فوتبالیست‌ها دلاری پاداش می‌گیرند و بقیه قهرمانان تحقیر می‌شوند
30 خرداد 1393 ساعت 10:47
مثال‌های فراوانی را می‌توان برای این بی‌عدالتی سازمان ورزش ایران آورد. جایی که قهرمانی فوتسال ایران در مسابقات بین‌قاره‌ای خیلی زود فراموش می‌شود اما صعود ایران در جام‌جهانی از گروهش می‌تواند صندلی علی کفاشیان را در انتخابات پیش‌روی فدراسیون تثبیت کند، مسلم است که پاداش‌های دلاری باید به کدام حساب‌ها واریز شود.
نخستین بازی تیم ملی ایران در جام‌جهانی با تساوی بدون گل برابر آرژانتین همراه بود تا ایران بهترین شروع تاریخ ورزشی خود در رقابت‌های جام‌جهانی را ثبت کند و بعداز چهار دوره حضور در جام‌جهانی برای اولین بار دروازه خود را بسته نگهدارد. تقریبا همه از اهمیت کار ملی‌پوشان باخبرند و می‌دانند که با همین تساوی ما تا روز آخر جزء تیم‌های امیدوار به صعود رقابت‌های جام‌جهانی هستیم.
همه این روزها به بازی دوم تیم ملی برابر آرژانتین فکر می‌کنند، دیداری که شاید مهم‌ترین دیدار تاریخ ایران در جام‌های جهانی باشد. هم‌زمان با صحبت‌های امیدبخش کارلوس کی‌روش در‌خصوص بازی با آرژانتین مسئولان فدراسیون و وزارت ورزش هم که این روزها در برزیل حضور دارند، سعی کردند با به میان کشیدن موضوع پرداخت پاداش ملی‌پوشان، به فوتبالیست‌های ایرانی روحیه بدهند. خصوصا بعد از آنکه پس از تساوی برابر نیجریه اخباری مبنی‌بر دلخوری ملی‌پوشان در‌خصوص پرداخت پاداش آن‌ها منتشر شده بود.
نصرالله سجادی، معاون گودرزی که به‌عنوان نماینده وزارت ورزش و جوانان در برزیل حضور دارد، امروز در گفت‌وگو باخبرنگاران در‌خصوص پرداخت پاداش ملی‌پوشان گفت: « ما حمایت‌هایمان را انجام داده‌ایم. پاداش بازیکنان هم مشخص شده است. به خاطر تساوی ارزشمند برابر نیجریه همان‌طور که از قبل گفته بودیم، نفری سه‌هزار دلار به اعضای تیم پرداخت می‌شود. این پاداش در‌صورت برد نیجریه پنج‌هزار دلار بود.» سجادی در ادامه با اعلام افزایش مبلغ پاداش بازیکنان در دوبازی پیش‌رو گفت: « اگر تیم ملی برابر آرژانتین هم به تساوی برسد، شش‌هزار دلار پاداش می‌گیرد و اگر پیروز شوند، ده‌هزار دلار دریافت خواهند کرد.»
علی کفاشیان که در این نشست خبری سجادی را همراهی می‌کرد در توضیح صحبت‌های سجادی گفت: «این طور نیست که بخواهیم این پول را با خودمان ببریم؛ بلکه این پول‌ها را حواله می‌کنیم. اگر از گروه صعود کنیم یک‌میلیون دلار بیشتر به ما می‌دهند که اگر این صعود انجام شود، این یک‌میلیون دلار را بین بازیکنان تقسیم می‌کنیم. این تصمیمی است که امروز صبح گرفته‌ایم و البته این به غیر از پاداشی است که دولت و وزارت ورزش به بازیکنان می‌دهد. پاداش تساوی برابر نیجریه نیز به بازیکنان پرداخت شده است.»
فوتبالیست‌ها دلاری پاداش می‌گیرند و بقیه قهرمانان تحقیر می‌شوند
پرداخت پاداش به فوتبالیست‌ها در رقابت‌ها و تورنمنت‌های بزرگ یکی از رسوم متداول مسابقات فوتبال است و دولتمردان، فدراسیون‌ها و اسپانسرها پیش از آغاز هر تورنمنت و بسته به حساسیت هر مسابقه پیش از آغاز آن مسابقه برای بالا بردن روحیه بازیکنان وعده‌های اغوا‌کننده‌ای ارائه می‌دهند. با این متر و معیار برای تساوی ارزشمند ملی‌پوشان ایران برابر نیجریه پاداش درخور سه‌هزار دلاری برای هر نفر در نظر گرفته شده و بی‌شک افزایش آن به شش تا ده‌هزار دلار هم برای دو بازی سخت پیش‌رو تصمیم مناسبی به نظر می‌رسد. گرچه ملی‌پوشان ما در سال‌های اخیر همواره به خاطر دریافت‌‌های میلیاردی‌شان مورد نقد رسانه‌ها قرار می‌گرفتند، اما اگر مقایسه‌ای با تیم‌های دیگر حاضر در جام‌جهانی هم انجام دهیم، تخصیص پاداش به ملی‌پوشان پر‌بیراه نیست.
اما سوال اینجاست که چگونه است که وزارت ورزش و جوانان توانایی مالی و اجرایی این موضوع را دارد که به ملی‌پوشان فوتبال ایران برای هر بازی پاداش دلاری بدهد؛ اما هنوز نتوانسته به قهرمانان ملی و المپیکی بعد از افتخارآفرینی‌های چندین و چندباره پاداش‌های وعده داده‌شده را بدهد؟
نواب نصیرشلال ملی‌پوش خوزستانی وزنه‌برداری ایران است که در المپیک لندن مدال نقره غیره‌منتظره‌ای را برای کاروان ایران به ارمغان آورد و در بهبود جایگاه ایران در جدول رقابت‌ها تأثیر بسزایی داشت. او برای کسب مدال نقره المپیک از سوی وزارت ورزش و جوانان مستحق دریافت یک جایزه پانزده‌میلیون تومانی شد که با تأخیر چندین و چند ماهه دوازده‌میلیون تومان آن به حسابش واریز شد. همه می‌دانیم که درآمد قهرمانان المپیکی رشته‌هایی مانند وزنه‌برداری به‌هیچ‌وجه قابل‌قیاس با فوتبالیست‌هایی که حتی در تیم ملی هم بازی نمی‌کنند نیست؛ اما یک سیستم نابرابر و ناعادلانه موجب می‌شود تا یک قهرمان المپیکی برای مدال نقره المپیکش تنها شایسته دریافت پانزده‌میلیون تومان پاداش شود و هر یک از اعضای تیم ملی فوتبال برای کسب یک امتیاز در جام‌جهانی حداقل ۳۵میلیون تومان را در رختکن دریافت کنند..
آذرماه سال گذشته بود که تیم محجوب فوتبال ساحلی ایران در مسابقات بین قاره‌ای جهان در امارات با غلبه بر اکثر قدرت‌های جهانی توانست عنوان قهرمانی را کسب کند. تیمی که یک اعضای آن را یک نانوا، یک کارگر پاره‌وقت و یکی دو ماهیگیر تشکیل می‌دادند. آن‌ها قراردادهای میلیاردی نداشتند، هر روز زیر فلش دوربین روزنامه‌ها نبودند، اما خیلی آرام و بی‌سروصدا آمدند و قهرمانی جام بین‌قاره‌ای شدند. همان روزی که ملی‌پوشان فوتسال ایران باید در دیدار پایانی آن رقابت‌ها به مصاف حریفان خود می‌رفتند علی کفاشیان در تهران مصاحبه کرد و گفت که پولی ندارند تا به ملی‌پوشان ساحلی پاداش بدهد. اگر پاداش دادن به ملی‌پوشان موجب افزایش روحیه می‌شود، آن روز هم ملی‌پوشان ساحلی احتیاج به روحیه داشتند. آن هم ملی‌پوشانی که وضع مالی‌شان از فوتبالیست‌ها خیلی بدتر است.
مثال‌های فراوانی را می‌توان برای این بی‌عدالتی سازمان ورزش ایران آورد. جایی که قهرمانی فوتسال ایران در مسابقات بین‌قاره‌ای خیلی زود فراموش می‌شود اما صعود ایران در جام‌جهانی از گروهش می‌تواند صندلی علی کفاشیان را در انتخابات پیش‌روی فدراسیون تثبیت کند، مسلم است که پاداش‌های دلاری باید به کدام حساب‌ها واریز شود.
اگر در این هفته حماسه‌ای خلق شد و اتفاق خوبی افتاد، بی‌شک کل ایران غرق در شادی می‌شود و مردم یک سال بعد از انتخابات و صعود به جام‌جهانی یک جشن خیابانی دیگر را تجربه می‌کنند. فراهم آوردن ابزار و وسایل همین شادی مردم می‌طلبد که وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون چنین مخارجی را متحمل شود و حتی پاداش‌های بزرگ‌تری هم برای ملی‌پوشان در نظر بگیرد. اما تنها سوال اینجاست که چرا برای سایر قهرمانان این کار را انجام نمی‌دهید؟
کد مطلب: 39437