هرچند کشتی فرنگی‌ همیشه تیم شایسته و مورد اعتمادی برای مسئولان بوده تا کارنامه‌شان بدون مدال نماند؛ اما در یک سال گذشته دو قهرمان جهانش را به دلیل دوپینگ از دست داده و تازه مربی مدال‌آورش هم تیم ملی را ترک گفته است. تیم ملی تنیس روی میز ایران هنوز سرمربی ندارد و رئیس فدراسیونش از انتخاب سرمربی تا قبل بازی‌های اینچئون خبر می‌دهد.

کاروان ورزشی ایران در بازی‌های آسیایی گوانگ‌ژو چین، یکی از بهترین عملکردهای تاریخ ورزش کشورمان را ثبت کرد؛ جایی که کاروان ۳۶۲ نفره ایران در این رقابت‌ها، بیست مدال طلا به دست آورد و با مجموع ۵۷ مدال در جایگاه چهارم آسیا ایستاد. جایگاهی که در سال‌های اخیر در ورزش ما بی‌سابقه بوده و با توجه به حجم مدال‌های دریافتی و افزایش رشته‌های مدال‌آور به هفده رشته این امیدواری را در دل علاقه‌مندان به ورزش ایجاد کرد که ورزش ایران در مسیر توسعه است.

 نتایج نشان می‌دهد، همواره از دو بازی آسیایی که در زمان دو دوره متوالی ریاست ر‌ؤسای جمهور ایران وجود داشته، دومی نتایج به مراتب بهتری از اولی داشته است؛ برای نمونه، ایران در نخستین دوره بازی‌های آسیایی دوران ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد در دوحه قطر با ۱۱ مدال طلا در جایگاه هشتم آسیا ایستاد و چهار سال بعد‌ در چین کاروان ایران صاحب ۲۰ مدال طلا شد و به رده چهارم جدول رسید.

اکنون همین عملکرد درخشان در آخرین بازی‎‌هایی آسیایی که در دوران زمامداری محمود احمدی‌نژاد، موجب شده مدیران ورزشی کنونی کشور اندکی از نتایج کاروان ایران در اینچئون بیمناک شوند و از هم‌اکنون و در فاصله یک ماه مانده به آغاز رقابت‌ها، توپ را به زمین دیگران بفرستند. نمونه‌اش سخنان امروز نصرالله سجادی، معاون توسعه ورزش قهرمانی وزارت ورزش و جوانان است که از هم‌اکنون وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک را در قبال نتایج اینچئون بی‌تقصیر می‌داند و همه چیز را به گردن فدراسیون‌ها می‌اندازد.

در بخشی از خبر کنفرانس مطبوعاتی امروز سجادی می‌نویسد: «معاون وزیر ورزش و جوانان در پاسخ به اینکه آیا وزارتخانه مسئول اصلی نتایج کاروان در بازی‌های آسیایی است یا کمیته ملی المپیک، پاسخ داد: به نظرم فدراسیون‌ها، مسئول اصلی هر ورزش هستند و وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک نقش نظارتی و پشتیبانی دارند‌».

اما سخنان سجادی در حالی در آستانه بازی‌های آسیایی مطرح می‌شود که اولا کاروان ایران نسبت به کاروان چهار سال پیش کوچک‌تر شده و در ثانی حال و روز برخی رشته‌های ورزشی شرکت کننده در این رقابت‌ها هم چندان خوب نیست. در حالی که روند شرکت ایران در بازی‌های آسیایی به این ترتیب بوده که هر دوره نسبت به دوره قبل به تعداد ورزشکاران کاروان ایران افزوده می‌شد، امسال ایران با کاروانی کوچک‌تر از چهار سال پیش در این رقابت‌ها شرکت می‌کند. چهار سال پیش کاروان ایران با ۳۶۲ ورزشکار در چین حاضر بود و امسال برآور‌ شده که نزدیک به ۲۸۰ نفر کاروان ایران را همراهی می‌کنند.

نگاهی به حال و روز برخی رشته‌ها ‌نشان می‌دهد، ‌مانند چهار سال پیش نمی‌توان روی آن‌ها حساب کرد. هرچند هندبال ایران که چهار سال پیش نائب قهرمان شده بود، سال گذشته توانست برای نخستین بار جواز حضور در جام‌جهانی را پیدا کند؛ اما به دلیل اختلافاتی که در فدراسیون هست، به یک تیم از‌هم‌گسیخته تبدیل شده که بازیکنان اصلی‌اش را از دست داده است.

هرچند کشتی فرنگی‌ همیشه تیم شایسته و مورد اعتمادی برای مسئولان بوده تا کارنامه‌شان بدون مدال نماند؛ اما در یک سال گذشته دو قهرمان جهانش را به دلیل دوپینگ از دست داده و تازه مربی مدال‌آورش هم تیم ملی را ترک گفته است. تیم ملی تنیس روی میز ایران هنوز سرمربی ندارد و رئیس فدراسیونش از انتخاب سرمربی تا قبل بازی‌های اینچئون خبر می‌دهد.

این البته تنها بخشی از آشفتگی‌های ورزش ما در این روزهاست. اگرچه دولت تدبیر و امید چندی پیش یکسالگی‌اش را جشن گرفت، هنوز نشستن وزیر روی صندلی وزارت یکساله نشده و بخشی از این آشفتگی شاید به همین دلیل باشد، اما با این حال وزارت ورزش و جوانان به ‌رغم تلاش خوبش در سامندهی سریع به وضعیت برخی از فدراسیون‌ها در خصوص برخی دیگر از فدراسیون‌ها تعلل سوال‌برانگیزی داشته که همین مسأله هم موجب شده تا در آستانه بازی‌های آسیایی دل مدیران ورزشی کشور قرص نباشد.

همین مسأله هم موجب شده تا سجادی، مرد کهنه‌کار مدیریت ورزشی کشور در آستانه رقابت‌های آسیایی توپ را به زمین فدراسیون‌هایی بیندازد که برخی از آن‌ها هنوز هم که هنوز است بلاتکلیفند. حرف‌های سجادی را در خصوص مسئول بودن فدراسیون‌ها در قبال نتایج اینچئون در صورتی قبول می‌کنیم که در صورت کسب مطلوب فردا همین مدیران در صف اول عکس‌ یادگاری با جام‌ها و مدال‌ها نباشند.
منبع: ایسنا