رسانه جای انسان‌های استراتژیست، هوشمند، اندیشمند و درجه یک ملی است، نه منصب‌جویان بی‌منصب.

به گزارش مردم سالاری آنلاین ؛ ابوالفضل فاتح در روزنامه اعتماد نوشت: نمی‌توان از جامعه چند ضلعی سخن گفت و مدیران تک بعدی بر مناصب نشاند. نمی‌توان رسانه را پیشران توسعه، و چشم بیدار جامعه دانست، اما آن را تا سرحد بنگاه تجاری یا بنگاه ساخت‌وساز تیترهای سفارشی یا بوق‌های ممتد تبلیغاتی این و آن تنزل داد و برای نیل به این مقصود آن را به کارچاق‌کن‌ها و زبل‌خان‌های کسب مناصب سپرد.

اینگونه مدیران، هرگز اجازه نخواهند داد، رسانه، رسانه بشود و نقطه دریافت و انعکاس خیر مشترک نخبگان، حاکمیت و مردم قرار بگیرد. آنها رسانه را به ضد رسانه و به کارگاه اسراف کاغذ و پول و وقت و انگیزه تبدیل خواهند کرد.

هنگامه، هنگامه تحول عظیم رسانه‌ای و طرحی نو است. تا اصلاح و اجماع بر ادراک از رسانه، حداقل بگذاریم جریان اطلاعات و شفافیت و اعتماد از یک رسانه چابک، از یک انتصاب درست، و از یک حضور جدی و آزاد داخلی و بین‌المللی شکل بگیرد.

 بپذیریم که گرفتار رسانه‌هراسی و بعضا رسانه‌ستیزی شده‌ایم. به جوانان‌مان اعتماد کنیم و به ایشان فرصت جولان دهیم. آنها عرصه‌های جدیدی را خواهند گشود و در کهکشان رسانه‌ای خواهند درخشید. با ذهنیت کنترل، خلاقیت‌ها مهار خواهد شد و روز به روز منفعل‌تر خواهیم شد.

امید می‌رفت و می‌رود، دولت جدید با نگاهی ملی و آینده‌نگر، راه‌گشای توسیع آزادی‌های رسمی و احترام به تعامل افکار و تنوع زیست‌ها در جامعه‌ای چندضلعی باشد و گام نخست آن است که درها را به روی نخبگان آشنا با جهان جدید بگشاید، رسانه‌ها را به اهلش بسپارد و به ویژه افراد بی‌اطلاع را از تسلط بر زندگی ارتباطی مردم کنار بگذارد.

رییس‌جمهور محترم به درستی بر احترام به آزادی‌ها، بر نقش موثر رسانه‌ها، بر شایسته‌سالاری و پرهیز از باندسالاری تاکید دارند. فضای ارتباطی و عرصه رسانه‌ای کشور نیازمند تغییرات عمیق‌تری برای نیل به ادراک و جایگاه رسانه‌ای شایسته در سطح ملی و منطقه‌ای است و تغییرات صورت گرفته، تاکنون مکفی این معنا نیست و در برخی انتصابات، خلاف این معناست.

آقایان محترم، مسوولیت خود را بپذیریم و امیدها را کمرنگ نسازیم. قدردان فرصت تاریخی پیش آمده باشیم. از کسانی نباشیم که با محافظه‌کاری و تزلزل و با رویکردها و انتصاب‌های بی‌معنا، در سلب فرصت احیای رسانه در کشورمان نقش داشته‌ایم. در این صورت خدایی ناکرده در کنار کسانی قرار می‌گیریم که دانسته یا ندانسته بر بی‌معنا ساختن، عقب‌ماندگی یا حتی قرار گرفتن در مسیر زوال رسانه و روزنامه‌نگاری ایران کمر بسته‌اند.