امروز روز رای‌گیری کابینه آقای دکتر پزشکیان در مجلس شورای اسلامی است.

با توجه به شرایط خاص زمان ما امروز را می‌توان نقطه عطفی در روابط میان دولت و قوه مقننه دانست.رییس‌جمهور مورد حمایت اصلاح‌طلبان در حالی از مجلسی با اکثریت اصولگرا درخواست رای اعتماد می‌کند که پس از سال‌ها از عرف رایج سیاسی خارج و وزرایی از دو جناح موجود در کشور را نامزد کرده است.

روزنامه اعتماد نوشت: این رویکرد نسبتا بدیع به گفته رییس‌جمهور بر اساس مشی انسجام‌خواهی و رسیدن به وفاق ملی صورت می‌گیرد.وی امید واثق دارد که با این روش از اختلاف‌هایی بکاهد که آنها را منشا بسیاری از معضلات کشور می‌داند و درصدد پر کردن خلئی است که بر اثرعدم وفاق ملی مرتبا خسارت می‌آفریند. این رویکرد جسورانه که امتدادی مبهم و پیچیده دارد نیازمند پاسخ مثبت طرف مقابل است و مسلما اگر حاصل نیاید مسوولش کسانی هستند که راه نو و صادقانه رییس‌جمهور را نپذیرفته و بر اختلافات گذشته پایدار مانده‌اند.

اکنون و پس از معرفی یک کابینه فراجناحی باید دید که آیا این رویکرد صادقانه با پاسخ مثبت روبه‌رو می‌شود یا نه ؟ چنانچه همه اعضای معرفی شده کابینه با رای بالا مورد اعتماد قرار گیرند، ثابت می‌شود که راه وفاق و همدلی چندان که انتظارش می‌رفت سخت و ناهموار نیست و رییس‌جمهور محترم می‌تواند روی همکاری همه ارکان نظام حساب کند و کم‌کم دیگرانی که به هر دلیل از سپهر سیاسی کشور قهر کرده‌اند یا حذف شده‌اند هم به میدان بیایند و راه توسعه همه‌جانبه با انرژی تازه و انبوه پیموده شود. 

نگرانی آنجاست که برخی با تندروی و عدم درک شرایط کشور زیر نگاه خیره مردم فرصت پیش آمده را غنیمت نشمارند و اهداف نازل شخصی و گروهی را بر منافع و مصالح عالیه کشور ترجیح دهند.البته به نظر نمی‌رسد که رییس‌جمهور محترم حتی در این صورت از راه منتخب خود منصرف شود و به دعوای مطلوب افراطیون وارد شود ولی روشن است که با افتادن برخی وزیران وزین پیشنهادی ذائقه مردم تلخ می‌شود و امیدهای ایجاد شده آسیب می‌بیند.مجلسیان محترم باید متوجه زمان هم باشند که بسیار تنگ است و جامعه فرصت از دست دادن یک روز را هم ندارد. دولت جدید باید با سرعت شروع به‌ کار کرده و در رفع نواقص کوشش کند.برای نمونه مگر تا تابستان آینده چقدر فرصت داریم که درجا بزنیم و شاهد خاموشی‌های افزون‌تر باشیم .