به گزارش ایسنا، محوطه تالار وحدت و خیابان استاد شهریار که منتهی به این تالار می‌شود امروز برای وداع با محمدرضا لطفی مملو از جمعیت بود.

این مراسم با پخش قطعه موسیقی «ای ایران ای سرای امید» اثر محمدرضا لطفی و با صدای محمدرضا شجریان آغاز شد.

در این مراسم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: من از طرف رئیس جمهور این ضایعه بزرگ را خدمت همه علاقه‌مندان این هنرمند مردمی تسلیت عرض می‌کنم.

علی جنتی با حضور در مراسم تشییع پیکر محمدرضا لطفی با بیان این مطلب گفت: راز محبوبیت استاد محمدرضا لطفی در باورهای اعتقادی او و ارتباط تنگاتنگش با مردم بود.

وی افزود: لطفی سخن مردم و آنچه در قلب مردم بود را با زخمه تار خود به منصه ظهور می‌رساند و در طول بیش از چهار دهه ارتباط با مردم آثار فاخری را از خود به یادگار گذاشت و عمر خود را در خدمت مردم و آرمان‌های انقلاب اسلامی صرف کرد.

جنتی گفت: امروز این جمعیت عظیمی که برای بدرقه استاد محمدرضا لطفی در اینجا جمع شده‌اند گوشه‌ای از علاقه و محبت و عشقی است که مردم ایران به این هنرمند دارند.

وی ضمن تاکید بر بی نظیری تار لطفی ادامه داد: لطفی یکی از چهره‌های ماندگار موسیقی ایران بود و بی شک هنرمندان ما وظیفه دارند راه او را ادامه دهند و ارتباط مردمی را با آحاد ملت ایران حفظ کنند تا به محبوبیتی مثل وی برسند.

وی در پایان علو درجات و غفران رحمت الهی را برای آن مرحوم از خداوند منان خواستار شد و درگذشت وی را به خانواده وی و تمامی جامعه هنری کشورمان تسلیت گفت.

علی اکبر شکارچی هم در این مراسم حضور داشت‌ و در حالی که در سوگ یار دیرینش اشک می‌ریخت قطعه‌ای از موسیقی لری را که حالت مویه داشت برای حاضران اجرا کرد.

سپس داریوش طلایی مقابل پیکر لطفی قرار گرفت و گفت: استاد محمدرضا لطفی استاد موسیقی ایران رفت و ما را تنها گذاشت. افسوس و دریغ که زود رفت.

این نوازنده پیشکسوت تار ادامه داد: لطفی عاشق ایران و مردمش بود. چه زمانی که قطعه «ای ایران ای سرای امید» را ساخت و چه زمانی که دور از ایران قطعه «وطنم آرزوست» را با آن شور و شوق در فراق ایران نوشت.

وی افزود: من تاثیری را که در این قطعه موسیقی دیدم در هیچ موسیقی ندیدم. عشق لطفی به موسیقی از عشقش به مردم ایران سرچشمه می‌گرفت.

او با اشاره به فعالیت‌های این هنرمند درگذشته اظهار کرد: لطفی زمانی که یک هنرجو بود موسیقی را به بهترین نحو یاد گرفت و زمانی که آموزش موسیقی را شروع کرد آنچه را که داشت در طبق اخلاص گذاشت و آموزش داد.

طلایی به توجه لطفی به جوانان نیز اشاره کرد و گفت: او دنبال سودا گری در موسیقی نبود نسل‌های زیادی در کنار لطفی رشد کردند و به جامعه معرفی شدند. او قطعاتی ساخت که به دل مردم نشست و وقتی به ایران بازگشت با عشق در راه تعالی موسیقی فعالیت کرد و به طور خستگی ناپذیری تلاش داشت.

طلایی در پایان سخنانش گفت: لطفی کسی بود که پای عشق و عقایدش ایستاد و تا آخرین لحظات تمام فکر و ذهنش همین مساله بود.

به گزارش ایسنا‌، بخش دیگری از این مراسم به اجرای نی‌نوازی هوشمند عبادی با صدای سجاد مهربانی اختصاص داشت.

محمود دولت‌آبادی یار دیرین لطفی نیز در این مراسم حضور پیدا کرد و در سخنانی گفت: امروز برای گفتن تسلیت به بازماندگان لطفی آمده‌ام که هم حوزه خاص و هم حوزه عام را در بر می‌گیرد. حوزه خاص به خانواده این همسر‌،فرزند و بستگان نزدیکش اختصاص می‌یابد و حوزه عام ابتدا شاگردان او و سپس تمام مردمان ایران هستند که خوب است با وجود فقدان موسیقی در کشور هنوز به تمامی مسخ نشده‌اند.

خالق «کلیدر» ادامه داد: زندگی من با لطفی داستان‌ها دارد که جایش اینجا نیست. پس از انقلاب دوستانم از من جدا شدند و هر کدام به سمتی رفتند و لطفی هم به سمتی رفت.

وی افزود: بازگشت حسین علیزاده به کشور بسیار هوشمندانه بود. او خیلی خوب فهمید باید دم به دم مردم با سازش بنوازد؛ حتی در فضایی که چندان آزاد نیست. اما لطفی راه قلندری آغاز کرد. البته من هم چند باری او را دیدم برای نو کردن دوستی‌ها و چه خوب بود.

دولت‌آبادی ادامه داد: لطفی به کشور دیر آمد و به‌رغم برهم خوردن هنجارها و دریافتن نابهنجاری‌هایی که برای او کم نبود آمد و وظیفه‌ی نهایی‌اش را انجام داد و با پذیرش هنرجویان و تلاش برای آموزش کار را پیش گرفت.

او همچنین گفت: لطفی در این اواخر خودش را فراموش کرده بود و خیلی از مسائل را رعایت نمی‌کرد که این باعث قصه اطرافیانش شده بود.

به گزارش ایسنا‌، در بخش دیگری از این مراسم حسین علیزاده مقابل پیکر زنده یاد محمدرضا لطفی قرار گرفت و گفت: سلام بر محمدرضای عزیز! فکر می‌کنم امروز مخاطب همه ما خود لطفی است. شاید هیچ وقت چنین اتفاقی نیافتاده بود که مردم از هر قشری و با هر سلیقه‌ای آمده‌اند که این هنرمند بزرگ را همراهی کنند و با او عهد ببندند که او را همیشه در دلشان و در حافظه تاریخی‌شان دارند.

علیزاده در حالی که به شدت اشک می‌ریخت و به پیکر لطفی می‌نگریست، گفت: دیدن چنین صحنه‌ای واقعا سخت است.

این نوازنده مطرح در بخش دیگری از سخنانش به آشنایی خود و لطفی اشاره کرد و گفت: من و محمدرضا سال ۴۷ در یک جشن تولد با هم آشنا شدیم. آن زمان من سال دوم یا سوم هنرستان بودم و سن کمی داشتم. یادم است وقتی در مقابلش قرار گرفتم قدم به او نمی‌رسید. لطفی آن زمان هم مثل سرو بود.

او ادامه داد: برخورد زیبایی با هم داشتیم و هرچه را که در خود نداشتیم در یکدیگر می‌دیدیم و از هم طلب می‌کردیم البته امروز می‌گویم که او همه چیز داشت.

وی افزود: من هنرستانی بودم و لطفی عاشق قطعات وزیری بود و دوست داشت که او در هنرستان باشد سرانجام توانست به صورت شبانه به هنرستان بیاید .

علیزاده همچنین گفت: از طرف جامعه موسیقی از ملت ایران قدردانی می‌کنم که همیشه هنرمندان را حمایت می‌کند. البته لطفی سبک بال رفت و متاسفانه در حال از دست دادن تک تک هنرمندان هستیم.

در انتهای مراسم عباس سجادی اعلام کرد که محمدرضا شجریان به دلیل اینکه در ایران حضور ندارد، نتوانسته در این مراسم حاضر شود و همینطور هوشنگ کامکار، بزرگ خانواده کامکارها به دلیل مسافرت برای اجرای برنامه، فرصت حضور پیدا نکرده است.

به گزارش ایسنا در این مراسم چهره‌هایی چون حسین فریدون‌ (برادر رئیس جمهور)‌، علی مرادخانی (معاون وزیر ارشاد در امور هنری)،‌ پیروز ارجمند (مدیر کل دفتر موسیقی)،‌علی ترابی (مدیرعامل انجمن موسیقی)،‌ محمد سریر ، حمید متبسم‌، هنگامه اخوان‌، هوشنگ ظریف‌، بهداد بابایی‌، رضا فیاضی‌، حسن ریاحی‌، فاضل جمشیدی‌ و مسعود شعاری حضور داشتند.