مردم سالاری آنلاين - گلایه شجریان از ممنوع الکاری در ایران

محمدرضا شجریان در همایش بین‌المللی حافظ گفت، من در کشوری زندگی می‌کنم که چند سال است حق خواندن برای مردم خودم را ندارم.

محمدرضا شجریان در ابتدای سخنانش گفت: بیتی از حافظ خوانده شد که به نظرم درست خوانده نشده و درست آن به نظرم اینگونه است: جلوه‌ای کرد رخش دید ملک عشق نداشت / عین آتش شد از این غیرت و بر آدم زد.

وی در ادامه افزود: بیت دیگری نیز هست که به نظر من الحق زیباست: نظری خواست که بیند به جهان صورت خویش/ خیمه در آب و گل آدم زد و نمی‌دانم چرا این بیت در خیلی از نسخ نیست که نمی‌دانم چرا در اکثر نسخه‌های حافظ نیست.

استاد آواز ایران ادامه داد: ‌وقتی آواز می‌خوانم بدون شعر نمی‌توانم آواز بخوانم. مثل اتوموبیلی که بنزین ندارد. وقتی غنای شعر حافظ هست، مرا به خواندن وامی‌دارد و چنان مرا شیفته می‌کند و می‌برد به جایی که از خود بی‌خود می‌شوم و یکباره به خود می‌آیم و متوجه می‌شوم در جمعی در حال آواز خواندن هستم.

شجریان افزود: شعر حافظ گاهی مرا در آواز به جایی می‌برد که همیشه نمی‌توان به آنجا رسید. حافظ همیشه برای من مطرح بوده و معلم و مربی و پدر بوده و همه چیز بوده است. عشق برای ملک نیست برای انسان است فرشته عشق نداند که چیست: فرشته عشق ندانست چیست قصه مخوان / بخواه جام و شرابی یه خاک آدم ریز/ پیاله بر کفنم بند تا سحرگه حشر/ به می ز دل ببرم هول روز رستاخیز.

شجریان در پایان گفت: زیاده‌گویی نمی‌خواهم بکنم. من چند سالی است که می‌خوانم و آنچه باید را تا به حال خوانده‌ام و از این به بعد هرچه بخوانم زیاده‌گویی است اما من چند سال است که من اجازه ندارم برای مردم خود و در مملکت خودم بخوانم.

در انتهای بخش اول اولین روز این همایش، کنسرت مجتبی عسگری برگزار شد و عسگری با خواندن تصنیف مرغ سحر آن را به استاد شجریان تقدیم کرد.