قطر این صخره آسمانی یک کیلومتر اعلام شده و هر دو ساعت و شش دقیقه یک بار حول محور خود می‌چرخد.

تاریخ نابودی بالقوه زمین ۱۶ مارس سال ۲۸۸۰ و زمانی خواهد بود که یک سیارک سرگردان در فضا احتمالا به سیاره خاکی برخورد کند.

 محققان با مطالعه این صخره دریافته‌اند بدنه آن به حدی سریع می‌چرخد که باید از هم متلاشی شود اما در مسیر خود به سوی زمین سالم باقی مانده است.

گفته می‌شود مولفه‌های این جرم کیهانی توسط نیروهای منسجم‌کننده وان‌دروالس به یکدیگر گره‌ خورده‌اند و گرچه کشف این موضوع در نوع خود موفقیتی بزرگ به شمار می‌آید، دانشمندان هنوز نمی‌دانند چگونه حرکت سیارک را متوقف کنند.

تحقیقات پیشین نشان داده‌اند سیارک‌ها مجموعه‌ای از مولفه‌های سست هستند که توسط اصطکاک و گرانش به هم گره‌ خورده‌اند. با این حال بر اساس بررسی‌های تیم دانشگاه تنسی، سیارک ۱۹۵۰ DA به اندازه‌ای سریع می‌چرخد که این نیروها را نادیده می‌گیرد.

قطر این صخره آسمانی یک کیلومتر اعلام شده و هر دو ساعت و شش دقیقه یک بار حول محور خود می‌چرخد.

با محاسبه دما و تراکم آن، تیم تحقیقاتی نیروهای واندروالس را که از تجزیه‌شدن سیارک جلوگیری می‌کنند، شناسایی کرده‌اند. این سیارک با سرعت ۱۵ کیلومتر در ثانیه به سمت زمین در حرکت است و شاید به اندازه‌ای به سیاره خاکی نزدیک شود که با سرعت ۶۱ هزار و ۱۶۰ کیلومتر در ساعت در اقیانوس اطلس سقوط کند.

گفته می‌شود ۱۹۵۰ DA احتمالا با نیروی حدود ۴۴ هزار و ۸۰۰ مگاتن تی‌ان‌تی به زمین برخورد می‌کند. گرچه احتمال چنین برخوردی فقط ۰.۳ درصد اعلام شده، این امر ۵۰ درصد خطر بیشتری را نسبت به امکان برخورد دیگر سیارک‌ها به زمین ایجاد می‌کند. سیارک مزبور در ۲۳ فوریه سال ۱۹۵۰ کشف و به مدت ۱۷ روز مشاهده شد؛ سپس برای نیم قرن از دیدگان پنهان ماند.

جزئیات این دستاورد علمی در مجله Nature منتشر شد و دارای مضامینی بالقوه برای حفاظت از زمین در مقابل برخورد سیارک‌های عظیم است.
منبع: ایسنا