صدایی دلنشین بود که کسی صاحبش را نمی شناخت. عده ای می گفتند "مجتبی کبیری" است که صدایش را کمی خش داده تا شبیه فلان خواننده لس انجلسی نشود. به هر حال در سال 83 آلبوم "نفرین" آنقدر سروصدا کرد که همه دلشان می‌خواست خواننده صدا زخمی آن را بشناسند.

دنیای موسیقی و خوانندگی دنیای پر رمز و رازی است. بسیاری از اشخاصی که در این ورطه ی هنری فعالیت می کنند روحیات مختلفی دارند، اما در یک چیز شریک اند، زبان گفتارشان موسیقی و ترانه است، خلق می کنند و می نوازند و برای دیگران به اجرا می گذارند. گاهی با یک اثر از درد و رنج یک ملت می کاهند و گاهی با دیگری غرور ملی را در میان قلب شان زنده می کنند، گاهی عاشق می کنند و گاهی از دل عشاق می گویند. چه بگوییم که در این دنیای بی انتها و بی وسعت می شود سطر ها نوشت از اعجازش از رمز و راز آلوده بودنش، از تاثیراتش، از هنرمندانش، اما نیک است اکنون به سراغ خالق های این هنر دل افروز برویم. بسیاری از هنرمندان این عرصه هنری بسیار نام آشنا و مشهور هستند و در موردشان مطالب زیادی گفته شده اما ما تصمیم داریم به سراغ نام آشنا هایی برویم که کمتر کسی از آن‌ها و از سرگذشت و شخصیت شان می داند. یکی از این چهره‌ها محسن چاووشی است. اگر شما هم از طرفداران او هستید با ما همراه و هم نگاه شوید تا کمی بیشتر از او بدانیم.



محسن چاوشی حسینی (ترانه سرا، آهنگساز ،تنظیم کننده و خواننده پاپ و راک) در ۸ مرداد ۱۳۵۸ در خرمشهر متولد شد. وی فرزند پنجم خانواده و دارای دو خواهر و سه برادر بوده و این خانواده اصالت کردستانی دارند. اما با توجه به شرایط کاری پدر خانواده (محمدرضا چاووشی) که کارمند شرکت نفت بود به خرمشهر مهاجرت کردند و محسن در خرمشهر متولد شد. خانواده چاووشی تا اولین سالهای جنگ و زمانی که محسن ۴ ساله بود در این شهر زندگی کردند و گفته می شود که در سال ۶۱ مادر و خواهرش را طی بمب باران هوایی از دست داد. نهایتا با شدت گرفتن حملات ارتش عراق ناگزیر به مشهد مهاجرت کردند و تا ۱۴ سالگی محسن آنجا باقی ماندند. بعد از مشهد نوبت تهران بود که زندگی هنری محسن چاووشی در این شهر شکل گرفت. او پس از دریافت دیپلم حسابداری و اتمام دوره سربازی، فعالیت حرف‌های خود را در زمینه موسیقی آغاز کرد.

سالهای رقابت در زیرزمین

صدایی دلنشین بود که کسی از صاحبش را نمی شناخت. عده ای می گفتند "مجتبی کبیری" است که صدایش را کمی خش داده تا شبیه فلان خواننده لس انجلسی نشود. به هر حال در سال ۸۳ آلبوم "نفرین" آنقدر سروصدا کرد که همه دلشان می‌خواست خواننده صدا زخمی آن را بشناسند و در این میان آدم های زیادی قصد داشتند خودشان را جای صاحب این آلبوم جالب جا بزنند اما خیلی زود محسن چاووشی خودش را به همه معرفی کرد و جایی جدید در میام خوانندگان زیر زمینی برای خودش دست و پا کرد. یک سال بعد چاووشی نشان داد که تنظیم های دلفریب و جذاب آلبوم اول اتفاقی نبود و خیلی زود آلبوم های دوم و سومش یعنی "خودکشی ممنوع" و "لنگه کفش" در مدت کوتاهی به موسیقی دلخواه جوانان تبدیل شدند و صدای زخمی یک خواننده جوان جزو ۱۰۰ صدای مورد پسند مردم قرار گرفت.



چاووشی بک سال بعد یعنی در ۱۳۸۵ چهارمین آلبوم خود را به نام "متاسفم" روانه بازار تشنه پاپ (و شاید راک) کرد. استقبال از این آلبوم هم مثل سه آلبوم قبلی در نوع خودش بی نظیر بود و راه را برای ستاره شدن چاووشی هموار کرد. چاووشی در این چند آلبوم غیر مجاز با چهره هایی چون محسن یگانه، فرزاد فرزین و حامد هاکان همکاری کرد. همکاری هایی که می تواند عاملی بر معرفی و شهرت این سه چهره باشد. هر چند حامد هاکان در همان سالها از دنیای موسیقی کنار رفت و این روزها دیگر کسی از اون خبر ندارد اما یگانه و فرزین جزو سوپر استارهای پرطرفداری هستند که کارشان مورد اعتماد قشر بزرگی از مردم است.



سنتوری سکوی پرشی برای محبوبیت دو چندان چاووشی

سال ۸۶ را باید سال شانس چاووشی دانست. در این روزها داریوش مهرجویی که برای فیلم سینمایی تازه خود (سنتوری) به دنبال یک خواننده با صدایی خاص و جذاب می گشت، به محسن چاووشی برخورد و کار آهنگسازی و خوانندگی این فیلم را به او سپرد. گر چه این فیلم به خاطر صدای غیر مجاز چاووشی هرگز مجوز نگرفت اما به جرات می‌توان گفت شهرت ترانه های چاووشی بسیار بیشتر از خود فیلم و حتی کارگردان آن شد.

چاووشی که با پخش شدن صدایش در سنتوری به شهرتی دو چندانی رسیده بود دربارهٔ نحوهٔ ضبط صدایش برای آهنگ‌های فیلم سنتوری می‌گوید: «چاره‌ای جز این نداشتم که در خانه و در یکی از اتاقهایمان کار ضبط را انجام بدهم. به کمک مادرم یک پتو را با میخ به جلوی پنجره زدیم و دیوارها را هم با پتو پوشانیدم تا صدا نپیچد. مادرم از اتاق بیرون رفت و با یک پتو از بیرون، در اتاق را پوشاند. خودم هم از این طرف در، یک پتو آویزان کردم تا بتوانم در نهایت فضایی را در اختیار داشته باشم که در آن بشود وکال گرفت. بعد از همه این ماجراها، پتو را کشیدم روی سرم و در همان شرایط خواندم و همه وکال را ضبط کردم. از زیر پتو که بیرون آمدم، «علی سنتوری» به دنیا آمده بود. همان نسخه هم نهایی شد و پخش شد»

و بالاخره صدای مجاز!

چاووشی بیشتر از یک سال هیچ اثری از خودش منتشر نکرد. عده ای فکر کردند شاید او هم مثل بسیاری از خواننده ها، تاریخ مصرفش تمام شده و کنار رفته. اما اواخر سال ۸۷ نوبت اولین آلبوم رسمی و دارای مجوز چاووشی بود! "یک شاخه نیلوفر" عنوان پرفروش ترین آلبوم موسیقی سال را با خود یدک می کشید و در مدت کوتاهی از ویترین مغازه ها خالی شد. یک آلبوم زیبا با تنظیم های عالی و البته کیفیت صدایی بی نظیر که قبلا در آلبوم های زیر زمینی چاووشی شنیده نشده بود.



سال ۸۸ آلبوم "ژاکت" با تنطیمی متفاوت به بازار آمد و باز هم فروش خوبی داشت. هر چند عده ای آن را ضعیف ترین آلبوم چاووشی می دانند اما در هر صورت جزو آثار تاثیرگزار در بازار موسیقی بود. در همین سال یک آلبوم مناسبتی به نام "ْسلام آقا" متناسب با ایام محرم و قطعات زیبا با صدای چاووشی و چند هنرمند دیگر در رسای شهدای بزرگوار کربلا منتشر شد که استقبال و تمجید بسیاری به خصوص جامعه مداحان را به همراه داشت. (محمود کریمی از جمله مداحانی بود که در یک گفتگوی تصویری از محسن چاووشی تمجید و تشکر کرد.)

روند تولید آلبوم های چاووشی هر سال به همین روال ادامه داشت و یک سال بعد نوبت "حریص" و آلبوم مناسبتی "هشت" بود. اولی یکی از زیباترین و پرطرفدار ترین آلبوم های پاپ و راک بود که چاوشی در انها از سازهای زنده استفاده کرد و فروش بالایی هم داشت. دومی نیز آلبومی بود از همکاری چاووشی با هفت هنرمند دیگر که در سالروز ولادت امام رضا (ع) منتشر شد و با استقبال بی نظیری مواجه شد.



حالا دیگر چاووشی اسم های زیادی داشت. صدا زخمی! آقای خاص!‌ مرد مرموز پاپ و... این در حالی بود که طرفدارانش هم هر روز بیشتر شدند و یک نظر سنجی ساده در فضاهای مجازی، رسانه ها، روزنامه ها و هر جای دیگری نشان می داد که محسن چاووشی طرفداران بسیاری در سطح کشور دارد. سال ۹۰ دوباره دو آلبوم از چاووشی بیرون آمد. "خاص" آلبومی حاصل از کار گروهی حدود ۱۰ خواننده جوان و شناخته شده که هر کدام تراکی عاشقانه خواندند و آلبوم دلصدا که در وصف شهدای هشت سال دفاع مقدس عرضه شد.

ابتدای سال ۹۱ تاریخ عرضه "پرچم سفید" بود که عده ای آن را بهترین کار چاووشی در مجموع آثار منتشر شده اش دانستند. چاووشی هر سال آلبوم داشت و این پرکار بودنش بر خلاف بسیاری دیگر از هنرمندان همیشه باعث رشد و محبوب تر شدنش می شد. بهمن ماه همان سال نوبت معرفی آلبومی بود که چاووشی ۶ سال زمان برای آن صرف کرد. "من خود آن سیزدهم" آلبومی بود از ادغام موسیقی سنتی و پاپ و راک که با اشعار شعرای بزرگ ایرانی گرداوری شده و بعد از انتشار تحسین همه اهالی موسیقی حتی موسیقی سنتی را برانگیخت. در همان سال در نخستین جشنواره سالانه موسیقی ما، جوایز بهترین آهنگسازی پاپ، بهترین آلبوم پاپ (من خود آن سیزدهم)، بهترین ترانه پاپ (غلط کردم غلط) ، بهترین کاور آلبوم (کاور من خود آن سیزدهم) و بهترین تیتراژ (واسه آبروی مردمت بجنگ) به همراهی فرزاد فرزین، در بخش مردمی به محسن چاووشی تعلق گرفت.

تمام حواشی های آقای خاص

از زمان پخش آلبوم نفرین تا به امروز، شایعات زیادی مبنی بر برگزاری کنسرت توسط چاووشی شنیده شده است و عدهای دست به سوء استفادههای این چنینی زدهاند. محسن چاووشی دلیل برگزار نکردن کنسرت را نداشتن مجوز (تا پیش از آلبوم یه شاخه نیلوفر) و امکانات کم (به طور کلی تر) معرفی میکند. با این حال، در اردیبهشت سال ۱۳۸۸ طی نامهای به هوادارانش اعلام کرد در حال جمع کردن بند و نوشتن پارت است و کنسرتی بعد از پخش آلبوم ژاکت برگزار خواهد کرد، اما بعد از گذشت مدتی از آن زمان و بیرون آمدن ژاکت این اتفاق رخ نداد و تاکنون رخ نداده است. تا چندی پیش شهاب اکبری مسئول جمع کردن گروه برای چاووشی بود. احتمال دارد که پیش از او فرد دیگری مسئولیت این کار را بر عهده داشته است. در حال حاضر با بهروز صفاریان برای جمعبندی پارت کنسرت به مشارکت پرداخته است.

شاید هیچ خواننده مطرحی پیدا نشود که با گذشت ۱۰ سال از مطرح شدن نام و فعالیتش، کنسرتی برگزار نکرده باشد. همین باعث شده عدهای بگویند چاووشی توان اجرای زنده را ندارد. خود او اما گفته است، بهتر از هر کسی در اجرای زنده مهارت دارد. که با ضبط کردن صدایش به و اجرای زنده و پخش آن در دنیای اینترنت سعی در اثبات این مدعا داشته است. او تاکنون، به صورت تمرینی دو ترانه «زخم زبون» و «خاکستر» را به صورت زنده اجرا و ضبط کرده است.



چندی قبل شنیده شد که محسن چاووشی قرار است خواننده تیتراژ فیلم چ ساخته ابراهیم حاتمی کیا باشد، اما به دلیل اظهارات حاتمی کیا در نشست خبری فیلم چ که در این رابطه گفته بود «فیلم بسته شده بود و پس از آن، آقای چاووشی فیلم را دیدند. ایشان خیلی با چ ارتباط برقرار کرد و آن را دوست داشت و درنهایت هم قرار شد یک کار آزاد در اینباره انجام دهد نه برای تیتراژ.»، محسن چاووشی در صفحه شخصی خودش نوشت «به دلیل طرح ادعاهایی سراسر وارونه و کذب درباره نحوه همکاری بنده با پروژه چ در نشست مطبوعاتی این فیلم در جشنواره، بهتر است کماکان سنتوری اولین و آخرین تجربه سینمایی ام باشد.»

محسن چاووشی برای اولین بار در طول سالهای فعالیت خود، در میان مردم و در کنسرت مهدی یراحی به عنوان مهمان حضور پیدا کرد. ویدئویی نیز از حضور وی انتشار یافت. اگرچه تا پیش از این گفته میشد، محسن چاووشی چند بار به شکلی پنهانی به کنسرتهای خوانندگان مختلف رفته است.

در پایان می توان گفت چاووشی با داشتن بیش از ۱۰۰ ترانه منتشر کرده که شامل ۱۰ آلبوم و نیز چندین تک آهنگ است، یکی از هنرمندان پرکار ایران به شمار می آید و اتفاقا طرفداران دو آتشه‌ای در هر قشری دارد.گواه این امر انتخاب او به عنوان برترین چهره سال در سه سال متمادی (۹۰-۹۱-۹۲) است. این چهره مرموز ترین و در عین حال کم حاشیه ترین سوپر استار در حوزه موسیقی است که در این ۱۰ سال فعالیت هنری همیشه اهداف خداپسندانه را در کنار هنر مورد توجه داشته و در یک کلام می توان گفت "آقای خاص" برازنده اوست.