با حمله نظامیان آمریکایی به افغانستان پس از حملات یازدهم سپتامبر سال ۲۰۰۱، دولت طالبان در این کشور سقوط کرد.

سخنگوی طالبان درگفت‌وگو با ایسنا: نیکی‌های القاعده را فراموش نمی‌کنیم!
» سرویس: بين الملل - آسيا،خاورميانه
کد خبر: ۹۱۱۲۰۹۰۵۷۳۴
ایسنا: با حمله نظامیان آمریکایی به افغانستان پس از حملات یازدهم سپتامبر سال ۲۰۰۱، دولت طالبان در این کشور سقوط کرد. این دولت ظاهرا به دلیل خودداری از اجرای خواسته آمریکا برای بیرون راندن عناصر القاعده و تحویل دادن اسامه بن‌ لادن، رهبر آن‌ها، مورد غضب واشنگتن واقع شده و در هفتم اکتبر همان سال تهاجم نیروهای بین‌المللی به رهبری آمریکا به افغانستان آغاز شد و خیلی زود این کشور به اشغال آمریکا و هم‌پیمانان غربی‌اش درآمد. از آن زمان تاکنون اگرچه دولت طالبان کنار رفته و عناصر القاعده و طالبان در ولایت‌های مختلف این کشور حضور آشکاری ندارند، اما در پشت پرده و مناطق مختلف افغانستان نه تنها حضور و فعالیت‌های آنها کم نشده که بر شدت حملات خود به خصوص علیه نیروهای خارجی افزوده‌اند و این امر به دغدغه غربی‌های تبدیل شده که نمی‌توانند به طور قطع از پیروزی در افغانستان سخن بگویند. با طولانی شدن جنگ و افزایش سرسام آور هزینه‌های آن از یک سو و بالاگرفتن نارضایتی‌های عمومی از اقدامات نظامیان غربی از سوی دیگر، باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا در سال ۲۰۱۱ ناچار شد تا سال ۲۰۱۴ را زمان خروج نیروهای خارجی از افغانستان اعلام کند و حالا این نگرانی در جامعه مدنی افغانستان پیش آمده که با خروج نظامیان خارجی بار دیگر طالبان به قدرت بازگردد و دستاوردهای شکننده سال‌های اخیر از میان برود.
هم‌زمان سخنانی درباره حضور طالبان در دولت‌ منتخب افغانستان که هم‌اکنون حامد کرزای ریاست آن را بر عهده دارد، مطرح شده و دولت افغانستان به این امید است که بتواند گروه طالبان را وارد روند سیاسی کشور کرده و آنها را از اقدامات خشونت‌بار باز دارد. برای همین منظور تلاش‌هایی برای گشودن باب گفت‌وگو با این گروه پیکارجو آغاز شده و قرار است در کشور قطر دفتری نیز برای طالبان و گفت‌وگوهای آتی در نظر گرفته شود.
این تلاش‌ها در حالی صورت می‌گیرد که هنوز موضع‌گیری طالبان و نظر آنها برای حضور در دولت و یا رویکرد آنها پس از خروج نظامیان خارجی چندان مشخص نیست و موضع‌گیری‌های رسمی در این زمینه تنها بر اظهار امیدواری تکیه دارد.
خبرنگار ایسنا در افغانستان سعی کرده تا با طرح سئوالاتی از ذبیح‌الله‌ مجاهد، سخنگوی گروه طالبان موضع این گروه شبه‌نظامی را درباره تحولات پیش روی افغانستان جویا شود.
ذبیح‌الله مجاهد تاکید دارد در جریان چند سال گذشته پیکارجویان این گروه قربانیان زیادی داده‌اند و حالا با خروج نظامیان بین‌المللی، ایجاد یک "حکومت اسلامی" از خواسته‌های اصلی این گروه است.
مجاهد در این گفت‌وگو تلاش دارد ارتباط با سرویس‌های اطلاعاتی پاکستان را تکذیب کند و از شبکه القاعده به نیکی یاد می‌کند. او بدرفتاری طالبان با زنان را تبلیغات دشمنان می‌داند و می‌گوید: ما محافظ زنان و مادران خود هستیم.
متن گفت‌وگوی خبرنگار ایسنا با سخنگوی طالبان به شرح ذیل است:
- آیا با خروج تمام نیروهای خارجی، طالبان سلاح‌های خود را کنار می‌گذارند؟
مساله افغانستان از موضوع اشغال توسط نیروهای خارجی جداست گرچه مساله اشغال نسبت به دیگر موارد مهم‌تر است و باید به پایان برسد. نیروهای "اشغال‌گر" خارجی باید هرچه زوتر کشور ما را ترک کنند و سپس موضع‌گیری‌های ما با افغان‌ها روشن می‌شود و ما با دولت افغانستان در ارتباط خواهیم شد.
ما و افغان‌ها بعد از خروج نیروهای خارجی در میان خود تصمیم اتخاذ خواهیم کرد اما اشغال، به هیچ صورت حل مشکل افغانستان نیست و ما همواره پافشاری بر این داریم که اشغال کشور سبب تداوم بدبختی‌ها در افغانستان است.
خارجی‌ها کشور ما را به ویرانه مبدل ساخته و همه بدبختی‌هایی که در حال حاضر ما از آن رنج می‌بریم دستاورد اشغال‌های متعدد است.
اشغال به هیچ عنوان برای کشور ما مفید نیست؛ ما بعد از خروج نیروهای خارجی در مورد حکومت داری و تامین امنیت با دولت افغانستان تصمیم می‌گیریم. در آن زمان هر تصمیم در کشور مربوط به افغان‌ها خواهد بود.
افغان‌ها خود در این مورد تصمیم خواهند گرفت اما اشغال به هیچ وجه قابل پذیرش نیست.
- بعد از خروج نیروهای بین‌المللی و ختم اشغال، آیا شما حاضر هستید سلاح خود را بر زمین بگذارید و با دولت مصالحه کنید؟
شما در جریان هستید که مصالحه از قضایای مهم افغانستان است و ما در جریان چند سال درگیر جنگ با آمریکایی‌ها بودیم و هنوز هم این جنگ ادامه دارد.
ببینید گذاشتن اسلحه برای کی؟ برای افرادی و گروه‌هایی که بیش از ۱۱ سال نوکری آمریکایی‌ها را کرده‌اند و تربیت شده آمریکایی‌ها هستند؟ بر این اساس گذاشتن اسلحه برای نوکران خارجی‌ها معقول نیست، مردم افغانستان یک ملت است، آنان آرمان‌ها و آرزوهایی از خود دارند. مردم افغانستان، ملتی است که برای استحکام آرمان‌ها و نظام اسلامی سه دهه قربانی داده و باید این آرمان زنده نگه داشته شود و ملت افغانستان به آنچه که خواسته‌اش هست، باید برسد.
- شرط شما برای حضور در دولت و آشتی ملی چیست؟
اکنون در این مورد ما تصمیم مشخصی نداریم، چون هدف اصلی ما آمریکایی‌ها هستند؛ چون کشور ما در اشغال قرار دارد ما موظف هستیم که به هر طریق ممکن اشغال کشور را به پایان برسانیم، اشغال‌گران را از کشور خارج کنیم، بعدا تصمیم گرفته خواهد شد و ملت افغانستان در این زمینه صلاحیت دارد.
ارایه هر گونه پیش شرط در مورد مصالحه با دولت افغانستان و آشتی ملی و اظهار نظر در مورد صلح پیش از خروج نیروهای خارجی "قبل از وقت است و ما چیزی گفته نمی‌توانیم!"
- آیا آنگونه که گفته می‌شود، ارتباطی با پاکستان و سرویس‌های اطلاعاتی این کشور دارید؟
بعد از دوازده سال جنگ باید هر چیز ثابت شده باشد، دو موضوع وجود دارد یکی تبلیغات در زمینه تماس ما با سازمان‌های خارجی و دیگری اذهان بیرونی است که در مورد ما قضاوت می‌کنند.
شما می‌بینید که جنگ کنونی، جنگ ملت افغانستان با اشغال‌گران است اما متاسفانه کشورهای همسایه وزن خود را به ترازوی دشمن انداخته‌اند و هیچ گاه به برنامه‌های جهادی ما به عنوان یک نهاد یا ارگان کمک مستقیم نداشته‌اند.
این جزیی از تبلیغات و شایعات خارجی‌ها است و ما این اظهارات را به شدت رد می‌کنیم.
جهاد و قربانی‌های ما مدیون هیچ ارگان بیگانه و هیچ جهت بیگانه نیست، ما هیچ گونه رابطه با استخبارات کشورهای همسایه نداریم.
این اظهارات دشمن است که سال‌ها بر علیه مجاهدین ما مطرح شده است اما به هیچ وجه واقعیت نداشته است.
- ارتباط گروه طالبان و شبکه القاعده در حال حاضر چگونه است؟
شما می‌بینید که ما در حال جنگ با اشغال‌گران کشور هستیم، اکنون مجاهدین تشکیلات القاعده، همه به کشورهای خود بازگشته‌اند.
هر یک از آنان با مشکلات کشورهای خودشان روبرو هستند و ما در حال حاضر نمی‌توانیم تعبیر کنیم که روابط ما با القاعده چگونه است، چون هر گروه مشغول سرگرمی‌های خود هستند.
ما مسوولیت آزادی کشور را داریم و در این حالت، در شرایطی نیستیم که با القاعده در تماس باشیم یا با آنان همکاری کنیم.
در سال‌های گذشته گروه القاعده در افغانستان بود و با طالبان نیز همکاری‌های زیادی داشته‌اند که ما به عنوان یک انسان هیچ زمان نیکی‌های آنان را فراموش نخواهیم کرد.
در زمان اشغال افغانستان توسط شوروی سابق گروه القاعده با ما همکاری خوبی کرده بود و ما مجبور بودیم که تا زمان بازگشت آنان به کشورهایشان، از آنان پاسداری کنیم.
زمانی که نیروهای آمریکایی به افغانستان حمله کردند تمام آنان افغانستان را ترک کردند و هر کدام به کشورهای خود پراکنده شدند و باید بگویم که در حال حاضر ایجاد ارتباط و تماس با این گروه کار آسانی نیست.
- هدف غایی شما چیست؟
هدف نهایی ما به دست آوردن آرمان شهدای زمان شوروی و شهدای اشغال کنونی است، ما می‌خواهیم که یک نظام واقعی اسلامی در کشور استحکام یابد و آرمان شهدای ما تحقق یابد و ملت ما در یک فضای آرام در زیر چتر نظام اسلامی زندگی آرامی داشته باشند.
- اظهارتی وجود دارد که گروه طالبان با زنان بدرفتاری می‌کنند و از رفتن دختران به مدرسه نیز ممانعت می‌کنند، موضع شما در این زمینه چه است؟
در این زمینه تبلیغات و شایعات زیادی وجود دارد که همواره از سوی دشمنان ما مطرح شده است، شبکه‌های تبلیغاتی متعدد در افغانستان علیه گروه ما فعالیت می‌کنند.
ما وظیفه داریم که اصول اسلامی را برای هر فرد افغان تطبیق دهیم، چون ما مسلمان هستیم و ملت ما نیز مسلمان است و اصول اسلامی نیز موضوعی است که هیچ کس از آن سرپیچی نمی‌تواند کند.
بر این اساس عرصه‌های تعلیمی برای مرد و زن مطابق با قوانین شرعی مشخص است، تعلیم و تربیت از نیازمندی‌های هر فرد افغان است چه مرد باشد چه زن، اما عرصه‌های فرا گیری تعلیم و دانش و روش‌های آموزشی برای زنان در اسلام تعریف شده است که ما از آن پیروی می کنیم.
طالبان از ملت خود می خواهد که به عنوان ملت مسلمان پابند به دستورات اسلامی باشد.
خشونت و بدرفتاری از طرف مجاهدین (طالبان) علیه زنان به هیچ وجه واقعیت ندارد بلکه ما محافظان زنان و مادران خود در کشور هستیم.
طالبان همیشه از عزت و آبروی زنان افغان محافظت کرده‌اند و در آینده نیز خواهند کرد اما پابندی به نظام اسلامی و دستورات شرع ضرورت هر مرد و زن افغان است.