یک ارتوپد گفت: پاشنه کفش باید در بیشترین حالت ۲.۵ سانتی‌متر باشد، هر اندازه بیش از این، پاشنه بلند محسوب می‌شود و ممکن است عوارضی در برداشته باشد.

دکتر سیدسعید طباطبایی اظهار کرد: یکی از مهم‌ترین مشکلات و عوارض کفش‌های پاشنه بلند، درد زیر انگشت دوم است. کفش پاشنه بلند موجب می‌شود که به جلوی پا فشار وارد شده و محور وزن بدن روی انگشت شست قرار گیرد. در اثر انحراف شست پا، وزن بدن به انگشت دوم منتقل می‌شود که این انگشت نیز قدرت نگه‌داری وزن را ندارد و زیر آن درد ایجاد می‌شود.

وی افزود: مشکل دیگر کج شدن شست پا است. کفش پاشنه بلند پا را به حالت افتاده نگه می‌دارد و بیشتر این کفش‌ها نیز نوک تیزی دارند که موجب می‌شود فشار وارد شده به انگشت شست، انگشت را به سمت خارج کج کرده و سمت داخل پا برجستگی ایجاد ‌شود که حالت زشت و دردناکی پیدا می‌کند.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز گفت: کفش‌هایی که سطح مقطع پاشنه آن‌ها ظریف باشد، موجب چرخیدن پا به سمت داخل یا خارج شده و این چرخیدن موجب آسیب رباط‌های پا می‌شود که گاهی به گچ گرفتن نیاز دارد و دردهای مزمنی نیز همراه این عارضه هست.

طباطبایی ادامه داد: یک کفش مناسب باید پاشنه‌ای کوتاه و پهن داشته باشد. پاشنه کفش باید دقیقا اندازه پاشنه پا باشند و هنگام استفاده، هیچ نقطه‌ای از پاشنه معلق نباشد و همه نقاط کف پا با سطح کفش تماس داشته باشد. سطح کفش نیز باید فرو رفته باشد تا از انحراف جانبی پا جلو گیری کند.