بهرام شاه محمدلو و راضیه برومند بازیگران نمایش «دو لیتر در دو لیتر صلح» با اشاره به اینکه در این اثر نمایشی صداپیشگی نمی‌کنند بلکه نقش‌هایی مستقل دارند از متفاوت بودن نقشی که در این کار بر عهده دارند و تمرکزی که لازم است زمان اجرای کار داشته باشند، سخن گفتند.

راضیه برومند و بهرام شاه محمدلو دو هنرمند پیشکسوت عرصه تئاتر و تلویزیون در نمایش «دو لیتر در دو لیتر صلح» به کارگردانی حمیدرضا آذرنگ که این روزها در تالار شمس روی صحنه است، حضور پررنگی دارند. این دو هنرمند در این اثر نمایشی به شکل معمول بازی نمی کنند و در تمام طول نمایش با وجودیکه در صحنه حضور ندارند صدایشان از پشت صحنه شنیده می شود و با صدایشان نقش‌های متفاوتی از جمله نقش فرماندهان دو طرف جنگ و حتی چهار بازیگری را که روی صحنه حضور دارند، ایفا می کنند.

در گفتگو با این دو هنرمند درباره نقشی که در نمایش «دو لیتر در دو لیتر صلح» ایفا می کنند و پیامی که قصد القا آن در این اثر نمایشی با بیانی فانتزی وجود دارد، صحبت کردیم.

بهرام شاه محمدلو در این گفتگو با گلایه از اینکه برخی رسانه ها عنوان صداپیشه را به وی و راضیه برومند در این اثر نمایشی داده اند به خبرنگار مهر توضیح می دهد: نقشی که ما در این نمایش ایفا می کنیم برخلاف مطالبی که منتشر شده است صداپیشگی نیست بلکه اجراست. ما نقش‌های مختلفی را در این نمایش ایفا می کنیم اما هیچ کدام از ما در طول اجرا روی صحنه حضور نداریم و تنها صدایمان شنیده می شود.

برومند نیز با تایید صحبتهای همسرش می گوید: حتی من زمانی که تیتراژ انیمیشن های بزرگ دنیا را نگاه می کنم هیچ کجا صحبت از صداپیشه نیست بلکه در تیتراز نام گوینده یا بازیگر شناخته شده ای را که جای هر شخصیت بازی می کند به عنوان بازیگر می نویسند و اگر کار عروسکی باشد نام عروسک گردان بعد از بازیگر آورده می شود در واقع این دو مکمل یکدیگر برای جان بخشیدن به شخصیت مورد نظر هستند.

شاه محمدلو درباره نقشهایی که در این نمایش ایفا می کنند، یادآور می شود: در این نمایش ما نقش ۴ بازیگری را که روی صحنه هستند اجرا می کنیم و بازیگرانی که روی صحنه حضور دارند این نقش ها را «اکت» می کنند. این اتفاق مثل همکاری و هماهنگی عروسک گردان و شخصی است که جای عروسک مورد نظر صحبت می کند.

وی ادامه می دهد: کلام و زبان و ادبیات و تفکر یک نقش به نوعی از بازیگران روی صحنه گرفته شده و آنها این نقش ها را «اکت» می کنند. ما دو نفر نیز این احساسات را با بیانمان روی صحنه اجرا می کنیم و به آنها هویت می دهیم. این کار برای ما تازگی خاصی در تئاتر داشت چون این شیوه و این نوع بازی را در این چندین سالی که کار می کنیم ندیده ایم. بنابراین حضور در نمایش«دو لیتر در دو لیتر صلح» برای ما تجربه بسیار جذابی است.

بازیگر «افرا» در ادامه صحبت‌هایش متذکر می‌شود: شیوه جذاب برای من و خانم برومند در این اجرا این است که هر لحظه باید آمادگی تغییر در کار را داشته باشیم چون دیالوگ‌گویی ما کاملا در ارتباط بسیار نزدیک با رفتارها و حرکات بازیگران روی صحنه است و کوچکترین تغییری از جانب ما و یا بازیگران می تواند باعث بروز اتفاقات تازه ای در کار شود.

شاه محمدلو می افزاید: بنابراین لحظه به لحظه این نمایش زنده و پویا است. ممکن است من یک شب از کلمه ای استفاده کنم که متفاوت با شب قبل باشد بنابراین در لحظه بازیگران باید نسبت به صحبتهای من واکنش نشان دهند. هر اجرای این نمایش برای خودش چارچوب خاصی دارد، دو طرف نیز ارتباطی یک دهم ثانیه ای با هم دارند که از قواعد خاص این نمایش است.

راضیه برومند نیز درباره پیامی که این نمایش قصد القای آن را دارد اینگونه می گوید: پیامی که در این نمایش به مخاطبان داده می شود بسیار با ارزش و انسانی است به همین دلیل من از حضور در این نمایش لذت می برم. بروز جنگ در هر زمانی زشت و فاجعه بار است و هر طور که فکرش را بکنید تبعات جنگ لطمات جبران ناپذیری به روح و روان هر دو طرف درگیر وارد می کند.

شاه محمدلو نیز در این باره عنوان می کند: جنگ را می توانیم از زاویه های دیگری هم نگاه کنیم. جنگ انسان با خودش، جنگ انسان با همسر و همکارش و هر فرد دیگری. همینطور جنگ ها گسترش پیدا می کنند و طیف های مختلفی با اندیشه ها متفاوت را در بر می گیرند. همه نوع جنگی در جهان تقبیح می شود اما زمانی که با نگاه فانتزی و کاریکاتوری البته با مبنای رئالیستی به این مقوله نگاه می شود برای مخاطب جذابیت بیشتری به وجود می آید.

وی در پایان صحبتهایش می افزاید: زمانی که انسان تلاش می کند جنگ خودش با خودش را به پایان برساند در درونش شاهد رخوت و خستگی زیادی می شود حالا اگر این برقراری صلح را بیاوریم در فضای بیرونی انسانها یعنی از خانواده گرفته تا جنگ بین ملل ها، شاهد تبعات بسیار زیادی خواهیم بود. متاسفانه هرچه انسانها متمدن تر می شوند برنامه ریزی شان برای جنگ و استفاده از ادوات و ابزار آلات جنگی برایشان اهمیت زیادی می یابد و این مسئله جای تاسف دارد.