و حکومت محلی «اوکیناوا» باید با جدیت یافته‌های خود را در اختیار ارتش آمریکا قرار دهند تا این مشکل را رفع کند