محمود احمدینژاد پیش از شهرداری و ریاست جمهوری استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت بوده است. اگر موعد بازنشستگی او فرا نرسیده باشد و مسئولان جدید وزارت علوم نخواهند همان کاری را با احمدینژاد کنند که او با اساتید سیسال خدمت کرد، بعید نیست او به سنگر قدیمی خود که نقطه آغاز فعالیتهای سیاسیش هم بوده، بازگردد.
این روزها پرسش بزرگ درباره احمدینژاد این است که پس از ریاست جمهوری چه خواهد کرد و کجا خواهد رفت؟ نه مانند فرانسه، جایگاهی حقوقی برای رئیس جمهور پس از دوران تصدی مسئولیتش در نظر گرفته شده، نه مانند ایالات متحده عرف سیاسی مشخصی شکل گرفته است.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، یکی از دلایل شکل نگرفتن عرف را نیز میتوان نوظهور بودن پدیده رئیس جمهورهای بیکار دانست. در حقیقت این پرسشی است که نخستین بار در پایان دوران ریاست جمهوری خاتمی مطرح شد. پس از فرار بنیصدر و شهادت رجایی، آیت الله خامنهای به عنوان سومین رئیس جمهور چند صباحی پیش از پایان ریاست جمهوریش به رهبری رسید و هاشمی رفسنجانی نیز چند ماه قبل از پایان دولتش در سمت رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام ابقا شده بود. اولین پرسش در برابر خاتمی این بود که پس از ریاست جمهوری چه خواهد کرد؟
اگرچه این عرف سیاسی در نظام جمهوری اسلامی شکل گرفته است که سران قوا پس از فراغت از مسئولیت توسط رهبری به عنوان عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام منصوب میشوند، اما خاتمی خود صراحتاً گفت که هیچ سمت و مسئولیت دولتی نخواهد پذیرفت و فعالیتهای مدنی اش را پی خواهد گرفت. او پس از ریاست جمهوری بار دیگر در قامت رهبر اصلاحطلبان ظاهر شد. خاتمی حتی دو بار در سالهای ۸۸ و ۹۲ تا آستانه کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری پیش رفت، اما هر بار به دلایلی از این امر منصرف شد. حالا این سوال در برابر احمدینژاد قرار گرفته است.
دوباره شهرداری تهران؟
سال گذشته احمد ناطق نوری، نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی این پیشبینی را کرد که «با توجه به همزمان بودن انتخابات ریاست جمهوری و شورای شهر، دستیابی احمدی نژاد به سمت شهرداری تهران بعید نیست و ممکن است که موفق شود». این پیشبینی یک سال در حیات نباتی به سر میبرد تا این که در نخستین روزهای سال جاری چمران عملکرد شهرداری احمدینژاد را با عملکرد شهرداری قالیباف مقایسه کرد و در اظهار نظری قابل تامل گفت احمدینژاد شهرداری بهتر از قالیباف بوده است.
این اظهار نظر چمران که البته برای او بدون دردسر و تبعات بعدی نبود و در اظهار نظرهای آتیاش کوشید از زهر و تندی کلامش نسبت به قالیباف کاسته شود، برای خبرنگاران نیز سوژه یک پرسش جدی از چمران شد. آیا احمدینژاد شهردار بعدی تهران خواهد بود؟ در نشست خبری مهدی چمران این سوال از او پرسیده شد و وی پاسخ داد: «این تنها یک شایعه است نباید به این گونه شایعات توجه کرد».
وقتی لیست در امتداد مهر، یعنی حامیان دولت منتشر شد، آنها علی نیکزاد، وزیر کنونی مسکن را کاندیدای خود برای شهرداری تهران خواندند، تا بگویند هیچ نظری به احمدینژاد ندارند. با اظهار نظر چمران و شکست سنگین این فهرست، شایعه شهرداری مجدد احمدی نژاد بر تهران به تاریخ پیوست.
دولت چه خواهد کرد؟
دولت محمود احمدینژاد برخورد مهربانانهای با رئیس جمهور قبل از خود نداشت. آن دولت نه تنها از توان مشورتی خاتمی هیچ بهرهای نبرد بلکه پس از مدتی دفتر کار وی در مجموعه ریاست جمهوری را هم پس گرفت و خواهان خروجش از سعدآباد شد. با این حال محمدرضا عارف توصیههایی به رئیس جمهور منتخب کرده است.
عارف ضمن بیان این که با بازگشت روسای جمهور سابق به سمتهای اجرایی مخالف است از روحانی خواست تا احمدینژاد را به عنوان مشاور عالی خود منصوب کند. به اعتقاد عارف «فکر میکنم رؤسای جمهور گذشته، نباید هیچ پست اجرایی بگیرند. به هیچ وجه. اما در جایگاه مشاور عالی باید از همه رؤسای جمهور، استفاده شود».
محمود احمدینژاد پیش از شهرداری و ریاست جمهوری استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت بوده است. اگر موعد بازنشستگی او فرا نرسیده باشد و مسئولان جدید وزارت علوم نخواهند همان کاری را با احمدینژاد کنند که او با اساتید سیسال خدمت کرد، بعید نیست او به سنگر قدیمی خود که نقطه آغاز فعالیتهای سیاسیش هم بوده، بازگردد.
روز گذشته حسن روحانی در پاسخ به یکی از مدیران مسئول نشریات که خود را یک احمدینژادی خوانده بود و درباره درو کردن مدیران دولت احمدینژاد پرسیده بود، به طنز جواب داد «ما گفتیم کلید داریم، نگفتیم داس داریم». وی ادامه داد «با آمدن و رفتن اتوبوسی مدیران مخالفم» اما راه فرار را هم باز گذاشت: «اگر کسی در گذشته بدون بلیط سوار اتوبوس شده باشد، مقصرش ما نیستیم.» حالا یک پرسش مهم درباره آینده احمدینژاد این است، آیا از نظر روحانی او بدون بلیط سوار اتوبوس دولت شده بود؟