محسن هاشم‌نژاد کارشناس زنجانی هواشناسی کوهستان یکی از دهها امدادگر باتجربه‌ای بود که عصر روز یکشنبه ۳۰ اردیبهشت برای کشف بالگرد سانحه‌دیده‌ دولت و سرنشینان آن به منطقه جنگلی و کوهستانی دیزمار در ورزقان اعزام شد و روایتش را برای تسنیم بازگو کرد

سانحه هوایی روز ۳۰ اردیبهشت که به شهادت ابراهیم رئیس رئیس جمهوری، حسین امیرعبداللهیان؛ وزیر امور خارجه، مالک رحمتی؛ استاندار آذربایجان شرقی، آیت الله آل هاشم؛ امام جمعه تبریز و ۴ نفر دیگر از همراهان آنها منجر شد، علاوه بر داغ بزرگی که بر دل ایران و ایرانیان گذاشت، صحنه‌ای از همدلی نیروهای امداد و نجات ایرانی و توانمندی آنها را برای اجرای یکی از پیچیده‌ترین عملیات‌های امداد و نجات کوهستانی جهان به نمایش گذاشت

بنابر روایت تسنیم، محسن هاشم‌نژاد؛ کارشناس هواشناسیِ کوهستان زنجان و از مدرسان رشته امداد و نجات در کشور یکی از افرادی بود که روز یکشنبه؛ ۳۰ اردیبهشت پس از اعلام خبر سانحه بالگردِ حامل رئیس‌جمهور، به همراه دیگر امدادگران زنجانی به منطقه اعزام شد و به کمک تیم امداد و نجات کشور شتافت تا عملیات جست‌وجوی بالگرد سانحه‌دیده در آن شرایط جوی و کوهستانیِ سخت و پیچیده در مدت‌زمان کمتری صورت بگیرد.

هاشم‌نژاد روز حادثه را این گونه روایت می‌کند:

پس از آنکه خبرهای وقوع سانحه بالگرد در فضای عمومی پیچید، امدادگران زیادی به منطقه اعزام شدند؛ از آنجا که شرایط جوی خاصی در منطقه حاکم بود، تشخیص داده شد که فردی هم در حوزه هواشناسی به منطقه اعزام شود و از آنجا که بنده در حوزه هواشناسی کوهستان تخصص دارم، به تیم امداد و نجات هلال‌احمر زنجان برای سفر به منطقه ملحق شدم.

عصر هنگام از زنجان به سمت منطقه حرکت کردیم؛ هوا گرفته و ابری بود و شرایط جوی به سمت ناپایداری پیش می‌رفت؛ تا به منطقه برسیم، شاهد بارش‌های پراکنده، رعد و برق‌های شدید، رگبار و ... بودیم. تقریباً ساعت ۳ بامداد آخرین روز از اردیبهشت به منطقه رسیدیم.

از منطقه ورزقان عبور کردیم، چادرهای امداد و نجات برپا بود؛ جاده‌های معدنی نرم و خاکی بود و با بارش باران تبدیل به گِل و لغزنده شده بود. این شرایط حرکت خودروها را بسیار سخت و دشوار کرده بود. به این شرایط وجود شاخ و برگ درختان جنگل در مسیر و بافت پرپیچ و خم جاده را هم اضافه کنید که چقدر شرایط تردد را دشوارتر می‌کند.

تیم‌های پهپادی هم آمده بودند

تیم‌های پهپادی هم در منطقه حضور داشتند و در کنار کوادکوپترها در حال گشت‌زنی بودند. حدود ساعت ۵:۳۰ تا ۶ بود که اعلام شد محل دقیق سانحه مشخص شده است. منطقه بسیار مه‌آلود بود و همین مه‌آلودگی کار را بسیار سخت‌تر می‌کرد. شیب‌ها کوه‌ها و دره‌ها نیز تند و تیز بود و همین رفت و آمد امداد زمینی را دشوار می‌کرد و از سوی دیگر امکان امداد هوایی به خاطر وجود مِه وجود نداشت.

بالاخره و با تلاش بی‌وقفه تیم‌های امدادی، بالگرد سانحه کشف شد؛ بالگردی که به‌دلیل اصابت با کوه متلاشی شده بود؛ پیکر شهیدان عزیز هم پیدا شد. برخی پیکرها دارای سوختگی بودند و برخی به دلیل آسیب دیدن، ترومای سنگین و شدید مثل شکستگی داشتند.

اگر بخواهم دقیق‌تر بگویم دو پیکر از شهدا سوختگی زیادی داشتند، یک پیکر نیمه‌سوخته و یک پیکر تروما و شکستگی‌های زیاد و شدیدی داشت. کادر پروازی هم بیشترین آسیب‌ها را دیده بودند. پیکر مطهر امام جمعه تبریز هم کمی دورتر از پیکر سایر شهدا روی زمین گل آلود پیدا شد، درحالی که به دلیل خونریزی‌های داخلی به مقام رفیع شهادت رسیده بود.

پیکرهای شهدا داخل برانکارد گذاشته شد و امدادگران زنجانی چهار پیکر را به آمبولانس‌ها منتقل کردند. مسیر بازگشت اما به دلیل لغزندگی شدید، افزایش مه و سربالایی سخت‌تر از مسیر رفت بود، با این همه سرانجام و پس از ساعاتی پیکرها منتقل و تحویل مراجع قانونی شد.

نظرهای متفاوتی درباره چرایی این سانحه وجود دارد، اما بنده به‌عنوان هواشناس معتقدم به دلیل وجود ناپایداری‌های شدید جوی و وجود مه غلیظ در کوهستان در آن روز، می‌توان "عامل جوی" را دلیل وقوع این سانحه دانست. از سوی دیگر از آنجا که منطقه کوهستانی و دارای شیب‌های تند و شکاف‌های بزرگی است، خلبان نمی‌توانسته فرود مناسبی داشته باشد