براساس یافته‌های انسان‌شناسان و باستان‌شنان در محوطه‌های نوسنگی سراسر اروپا مشخص شده که زنان اروپایی به مدت ۲ هزارسال برای مراسم آیینی زنده‌به گور می‌شدند. قدیمی‌ترین مقبره‌ای که زنان در آنجا قربانی می شدند در نزدیکی برنو- بوهونیسه در جمهوری چک است که قدمت آن به ۵۴۰۰ قبل از میلاد می‌رسد.

به گزارش مردم سالاری آنلاین ؛ وقتی صحبت از زنده‌به‌گوری زنان می‌شود، تصویر اولیه‌ای که به ذهن انسان متبادر می‌شود زنده‌به‌گوری دختران عرب است که با آمدن اسلام این رسم و آیین برای همیشه تعطیل شد. اما رسم زنده‌به گوری به خصوص در مراسم آیینی مربوط به مردمان آسیا و خاورمیانه در طول تاریخ و پیش از تاریخ نبوده است، زنان اروپایی هم در مراسم آیینی زنده‌به گور می‌شدند آن هم در عصر نوسنگی.

مطالعات باستان‌شناسان نشان می‌دهد که زنان عصر نوسنگی در اروپا در قربانی‌های آیینی زنده‌به گور می‌شدند. باستان‌شناسان ۱۴ محوطه نوسنگی را در اروپا مورد کاوش قرار دادند که به دنبال این کاوش‌ها مشخص شد که مراسم زنده به‌گور کردن زنان در بسیاری از نقاط اروپا رواج داشته است.

به گزارش لایوساینس، بیش از ۲۰ سال پیش در جنوب فرانسه مقبره باستانی کشف شد که این مقبره شبیه به یک سیلو یا گودالی است که غلات در آن ذخیره می‌شود. در این مقبره بقایای سه زن یافت شد که حدود ۵۵۰۰ سال پیش در آنجا دفن شده بودند.

مطالعاتی که روی اسکلت این سه زن انجام شد؛ مشخص کرد که این زنها ابتدا با روش خاص بسته و درحالی که هنوز زنده بودند، دفن شده‌اند.

باستان‌شناسان معتقدند این شیوه زنده‌به گور کردن زنان عصر نوسنگی در اروپا بیشتر برای یک مراسم کشاورزی بوده است.

«اریک کروبیزی» انسان‌شناس در دانشگاه پل ساباتیر فرانسه به لایو ساینس می‌گوید: ما در مقبره‌ای که این سه زن زنده‌به گور شده‌اند نمادهای کشاورزی زیادی پیدا شده است که این نمادها شامل یک سازه چوبی شبیه تراز روی آن نماد خورشید حک شده و همینطور چندین سنگ شکسته برای آسیاب غلات می‌شود نمادهایی که مربوط به یک آیین و رسم و رسومات کشاورزی است.

کروبیزی درحالی روی کشف اولیه این مقبره فعالیت دارد که همکارانش نیز مطالعات باستان‌شناسی متعددی روی محوطه‌های مقبره‌ها در سراسر اروپا با موضوع بررسی ایده قربانی کردن انسان در دست بررسی دارند. آن‌ها شواهدی مبنی بر ۲۰ مورد احتمالی قتل‌ به شیوه قربانی زنان در ۱۴ محوطه نوسنگی شناسایی کرده‌اند که مربوط به ۵۴۰۰ تا ۳۵۰۰ سال قبل از میلاد می‌شود.

کروبیزی می‌گوید: به نظر می‌رسد زنده به گورکردن زنان به عنوان یک رسم قربانی در دوره میان سنگی، قبل از کشاورزی، سرچشمه گرفته است و بعدا برای قربانی‌های انسانی مرتبط با کشاورزی در دوره نوسنگی مورد استفاده قرار گرفته است.

این انسان‌شناس معتقد است زنده به گور کردن زنان برای قربانی مراسم آیینی در بسیاری از اروپای نوسنگی از جمهوری چک تا اسپانیا رواج داشته است. چنانچه قدیمی‌ترین مقبره‌ای که زنان در آنجا قربانی می‌شدند در نزدیکی برنو- بوهونیسه در جمهوری چک است که قدمت آن به ۵۴۰۰ قبل از میلاد می‌رسد و با تطابق زمانی آخرین مقبره نشان می‌دهد که قربان کردن زنان بیش از ۲ هزار سال ادامه داشته است.