پرواز 8501 ایرآسیای مالزی، یک ایرباس «ای 320» که 162 مسافر داشت، در ساعات اولیه روز یکشنبه پس از گذشت 40 دقیقه از زمان ترک شهر سورابایا به مقصد سنگاپور، از صفحه رادار ناپدید شد. یک روز کامل جستجو در آب های نسبتا کم عمق ساحل بورنئو تاکنون هیچ نتیجه نداشته و همین مسئله باعث شده تنها 9 ماه پس از ناپدید شدن پرواز 370 مالزی ایرلاینز، بار دیگر حس آشنای اندوه و تردید با هم در هم آمیزند. با وجود آنکه پرواز 8501 نیز در منطقه مشابهی ناپدید شد، شرکت های هواپیمایی متفاوت بوده و نوع هواپیماها نیز همینطور.

به نقل از نیویورک تایمز، در ادامه به برخی جزئیات اولیه در مورد دو حادثه ناپدید شدن این هواپیماها اشاره شده است.

ایرآسیا برخلاف مالزی ایرلاینز یک حامل دولتی با مشکلات مالی است که برج های نظارتش در نزدیکی کولالامپور قرار دارد و شرکت هواپیمایی کم هزینه ای است که در سراسر جنوب شرق آسیا فعالیت می کند. ۸۰ هواپیمای این شرکت با میانگین عمر کمتر از پنج سال تقریبا جوان هستند.

هواپیمایی که روز یکشنبه ناپدید شد ایرباس «ای ۳۲۰» بود که در سال ۲۰۰۸ ساخته شده بود. ایرآسیا یکی از بزرگترین اپراتورهای سری جت های ایرباس «ای ۳۲۰» است. پرواز ۳۷۰ مالزی ایرلاینز یک بوئینگ ۷۷۷ بود که در سال ۲۰۰۲ ساخته شده بود.

ایرآسیا تا پیش از روز یکشنبه سابقه ایمنی بی نقصی داشت. تونی فرناندز، میلیاردر و مدیراجرایی فعلی این شرکت، ایرآسیا را در سال ۲۰۰۱ از یک گروه صنعتی-تجاری بزرگ دولتی خریداری کرد. این شرکت یک هواپیمایی کوچک به شدت بدهکار بود که در سال ۱۹۹۴ تاسیس شده بود.

آب و هوا

در مورد پرواز ۳۷۰ در زمان ناپدید شدن آن، آسمان صاف بود و هیچ شرایط آب و هوایی غیرعادی یا مشکل سازی گزارش نشده بود. در مورد ایرآسیا، گزارشی از شکل گیری ابرهای کومولونیمبوس در این منطقه گزارش شده بود و آژانس های هواشناسی گزارش رعدو برق در مسیر پروازها را منتشر کرده بود.

ارتباطات

در مورد پرواز ۳۷۰ میزان داده های ارسالی از سیستم های خودکار در مورد عملکرد پرواز محدود بود، چراکه گفته می شود سیستم ACARS که مخصوص ارتباط بین خلبان و کنترلرهای زمینی است در اتاق خلبان به طور دستی غیرفعال شده بود. اما در مورد پرواز ۴۴۷ ایرفرانس که در سال ۲۰۰۹ در ساحل برزیل ناپدید شد، محققان به مجموعه پیام های ناموفقی که از طریق سیستم ACARS ارسال شده بود، دسترسی داشتند.

تاکنون هیچ نشانه ای دال بر اینکه در پرواز ایرآسیا خدمه اقدامی برای غیرفعال کردن هرگونه سیستم پردازنده انجام داده باشند، دیده نشده است. اما محققان در مورد پرواز ۳۷۰ معتقدند که یک نفر در اتاق خلبان به طور دستی فرستنده های هواپیما و دیگر سیستم های ارتباطی را قطع کرده بود.

خلبانان

یکی از جزئیات مخدوش کننده در مورد پرواز ۳۷۰ این واقعیت بود که کاپیتان آن شخص بسیار با تجربه ای بوده و بیش از ۱۸ هزار ساعت تجربه پرواز داشته است. کمک خلبان آن پرواز تجربه کمتری در بوئینگ ۷۷۷ داشت و دارای حدود ۲۷۰۰ ساعت تجربه پرواز بود. مجموع تجربه پرواز دو خلبان پرواز ایرآسیا به مراتب کمتر بود: کاپیتان این پرواز که شخصی به نام ایریانتو بوده، مجموع ۶۱۰۰ ساعت تجربه پرواز داشته و این در حالی است که مامور اول آن ۲۲۷۵ ساعت پرواز کرده است. وزیر خارجه فرانسه تایید کرده که کمک خلبان یک شهروند فرانسوی بوده و نامش در رسانه های خبری رمی امانوئل پلسل عنوان شده است.

موقعیت پرواز ۳۷۰

پرواز ۳۷۰ در هشتم مارس با ۲۳۹ مسافر کوالالامپور را به مقصد پکن ترک کرد اما ارتباطات آن ناگهان بدون هیچ توضیحی قطع شد و این هواپیما به سمت جنوب حرکت کرد. مجموعه ای از سیگنال های ارتباطات زودگذر ماهواره ای از هواپیما که توسط ایستگاه زمینی در پرث استرالیا ثبت شده بود، نشان می داد این پرواز به احتمال زیاد به دلیل کمبود سوخت، جایی در اقیانوس هند در ساحل غربی استرالیا سقوط کرده است. تحقیقات سه ماه روی بقایای این هواپیما روی سطح دریا و همچنین تلاش ها برای بررسی جعبه سیاه آن نتوانست ردی از پرواز ۳۷۰ به دست دهد. در ماه اکتبر جستجوی جدیدی در دامنه ای گسترده آغاز شد.

مقامات استرالیایی که مسئولیت تازه ترین مرحله جستجو را بر عهده گرفته اند می گویند در مورد یافتن این جت با کمک تجهیزاتی با فناوری بالا خوش بین هستند.