این فقط ترامپ جمهوری‌خواه نیست که از حرامزاده خواندن نتانیاهو استقبال کرده، بلکه خلف او جو بایدن دموکرات هم نخست‌وزیر اسرائیل را یک «دروغگوی حرامزاده» خطاب کرده بود.

به گزارش مردم سالاری آنلاین، نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، قصد دارد امروز ۱۸ فروردین در سفر به واشینگتن، با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده در مورد برنامه هسته‌ای ایران گفت‌وگو کند.

وب‌سایت خبری «اکسیوس» به نقل از «چهار منبع آگاه» نوشته نتانیاهو بر این باور است که احتمال دستیابی به توافق هسته‌ای میان آمریکا و ایران بسیار کم است و می‌خواهد با ترامپ دربارهٔ حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران در صورت شکست دیپلماسی، توافق کند.

دی‌ماه سال قبل دونالد ترامپ ویدئویی از گفته‌های جفری ساکس، استاد دانشگاه کلمبیا بازنشر کرده بود که در آن گفته بود: «نتانیاهو از سال ۱۹۹۵ به بعد این نظریه را داشت که تنها راهی که می‌توانیم از شر حماس و حزب‌الله خلاص شویم، سرنگونی دولت‌هایی است که از این گروه‌ها حمایت می‌کنند؛ یعنی عراق، سوریه و ایران. و او همچنان بی‌وقفه در تلاش است تا ما را به جنگ با ایران، شده همین امروز یا در همین هفته، وادار کند.

متأسفم که این را به زبان می‌آورم، اما او [نتانیاهو] فردی عمیقا حرامزاده و سیاه‌دل است. او ما را وارد جنگ‌های بی‌پایانی کرده است و به دلیل نفوذی که در سیاست ایالات متحده دارد، راه خود را در پیش گرفته است، حال آنکه [دلیل] آن جنگ کاملاً ساختگی بود.»

این فقط ترامپ جمهوری‌خواه نیست که از حرامزاده خواندن نتانیاهو استقبال کرده، بلکه خلف او جو بایدن دموکرات هم نخست‌وزیر اسرائیل را یک «دروغگوی حرامزاده» خطاب کرده بود. بر اساس کتاب باب وودوارد، روزنامه‌نگار آمریکایی، بایدن پس از ورود ارتش اسرائیل به رفح درباره نتانیاهو گفته بود: «او یک دروغگوی حرامزاده است. او آدمی بدی است، یک آدم لعنتی است.»

باراک اوباما، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا هم گفته بود: «اختلافات من با بنیامین نتانیاهو شخصی نیست، بلکه ریشه‌ای است.»

آمریکایی‌ها از همان سال ۱۹۹۶ که نتانیاهو به نخست‌وزیری اسرائیل رسید، کمابیش چنین قضاوتی درباره او داشتند.

مادلین آلبرایت که در دولت دوم بیل کلینتون وزیر خارجه شد، در کتاب «به جهنم و جاهای دیگر» (دفترچهٔ خاطرات قرن بیست‌ویکم) - که در ایران با ترجمه علی مجتهدزاده توسط نشر پارسه منتشر شده - نتانیاهو را اینطور روایت کرده است:

«در سال ۲۰۱۳ بی‌بی نتانیاهو در اجلاس سازمان ملل تهران را متهم کرد که با روندی «تند و هذیانی» به سوی ساخت سلاح هسته‌ای پیش می‌رود. ادعا کرد که اقدامات ایران تهدیدی مرگبار برای کشور اوست و از دنیا خواست تا این حرکت را متوقف کنند. همان سال اوباما تماس تلفنی تاریخی با روحانی رئیس‌جمهور ایران گرفت و سرفصلی از یک دوره مذاکرات چندجانبه را گشود که دو سال به طول انجامید و ثمره‌اش برجام شد… نتانیاهو باید به خاطر چنین توافق سازنده‌ای از همه سران و همتایان خودش در کشورهای دیگر تشکر می‌کرد و دست آن‌ها را می‌فشرد که خیالش را راحت کرده‌اند که این کار را نکرد و به انتقاد از اوباما پرداخت و نشان داد که از اول هم دل خوشی از اوباما نداشته و با اینکه دولت او اسرائیل را غرق کمک‌های مالی کرده باز هم دلش به این چیزها گرم نمی‌شود.

این آدم هیچ علاقه و باوری به مذاکره نداشته و کافی است نگاهی به آمار و ارقام بکنید تا ببینید چقدر این طرز تفکر از عقل سلیم دور است.

به نظر من دلیلش این بود که اوباما افق دیدی به مراتب بازتر و درست‌تر از مسائل داشت و بهتر می‌فهمید که امنیت اسرائیل با این چیزها تأمین نمی‌شود. روحیه تهاجمی همیشگی شاید برای مدتی دشمنان را بترساند ولی با این حربه نمی‌توان ثبات و امنیت به ارمغان آورد و خواب خوش نصیب مردم کرد.

وقتی تازه وزیر شده بودم نتانیاهو هم برای اولین بار به نخست‌وزیری رسیده بود و بعد از اولین دیدارمان یک گوشه برای خودم یادداشتی نوشتم و او را چنین توصیف کردم: «دروغگویی حقه‌باز که همیشه می‌خواهد جیب آدم را بزند، من که فکر می‌کنم اگر او این قدر ادای سیاستمداران غربی را درنیاورد و در ضمن تلاش نکند که انگلیسی‌اش بدون لهجه باشد، بیشتر توی دل آمریکایی‌ها جا باز می‌کند.

با این حال او هیچ وقت تلاشی هم برای پنهان کردن اعتقاداتش نمی‌کند و یک بار با نهایت روراستی به من گفت که باور دارد جنگ بین اسرائیل و دشمنانش در منطقه حتمی است، به همین دلیل هر کاری می‌کند تا جامعه یهودیان همیشه در قدرت باشند و دشمنان در موضع ضعف. در کل این آدم هیچ علاقه و باوری به مذاکره نداشته و کافی است نگاهی به آمار و ارقام بکنید تا ببینید چقدر این طرز تفکر از عقل سلیم دور است.»

توصیف آلبرایت از او دقیق بود؛ دروغگویی حقه‌باز است و باوری به مذاکره ندارد! توصیفی که تا امروز تغییر نکرده است.