«مسوول» بايد «واقعي» با مردم سخن بگويد. «ملت» وقتي زخم ديده است، مرهمش «شعار» نيست. زلزله آذربايجان‌شرقي نه فقط آذري‌ها را، كه چشمان «ايران» را گريان كرده است. نقشه را ببينيد.

روزنامه شرق نوشت:

۱- معاون اول رييس‌جمهور در سفرش به مناطق زلزله‌زده از بازسازي اين مناطق ظرف دو ماه آينده خبر داده است: «تلاش مي‌كنيم قبل از شروع زمستان، منازل و خانه‌هاي آسيب‌ديده بازسازي شوند و اين كار طي دو ماه انجام مي‌شود.» رييس سازمان هلال‌احمر اعلام كرده كه، ۲۳۰ روستا، از ۷۰ تا صددرصد آسيب ديده‌اند. فرض كنيم حتي در اين شرايط سخت، پول و وام به وفور باشد! چند دستگاه بيل مكانيكي، چند كاميون، چه مقدار امكانات لجستيكي در چه مدت زماني مي‌توانند تنها آوارها را برداشته و زمين را آماده ساخت‌وساز كنند. كاش آقاي رحيمي قبل از وعده دادن، پاسخ اين سوالات را براي خود مي‌نوشت.


۲- هر واحد مسكوني براي ساخت‌وساز حداقل چه مدت‌زمان لازم دارد؟


راه دسترسي به برخي از روستاها دشوار است. چقدر زمان لازم است تا مصالح مورد نياز به محل‌هاي زلزله‌زده برسد؟ آجر و سيمان و ساير مصالح ساختماني در اين حجم وسيع، چطور ظرف دو ماه تامين خواهد شد؟! آقاي معاون اول، پاسخ اين سوالات را مي‌دانسته است.


۳- قلم نگارنده روي نفت است. چنين سخناني از سوي معاون اول رييس‌جمهور پشتوانه نفتي دارد. وقتي ايشان هفدهمين نمايشگاه نفت را افتتاح كرد بي‌آنكه از سالن شركت‌هاي خارجي بازديد كند در مراسم رسمي گفت: «آمادگي داريم تا با ۴۴ شركت (شما بخوانيد كشور خارجي) ميهمان، ۴۴ ميليارد دلار قرارداد پرسود ببنديم.» ۴۴ ميليارد دلار قرارداد خارجي...؟! آن وقت اگر صد شركت حاضر بودند، آمادگي صد ميليارد دلار قرارداد را داشتيد؟


۴- اينكه دولت تمام قد براي حل سريع مشكلات زلزله‌زدگان بلند شود، حق مردم است. كمترين آثار وعده‌هايي چنين اما، بي‌اعتمادي مردم است. مردمي كه داغ ديده‌اند. سرما در آذربايجان سوز دارد. داغداري و بي‌سرپناهي مردم زلزله‌زده هم اين‌روزها جانسوز شده است. دولت بايد سريع كمك‌رساني كند و وعده‌هاي منطبق بر واقعيت بدهد تا مردم بعد از تحمل داغ عزيزان، براي زندگي‌شان برنامه‌ريزي كنند. آقاي رحيمي، لطفا دو ماه ديگر گزارش دهيد. مردم، آذري‌ها كمك مي‌خواهند.