کنفوسیوس، مشهور‌ترین فیلسوف، نظریه‌پرداز سیاسی و معلم چینی می‌گوید: «برای تعیین آینده، گذشته را مطالعه کنید.» در عراق، گذشته باشکوه و کهن است.

به نقل از سی ان ان، عراق منطقه‌ای است که نخستین شهرهای جهان در آن ساخته شد و جایی است که بیش از پنج هزار سال پیش دولت سازمان یافته در آن توسعه یافت. سرزمینی که بیش از یک هزار سال پیش از هومر و بیش از دو هزار سال پیش از میلاد مسیح، نخستین آثار ادبی بزرگ خود- حماسه گیلگمش، پادشاه شهر اوروک- را به جهان عرضه کرد.

داعش مانند بسیاری از گروه‌های افراطی بت شکن در طول تاریخ، به دنبال نابود کردن سوابق تاریخی است. طی هفته گذشته ویدئوهایی منتشر شده که افرادی را با پتک‌هایی در دست نشان می‌دهد که در حال ویران کردن آثار باستانی موزه موصل هستند.
داعش مجبور به تخریب آثار باستانی است، چراکه این تاریخ گواهی بر یک جایگزین عالی برای پوچ گرایی وحشیانه آنها محسوب می‌شود

اگر این واقعه تا این اندازه فجیع و غم انگیز نبود، فیلم منتشر شده از سوی داعش مضحک و رقت انگیز به نظر می‌رسید.

با وجود آنکه گفته می‌شود تعدادی از مجسمه‌های ویران شده، اصل نبوده، گزارش‌ها حاکی از آن است که بسیاری از این اشیاء که در طول هزاران سال تا به امروز حفظ شده بودند، منحصر به فرد و غیرقابل جایگزینی بوده‌اند.

داعش اخیرا مشغول نابود کردن دروازه مشهور نرگال بود که در ورودی شهر باستانی نینوا قرار داشت- شهری که تاریخش به هزاران سال پیش بازمی گردد- و به تازگی نیز با بولدوزر به جان شهر نمرود، پایتخت آشورنصیرپال دوم، پادشاه آشوریان در قرن نهم پیش از میلاد مسیح افتاده است.

تمام این حملات به اماکن باستانی، حمله‌ای وحشیانه به حافظه جمعی بشر است. این تخریب‌ها به وضوح از حماقت انسان و خشونت بی‌معنایی می‌گوید که توسط داعش به راه افتاده است. این گروه تروریستی نشانه‌های تاریخ بزرگ عراق را نابود می‌کند؛ چون مجبور است، چراکه این تاریخ گواهی بر یک جایگزین عالی برای پوچ گرایی وحشیانه داعش محسوب می‌شود.

از آن بد‌تر، این خرابی‌ها که به اسم مذهب انجام می‌شوند، ریاکارانه و دروغین هستند: همین داعشی که از آموزه‌های دینی برای توجیه اقداماتش استفاده می‌کند، مشغول غارت اماکن باستانی است تا از این طریق حامی تجارت غیرقانونی آثار باستانی باشد و آسیب‌های به مراتب بیشتری را وارد کند.

آثاری که توسط داعش در موزه موصل و شهر نینوا و نمرود ویران شدند، سابقه مادی بشریت محسوب می‌شوند. این آثار تنها برای فرهیختگان نیستند بلکه برای همه هستند. مطمئنا باستان‌شناسان باید تلاش بیشتری برای ایجاد درک جهانی از میراث گذشته داشته باشند. ما این مسئله تنها به معلمان، اساتید و موزه داران محدود نمی‌شود؛ آگاهی و حفاظت بیشتر از گذشته باید در سطح جامعه نیز انجام شود، از عراق گرفته تا آمریکا و تمامی جهان، از دولت تا مردم.

بین النهرین دوره باستان، عراق امروزی در قلب تاریخچه بشری قرار دارد: محلی که نخستین شهر‌ها و امپراطوری‌ها را در خود جای داده است. قانون حمورابی، شاه بابل بیش از سه هزار و ۷۰۰ سال قدمت دارد و نخستین سند از قوانین در جهان است. میراث عراق، میراث ما است. ما چه واکنشی می‌توانیم به این حملات به میراثمان داشته باشیم؟