در روزهای گذشته، دو پنالتی برای پرسپولیس و استقلال تبدیل به گل شده که هر دو با ضربه چیپ به تور دروازه حریفان رسیده است.

پنالتی چیپ در فوتبال ایران به یک اپیدمی تبدیل شده است. در گذشته انگشت شمار بودند بازیکنانی که پشت پنالتی می ایستادند و با ضربه چیپ دروازه حریف را باز می کردند. یحیی گل محمدی اولنی بازیکنی بود که در یک بازی حساس و سرنوشت ساز چیپ زد. او در نیمه نهایی جام ملتهای آسیا در سال ۲۰۰۴ و مقابل چین، پنالتی خود را با ضربه چیپ هدر داد تا ایران از رسیدن به فینال باز بماند.

نواختن پنالتی با ضربه چیپ دل و جرات می خواست. علی کریمی این جسارت را داشت. او مقابل الهلال در ورزشگاه لانه زنبور ( ملک فهد ریاض ) و با پیراهن پرسپولیس چنان چیپی زد که دروازه بان حریف و شیوخ عرب هرگز باورش را نمی کردند. کریمی پنالتی خود را تبدیل به گل کرد اما چه سود که بازی در نهایت با تساوی یک- یک به پایان رسید.

سه، چهار سالی بود که در پنالتی ها ضربه چیپ نمی دیدیم تا اینکه مهدی طارمی به این انتظار پایان داد. او مقابل النصر در ورزشگاه آزادی و در حضور ۱۰۰ هزار تماشاگر ، پنالتی خود را با ضربه چیپ وارد دروازه النصر کرد تا خاطره ای خوش از خود به جا بگذارد. طارمی فصل قبل و در بازی مقابل پیکان در لیگ یک هم یک پنالتی با ضربه چیپ به ثمر رسانده بود.

امید ابراهیمی اما پنالتی زن بعدی بود. وقتی او مقابل ذوب آهن پشت ضربه پنالتی ایستاد کمتر کسی تصور می کرد که چیپ بزند. او اما این کار را با اعتماد به نفس بالا انجام داد و توپ را به گل تبدیل کرد. هر چند در میانه راه رشید مظاهری می توانست ضربه اش را مهار کند.

چیپ در فوتبال این روزهای ایران تبدیل به یک اپیدمی شده است. شاید از بازی های بعد دروازه بان ها دست پنالتی زن ها را بخوانند و ضربات چیپ آنها را مهار کنند. البته باید دید آیا بازیکنی جسارت چیپ زدن در این هفته ها را به خود می دهد یا نه؟