یکی از نوازندگان باسابقه ارکستر سمفونیک تهران گفت: ارکستر سمفونیک وجود خارجی ندارد ، مُرده و تنها باید برایش فاتحه خواند.
این هنرمند در گفت وگو با پایگاه خبری فریادگر درباره وضعیت کنونی ارکستر سمفونیک تهران گفت: وقتی چیزی وجود ندارد دیگر درباره اش تنها می توان گفت: مُرده است خدا بیامرزدش .
وی درباره صحبت های مدیران درباره حیات ارکستر و برنامه های مقطعی و مناسبتی ای که ارکستر اجرا کرده است، افزود: این حرف ها هیچ کدام واقعیت ندارد. این اجراهای مقطعی و مناسبتی نیز به این شکل صورت می گیرد که یک یا دو روز پیش از اجرای برنامه با بچه های ارکستر تماس گرفته می شود و از آن ها می خواهند که فلان سرود یا فلان آهنگ خاص را د سه روز تمرین کرده و برای مراسم مورد نظر بنوازند.
این نوازنده پیشکسوت ارکستر سمفونیک تهران ادامه داد: البته این اتفاق نیز تنها دوبار، یکی برای جشنواره موسیقی فجر و دیگری همین اواخر برای همایش هسته ای اتفاق افتاد و حتی به شکل ماهیانه و مرتب نیز اتفاق نمی افتد. آن ها می دانند که بچه های ارکستر، چاره ای جز قبول این پرژه ها ندارند و از این موضوع استفاده کرده و به این طریق اهالی رسانه ها را نیز ساکت نگه می دارند.
اودرباره دستمزد نوازنده ها گفت: وقتی ارکستری وجود ندارد، تمرینی نیز وجود ندارد و دستمزدی هم نیست و تمامی صحبت های مطرح شده دراین باره توسط مدیران هیچ کدام واقعیت ندارد اما اگرصحبتتان درباره دستمزد این دو برنامه است ، واقعیت این است که چون من خودم به دلیل گرفتاریهای شخصی نتوانستم در این برنامه ها شرکت کنم بنابراین اطلاع درستی نیز ندارم که واقعا دستمزد این دو برنامه به بچه های ارکستر پرداخت شده یا نه ؟
این هنرمند افزود: ارکستر سمفونیک تهران با قدمت ۸۰ ساله‌ای که دارد تا به امروز کج‌دار و مریز تا به اینجا خودش را کشانده اما متاسفانه با بی‌برنامگی به ورطه تعطیلی کشیده شده است و کسی نیز دلسوز این ارکستر قدیمی کشور نیست .
وی گفت: جالب است بدانید زمانی که ارکستر سمفونیک تهران برای اولین بار تاسیس شد، بسیاری از کشورهای بزرگ و پایتخت‌های مهم دنیا، حتی آمریکا، ارکستر سمفونیک دائم نداشتند. هر چند امروز وضعیت بسیار فرق کرده است اما این مثال را زدم تا متوجه شوید که چقدر حیف است سازمانی مثل ارکستر سمفونیک تهران که قدمتی اینچنینی دارد، پیشرفت چندان و در خور توجهی نداشته باشد. حیف است که از بین برود چراکه می‌تواند یکی از نماینده‌های هنری مملکت ما، هم از جنبه هنری و هم از جنبه تبلیغاتی، باشد. بنابراین باید درمورد آن جدی‌تر تصمیم‌گیری شود تا همه از آن بهره‌مند شوند چون این ارکستر قابلیت این را دارد که ورای مرزهای ایران به اجرا بپردازد و درباره ایران و ایرانی واقعیتها را بیان کند .
او تاکید کرد: چند وقت پیش یادم هست که نادرمشایخی رهبر پیشین ارکسترسمفونیک تهران درباره وضعیت این ارکستر گفته بود« اگر وضع به همین منوال ادامه پیدا کند و ارکسترها حقوق نگیرند یا حامیان مالی که به صورت منظم و منسجم از گروه حمایت می‌کنند، پیدا نشود، از ارکستر ملی و سمفونیک، ارکسترهای «مناسبتی» باقی می‌ماند و وقتی این اتفاق می‌افتد، الزاما آن ارکستر، ساختمان یک ارکستر سمفونیک را ندارد و من نام آن را ارکستر «خالتوری» می‌گذارم.» وی ادامه داد: متاسفانه در حال حاضر این اتفاق رخ داده و دیگر چیزی از ساختمان و ساختار حقیقی ارکستر باقی نمانده است .