توجه داشته باشیم که اسرائیل جرات نکرد در جریان حمله اخیر به ایران از جنگنده‌های خود برای نفوذ به حریم هوایی این کشور استفاده کند. این بدان معناست که این رژیم این نگرانی را داشته که مبادا جنگنده‌هایش توسط سامانه‌های پدافندی ایران شکار شوند و خودِ این مساله به یک بی‌آبرویی بزرگ برای رژیم اسرائیل تبدیل شود.

رژیم صهیونیستی در نخستین ساعات بامداد روز شنبه ۵ آبان ماه سال جاری، حملاتی را علیه برخی سایت‌های نظامی کشورمان انجام داد. حملاتی که بخش قابل توجهی از آن‌ها دفع شدند و به اذعان بسیاری از صاحب نظران نظامی و امنیتی، با خسارات بسیار محدودی علیه ایران همراه بوده‌اند. در این رابطه، مقام‌های ارشد اسرائیلی که پیش از اقدام اخیر رژیم متبوعشان علیه ایران جوسازی‌های تبلیغاتی سنگینی را در مورد یک حمله بزرگ علیه ایران به راه انداخته بودند، عملا دست به یک حرکت غیرموثر و ضعیف زدند که بیش از همه، ناشی از هراس آن‌ها از قدرت قابل توجه ایران بوده است.

البته که تحلیل و تفسیرهای مختلفی در رابطه با این حمله مطرح می‌شود. حمله‌ای که نه مردم ایران را ترساند و نه حامل دستاوردهای خاصی برای رژیم اشغالگر قدس بود. از این رو، ایلنا در گفتگو با «محمود حسین» نویسنده و تحلیلگر مصری روابط‌بین الملل، به واکاوی چند سوال مهم با محوریت حمله اخیر رژیم اشغالگر قدس علیه ایران پرداخته است.

مشروح گفتگو با محمود حسین را در ادامه می‌خوانید.

رژیم اشغالگر قدس به تازگی علیه برخی سایت‌های نظامی ایران دست به حمله زده است. دیدگاه شما در مورد بازخورد بین المللی این حمله چیست؟

پس از حمله موشکی که ایران در اوایل ماه اکتبر علیه اراضی اشغالی انجام داد، مقام‌های سیاسی و نظامی اسرائیلی، تهدیدات عجیب و غریبی را علیه ایران مطرح می‌کردند. آن‌ها نه تنها از انجام اقداماتی علیه ایران بلکه علیه کلیت جریان‌های مخالف با خود در خاورمیانه خبر می‌دادند و فضایی را ترسیم کردند که انگار به نوعی آخرالزمان در فضای تنش و درگیری‌های منطقه‌ای نزدیک خواهیم شد.

با این حال، آنچه در میدان عمل از اسرائیل دیدیم چیزی جز یک اقدام خفیف که به نظر می‌رسد بخش قابل توجهی از آن خنثی شده، نبود. اسرائیل بنا داشت که با اقدام علیه ایران برای خود اعتبار بخرد اما در عرصه میدانی این مساله محقق نشد و حتی حمله اخیر اسرائیل علیه ایران به دستاویزی برای مسخره کردن صهیونیست‌ها تبدیل شد. به عنوان مثال، چهره‌های شناخته‌شده‌ای در فلسطین اشغالی نظیر آویگدور لیبرمن و یا یائیر لاپید که پیشتر جزو مقام‌های ارشد اسرائیل بوده‌اند به صراحت حمله اسرائیل را نمایشی و مایه آبروریزی عنوان کردند.

ژنرال مکنزی فرمانده اسبق سنتکام نیز حمله اسرائیل علیه ایران را شرم‌آور توصیف کرده و تاکید نموده که ایران از سامانه‌های پدافندی قدرتمندی برخوردار است و انجام حملات موشکی و پهپادی و هوایی از شانس موفقیت چندانی علیه این کشور برخوردار نیست. از این رو، اسرائیل سعی داشت که یک اقدام پر سر و صدا و بزرگ راعلیه ایران انجام دهد و برای خود حدی از اعتبار و آبرو را بخرد. با این حال، هیچکدام از این مسائل در عرصه عمل محقق نشدند. موضوعی که خود برای اسرائیل یک شکست بزرگ است.

به نظر شما چرا اسرائیل در اقدام خود علیه ایران موفق نبود؟

دلایل مختلفی را می‌توان در این رابطه ذکر کرد با این حال، یک دلیل این مساله این بود که این رژیم علیه ایران که یک قدرت منطقه‌ای است دست به اقدام زد. صهیونیست‌ها عادت کرده‌اند که در آسمان بی‌دفاع غزه و لبنان هر جنایتی را که می‌خواهند انجام دهند. با این حال، آسمان ایران چنین نیست و ایرانی‌ها پدافند قدرتمندی را در اختیار دارند.

توجه داشته باشیم که اسرائیل جرات نکرد در جریان حمله اخیر به ایران از جنگنده‌های خود برای نفوذ به حریم هوایی ایران استفاده کند. این بدان معناست که این رژیم این نگرانی را داشته که مبادا جنگنده‌هایش توسط سامانه‌های پدافندی ایران شکار شوند و خودِ این مساله به یک بی‌آبرویی بزرگ برای رژیم اسرائیل تبدیل شود. نکته دیگر اینکه صهیونیست‌ها به خوبی می‌دانستند که در موقعیت یک ماجراجویی بزرگ علیه ایران نیستند. این رژیم در جبهه‌های جنگ غزه و لبنان متحمل شکست‌های قابل توجهی شده است.

حال اینکه این رژیم بخواهد یک ماجراجویی بزرگ را علیه ایران انجام دهد، چیزی شبیه به خودکشی است. صهیونیست‌ها در مواضع اعلامی خود شبیه به دیوانه‌ها رفتار می‌کنند اما می‌دانند که موضع گیری‌های نابخردانه و غیرواقعی می‌تواند نتایج واقعی را برای آن‌ها به دنبال داشته باشد. نتایجی که رژیم متبوعشان را به سمت نابودی کامل می‌کشانند. از این رو، نباید چندان به موضع‌گیری‌های ظاهری آن‌ها توجه کرد.

به نظر شما آینده تنش‌ها میان ایران و رژیم اشغالگر قدس چگونه خواهد بود؟

اسرائیل پیام‌های صریحی را از ایران گرفته و می‌داند که ایران در دفاع از امنیت و منافع ملی خود با هیچ بازیگری شوخی ندارد. این در معادلات مرتبط با بازدارندگی بسیار مهم است. به نظر می‌رسد که اسرائیل در جریان حمله اخیر خود به ایران یک خط قرمز بزرگ را که همان اقدام علیه اهدافی در پایتخت ایران است نقض کرده است. بعید است ایران از این مساله به سادگی بگذرد.

در واقع، به نظر می‌رسد که اسرائیل باید خود را آماده پرداخت بهایی گزاف در این رابطه کند. با این حال، مساله اصلی این است که ایران به خوبی می‌داند چگونه و در چه زمان بیشترین آسیب را به اسرائیل وارد کند. کافی است ماجرای شهادت اسماعیل هنیه و انقام جویی ایران را در ذهن داشته باشیم. ایرانی‌ها صبر کردند و در زمان مناسب انتقام خود را گرفتند. از این رو، با توجه به رویکرد ایران که عملا سیاست صبر راهبردی را در برابر اسرائیل کمار گذاشته، به نظر می‌رسد که تل آویو در ادامه راه با سناریوهای ناامیدکننده‌ای در رابطه با ایران دست به گریبان خواهد بود و اینطور نیست که میدانی باز از کنشگری در برابر آن قرار داشته باشد.

آیا حمله اخیر اسرائیل به ایران در بُعد منطقه‌ای نیز حامل پیام خاصی بود؟

به نظر می‌رسد که در بُعد منطقه ای، بیش از پیش موقعیت ایران در مقابل اسرائیل تقویت شد. ایران دو عملیات پُر سر و صدا علیه اسرائیل انجام داد که کل جهان ویدئوهای مرتبط با آن را دیدند. با این حال، ما از اسرائیل چه دیدیم؟ اسرائیل با نهایت احتیاط به مصاف ایران رفت و اقدامات آن علیه تهران اعتباری را برای این رژیم به وجود نیاوردند.

از این رو، من فکر می‌کنم که در طی ماه‌های اخیر و پس از اقدام اخیر اسرائیل علیه ایران، وزن منطقه‌ای ایران در قیاس با گذشته بیش از پیش تقویت شده است. این مساله مورد اذعان بسیاری از تئوریسین‌های اسرائیلی و غربی نیز بوده است. اینکه اسرائیل دست به ماجراجویی بزرگ علیه ایران نمی‌زند ناشی از این است که خود را قادر به پیاده‌سازی سناریوی مذکور نمی‌بیند. والا اگر شرایط برای این رژیم فراهم بود، امان نمی‌داد و علیه این کشور دست به حمله‌ای بزرگ می‌زد.