نقطه اوج اختلافات میان «اولاف شولتس» صدراعظم آلمان و «امانوئل ماکرون» رئیس‌جمهور فرانسه از جایی آغاز شد که ماکرون در جریان نشست سران ۲۰ کشور اروپایی در پاریس مسئله اعزام احتمالی نیروهای ناتو به اوکراین را مطرح کرد.

به گزارش مردم سالاری آنلاین، شبکه خبری بلومبرگ گزارش داد روابط میان صدراعظم آلمان و رئیس‌جمهور فرانسه مدت‌هاست پرتنش شده و از طرفی جنگ اوکراین و اظهارات اخیر ماکرون مبنی بر اعزام احتمالی نیروهای غربی به اوکراین، این تنش‌ها را به نقطه اوج خود رسانده است.

نقطه اوج اختلافات میان «اولاف شولتس» صدراعظم آلمان و «امانوئل ماکرون» رئیس‌جمهور فرانسه از جایی آغاز شد که ماکرون در جریان نشست سران ۲۰ کشور اروپایی در پاریس مسئله اعزام احتمالی نیروهای ناتو به اوکراین را مطرح کرد؛ پیشنهادی که نه تنها واکنش قاطع «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه را به دنبال داشت، بلکه مقامات کشورهای غربی و حتی خود فرانسه به دنبال آرام کردن اوضاع و فرونشاندن آتشی برآمد که ماکرون با اظهاراتش برانگیخته است.

قطر در سفر شیخ تمیم بن حمد آل ثانی به پاریس متعهد شد ۱۰ میلیارد یورو (۱۰.۹ میلیارد دلار) در فرانسه برای حمایت از شرکت‌های نوظهور و صندوق‌های سرمایه‌گذاری تا سال ۲۰۳۰ سرمایه‌گذاری کند.

«ولادیمیر پوتین» روز پنجشنبه در جریان سخنرانی سالانه خود با اشاره به پیامدهای مداخله ناتو در اوکراین تصریح کرد: پیامدهای مداخلات احتمالی آن‌ها بسیار فجیع‌تر خواهد بود. آن وقت اقدامات ما و متحدان منجر به از بین بردن امنیت اروپا می‌شود و این برای همه خطراتی به دنبال خواهد داشت.

«سباستین لوکورنو» وزیر دفاع فرانسه هم که عمیقا نگران اوضاع کنونی هستند، گفت بحث و رایزنی درخصوص اعزام احتمالی نیروهای غربی به اوکراین که هیچ اجماعی هم روی آن حاصل نشده، به استفاده از آنها برای مین‌زدایی و عملیات آموزشی نظامی دور از خطوط مقدم مربوط می‌شود و این طرح احتمالی «به معنای اعزام نیرو جهت جنگ با روسیه نیست.»

بلومبرگ به نقل از مقاماتی که نام خود را افشا نکردند، می‌گوید: ماکرون از قصد مبهم سخن گفت زیرا قصد داشت عدم قطعیتی را در ذهن برنامه‌ریزان نظامی روسیه ایجاد کند. با این حال، این اظهارات هم با خواسته‌هایی که دفتر شولتس عنوان می‌کند، هم‌خوانی ندارد و در تضاد است.

این شبکه خبری اظهارات امانوئل ماکرون را از زاویه متفاوتی بررسی کرده و دلیل دیگری را برای نقطه اوج این تنش‌ها مطرح می‌کند: ماکرون در اعتراض به کشورهای عضو ناتو گفت که آنها در اوایل جنگ جز «کیسه‌خواب و کلاه ایمنی» چیز دیگری به کی‌یف تحویل ندادند. ظاهرا این اظهارات از سوی صدراعظم آلمان نوعی «توهین» تلقی شده زیرا باید این نکته را خاطرنشان کرد که دولت آلمان به تدریج بی‌میلی خود را برای ارسال تسلیحات مرگبار به اوکراین کنار گذاشت و پس از ایالات متحده خود را به عنوان دومین حامی جنگ اوکراین به جهان نشان داد.

موسسه کیل آلمان هم که کمک‌های ملی به اوکراین را گردآوری می‌کند، پیشتر با انتشار گزارشی به اختلاف میزان کمک‌های کشورهای اروپایی به کی‌یف اشاره کرد و اینگونه نوشت آلمان که احتیاط به خرج می‌دهد حدود ۱۷.۷ میلیارد یورو کمک به اوکراین را ارائه یا پیشنهاد داده، درحالیکه فرانسه با موضع سخت خود علیه روسیه صرفا ۶۴۰ میلیون یورو کمک نظامی به کی‌یف اختصاص داده است.

بلومبرگ در پایان این گزارش به نقل دستیاران نزدیک اولاف شولتس و یک مقام فرانسوی می‌نویسد: «ماکرون در برلین به عنوان چهره‌ای سلطنتی و حاکمی جاه‌طلب شناخته می‌شود که در ارائه دیدگاه‌های بزرگ نسبت به پیاده کردن آنها عملکرد بهتری دارد. او با صدراعظم آلمان کنار نمی‌آید. از سوی دیگر ماکرون، شولتس را به عنوان شخصیتی بزدل و فردی که فاقد روحیه جاه‌طلبی است، تلقی می‌کند.»

جنگ اوکراین در تاریخ بیست و چهارم فوریه وارد سومین سال خود شد. نه تنها هنوز هیچ چشم‌انداز روشنی برای مذاکرات صلح و تداوم کمک‌های واشنگتن به کی‌یف وجود ندارد، بلکه کشورهای اروپایی درگیر اختلاف نظراتی شده‌اند که ظاهرا مسئله اوکراین به حاشیه رانده شده و مقامات غربی دائما میزان کمک‌های خود به کی‌یف را برای یکدیگر یادآوری می‌کنند و گاها اظهارات تند و تیزی میان آنها رد و بدل می‌شود.