رقابت سرخابی‌ها برای کسب عنوان قهرمانی حساس شده، اما اینجا در ایران یک تفاوت عمده با بقیه کشورها وجود دارد و آن اینکه بزرگ و کوچک فوتبال ایران در حال توهین به یکدیگر هستند، درحالی‌که چنین چیزی در سطح اول فوتبال دنیا اصلاً دیده نمی‌شود.

روزنامه جوان نوشت: فوتبال باشگاهی ایران هم از این قاعده مستثنا نیست.

این روزها همه به هم می‌تازند، با هر جایگاهی و فدراسیون فوتبال و کمیته اخلاقی و انضباطی آن فقط در حال صدور فرمان و قانون هستند تا مثلاً جلوی این همه بی‌اخلاقی را بگیرند!

البته توجه داشته باشید که این اپیدمی شایع در فوتبال ایران است و تنها به مربی استقلال ختم نمی‌شود، چون حتی اگر رجبی هم نبود دیگری این وظیفه را برعهده می‌گرفت و بدون اینکه کاری به مسائل فنی داشته باشد تنها تیم‌های رقیب را می‌کوبید و نتایج آن‌ها را زیر سؤال می‌برد. همین رفتارها در طرف پرسپولیسی هم دیده می‌شود و می‌توان آن را با حرارت کمتر و گاهی حتی بیشتر در بین مربیان و بازیکنان تیم‌های میانه جدول و آن‌ها که اصلاً در شرایط حساس نیستند هم مشاهد کرد.

واقعیت این است که عده‌ای به اسم فوتبالی بودن میدان ورزش را با جای دیگری اشتباه گرفته‌اند. عده‌ای که می‌خواهند دیده شوند و مثلاً به همه بگویند بزرگ هستند، اما حتی راه بزرگی کردن را هم بلد نیستند و بدتر اینکه عده‌ای هم به اسم پیشکسوت هیزم‌بیار آتش آن‌ها هستند. این عده هم توسط رسانه‌های خاصی ناگهان پیشکسوت شده‌اند، والا اگر به سوابق‌شان نگاه کنید چیزی جز بی‌اخلاقی، فساد و اعتیاد پیدا نخواهید کرد.