«پاتریک کینگزلی»، «رونن برگمن» و «بلال شبایر» در گزارش ۷اکتبر در نیویورک تایمز نوشتند، در این جنگ، اسرائیل از حیث داخلی به‌شدت آسیب دیده است. این درگیری اختلافات اجتماعی را تشدید کرده و بحث‌های تلخی را درباره اولویت دادن به نابودی حماس یا توافق برای آزادی گروگان‌ها به راه انداخته است.

دنیای اقتصاد نوشت: نیویورک تایمز در ادامه گزارش خود می نویسد که در خارج از اسرائیل، واکنش نظامی اسرائیل، اتهامات نسل‌کشی و جنایات جنگی و اعتراضات گسترده در ایالات متحده و فراتر از آن، را دامن زده است. جنگ غزه همچنین محدودیت‌های نفوذ آمریکا را برجسته کرده است؛ زیرا دولت بایدن نمی‌تواند یا نمی‌خواهد فشار لازم برای میانجی‌گری آتش بس را اعمال کند. واقعیت ملموس روی زمین این است که این جنگ میلیون‌ها نفر را آواره کرده است.

حسن در یک چادر در مرکز غزه زندگی می‌کند که سومین پناهگاه موقت او از زمان فرار از آپارتمان ویران‌شده‌اش در یک سال پیش است. او می‌گوید: «ما خوش‌بین بودیم که تا قبل از شروع ماه رمضان جنگ به پایان برسد. بعد گفتیم تا عید فطر و بعد تا عید قربان.» به گفته حسن، «۱۲ماه مثل برق از جلوی چشمان ما گذشت.» اگرچه اسرائیل مدعی است که ۱۷هزار مبارز حماس را ترور کرده، ۴۸۰۰تونل را ویران کرده، ۸ رهبر و فرمانده ارشد، ۳۰ فرمانده گردان و ۱۶۵معاون فرمانده حماس را ترور و ۴۰هزار و ۳۰۰هدف را ویران کرده است و ۱۱هزار موضع حزب‌الله را هم بمباران کرده است؛ اما در این‌سو هم بیش از ۷۳۰اسرائیلی در جنگ کشته شده و ۲۶هزار راکت به سوی اسرائیل شلیک شده است.با این حال، جنگ به دلایل مختلفی ادامه دارد؛ اما دلیل مهم‌تر این است که دولت اسرائیل به ریاست بنیامین نتانیاهو، آستانه‌ای تقریبا دست‌نیافتنی برای پیروزی خود تعیین کرده است.

حماس عمدتا به دنبال این است که از جنگ به‌عنوان یک «جنبش» سالم بیرون بیابد. در جنگ جهانی دوم، ژاپن پس از تحمل ویرانی‌های گسترده تسلیم شد؛ درحالی‌که فرانسه برای جلوگیری از چنین آسیبی این کار را انجام داد. حماس هیچ‌کدام را انجام نداده است؛ زیرا رهبران آن تلاش می‌کنند آینده اسرائیل را به خطر بیندازند. حماس به عنوان یک نیروی چریکی می‌جنگد، در شبکه‌ای از تونل‌ها پنهان می‌شود و این کار را برای اسرائیل سخت می‌کند که ضربه‌ای قاطع وارد کند. دو نفری که اکنون در غزه شاخ به شاخ شده‌اند، عبارتند از: نتانیاهو و سنوار.