نشریه نیویورکر در یک گزارش تحلیلی با اشاره به اینکه «روسیه و اوکراین دوازده ماه آینده را صرف رقابتی برای بازسازی و تامین مجدد نیروهای خود خواهند کرد» به نقل از کارشناسان نوشت: پوتین به دنبال تصرف کی‌یف نیست و مذاکره برای آتش‌بس را ترجیح می‌دهد، اما اگر حامیان غربی اوکراین و ایالات متحده تسلیم نشوند، او به جنگ ادامه خواهد داد.

به گزارش مردم سالاری آنلاین به نقل از ایسنا، این نشریه آمریکایی در گزارش خود با اشاره به جنگ روسیه و اوکراین که نزدیک به دو سال است ادامه دارد و حملات مسکو طی روزهای ابتدایی سال نو میلادی نوشت که روسیه و اوکراین ماه‌های آینده را احتمالا صرف رقابتی خواهند کرد که مشخص می‌کند کدام طرف می‌تواند نیروهای خود را نه تنها از نظر پرسنل، بلکه از نظر گلوله‌ها، راکت ها و پهپادها نیز بهتر بازسازی و تامین کند.

به عبارت دیگر، ممکن است در سال جاری جنگ به‌طور کامل پیروز نشود اما شرایط برای پیروزی ممکن است به خوبی فراهم شود. اگر حامیان غربی اوکراین تسلیحات، آموزش و بودجه لازم را برای کی‌یف فراهم کنند، ارتش این کشور ممکن است تا سال آینده با دست بالا ظاهر شود اما چنین نتیجه‌ای چندان محتمل به نظر نمی‌رسد. جک واتلینگ، محقق جنگ زمینی در مؤسسه Royal United Services Institute در این باره گفت: غرب در مسیری قرار دارد که با رضایت محض در این جنگ شکست بخورد. وی که از زمان آغاز جنگ اوکراین تاکنون ۱۲ سفر تحقیقاتی به این کشور داشته است، افزود: من آن را پیش‌بینی نمی‌کنم. این، یک انتخاب است.

نیویورکر ادامه داد: ضد حمله اوکراین که در ماه ژوئن آغاز و سپس در پاییز تمام شد، نتوانست سرزمین قابل توجهی را تصرف کند، چه رسد به نزدیک شدن به دریای آزوف که می‌توانست بر کنترل روسیه بر کریمه فشار بیاورد. در واقع، بر اساس تحلیلی از نشریه تایمز، روسیه تا سپتامبر ۲۰۰ مایل مربع بیشتر در مقایسه با ابتدای سال ۲۰۲۳ در اوکراین کنترل داشته است. در پایتخت‌های غربی، این ناامیدی باعث شروع پریشانی و بدبینی شد و جمهوری‌خواهان در واشنگتن نیز به دنبال چنین دلیلی بودند تا شایستگی کمک‌های بیشتر ایالات متحده به اوکراین را زیر سوال ببرند.  

ماه گذشته، مایک جانسون، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا پس از دیدار با ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین گفت: به نظر می‌رسد آنچه که دولت بایدن می‌خواهد، این است: میلیاردها دلار اضافی بدون نظارت مناسب، بدون استراتژی روشن برای پیروزی و بدون هیچ پاسخی که فکر می‌کنم به مردم آمریکا مدیون است.

بر اساس گزارشی که اخیرا در روزنامه واشنگتن پست منتشر شده است، در هر دو طرف ناامیدی وجود داشته است: مقامات ایالات متحده، همتایان خود در اوکراین را به‌عنوان یک کمپین به تاخیر افتاده و ناکارآمد ارزیابی کردند که بعید به نظر می‌رسد نتایج حداکثری را به همراه داشته باشد. در همین حال، نیروهای مسلح اوکراین نیز احساس کرده‌اند که از آنها انتظار می‌رود مانند ارتش آمریکا بجنگند، بدون اینکه توانایی‌های کاملی که ارتش ایالات متحده در میدان دارد در اختیار داشته باشند.

والری زالوژنی، فرمانده کل نیروهای مسلح اوکراین، نوامبر گذشته در مصاحبه با نشریه اکونومیست (The Economist) اعتراف کرد که جنگ به بن بست رسیده است و گفت: به احتمال زیاد هیچ پیشرفت عمیق و زیبایی وجود نخواهد داشت. اما او استدلال کرد که تنها یک تغییر قابل توجه در موازنه فناوری جنگ می‌تواند این نبرد را به‌طور قاطع به یک طرف سوق دهد. برای اوکراین، این شامل نیروی هوایی، هم جت‌های جنگنده و هم هواپیماهای بدون سرنشین است. همچنین نیازمند قابلیت جنگ الکترونیک برای مقابله با پارازیت روسیه و ضد آتش برای مکان یابی و هدف قرار دادن سیستم‌های توپخانه روسیه است.

مایکل کوفمن، کارشناس ارتش روسیه و اوکراین در مؤسسه کارنگی گفت: اما گزینه‌های نظامی اوکراین، نه تنها به آنچه غرب ارائه می‌دهد، بلکه با انتخاب‌های سیاسی نیز محدود می‌شود. بنابراین، کی‌یف گزینه‌های زیادی ندارد.  

دلایل هر چه که باشد، شکست ضد حمله مشکلات متعددی را برای اوکراین ایجاد کرد. کوفمن گفت که نیروهای روسی ممکن است از مزایای خاصی، به‌ویژه در زمینه تجهیزات برخوردار باشند، اما هیچ یک از آنها به تنهایی تعیین کننده به نظر نمی‌رسند. اتحاد، صبر و قاطعیت در میان کشورهای غربی که از تلاش‌های جنگی اوکراین حمایت می‌کنند، مهم‌تر است. این کارشناس نظامی خاطر نشان کرد: وقتی توانایی شما برای ادامه جنگ تا این حد به حمایت خارجی وابسته است و به‌علاوه شما به انتظارات و باورهایی وابسته هستید، همان قدرت‌های بیرونی در مسیر پیروزی شما قرار دارند.

به نوشته نیویورکر، خطری که برای اوکراین وجود دارد این است که بدبینی غربی به یک رسالت خود خواسته تبدیل شود.  

در این میان، کرملین از سال ۲۰۲۳ برای تغییر جهت دادن به اقتصاد روسیه حول تلاش‌های جنگی استفاده و میلیاردها دلار را به تولید تسلیحات و صنایع مرتبط با آن وارد کرد. هزینه‌های دفاعی مسکو تقریباً یک سوم بودجه دولتی امسال را تشکیل می‌دهد که در نتیجه آن کارخانه‌های روسیه تا سه میلیون گلوله توپ تولید می‌کنند که تعداد آن‌ها بیشتر از مجموع گلوله‌هایی است که از ایالات متحده و اروپا می‌آید. اوکراین سال گذشته، عمدتاً با مهمات تولید شده قبل از شروع درگیری با روسیه به جنگ پرداخت. سال جاری (میلادی) برای کی‌یف، زمانی است که واقعاً تأثیر تصمیماتی که قبلاً اتخاذ نشده‌اند، احساس خواهد شد.

طبق ارزیابی‌های جک واتلینگ از Royal United Services Institute، تابستان گذشته اوکراین هفت هزار گلوله در روز شلیک می‌کرد و روسیه پنج هزار گلوله. امروز، این نسبت به‌طور چشمگیری در جهت مخالف تغییر کرده است؛ روسیه به ازای هر دو هزار گلوله که توسط اوکراین پرتاب می‌شود، ده هزار گلوله شلیک می‌کند.

ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه به تازگی در مراسمی در کرملین در حالی‌که لبخند روی لب داشت و همان‌طور که از ابتدای جنگ ظاهر شده است، با اعتماد به نفس تاکید کرد که اوکراین عملاً هیچ سلاحی از خود تولید نمی‌کند و «آینده ای ندارد». او افزود: «اما ما داریم».

این نشریه آمریکایی با بیان اینکه «اکنون به نظر می‌رسد دوره عدم اطمینان، که به افشای طرح‌های حمله اولیه روسیه در سال ۲۰۲۲ برمی‌گردد، به پایان رسیده و دوره ثبات آغاز شده است» نوشت تنها کاری که روسیه باید انجام دهد، این است که منتظر بماند. پوتین اشتباه نمی‌کند که در آغاز سال احساس اعتماد دوباره‌ای داشته باشد. و اگر روسیه بتواند در برابر وسوسه هدر دادن جان و تجهیزات در یک حمله زمستانی مقاومت کند، مواضع دفاعی آن پایدار به نظر می‌رسد. اما این، بعید است اتفاق بیفتد، چراکه به گفته یک مقام دفاعی در مسکو، ژنرال‌های روس ممکن است توانایی دفاع را با فرصتی برای حمله مجدد اشتباه بگیرند.

اساساً، اهداف سیاسی پوتین برای اوکراین مانند همیشه بزرگ باقی مانده است. تاتیانت استانوایا، یک عضو ارشد مرکز اوراسیا روسیه کارنگی تصریح کرد: در ذهن پوتین، او واقعاً نمی‌خواهد کی‌یف را به زور تصاحب کند. او از آنها می‌خواهد که تسلیم شوند، به زانو دربیایند و یک دولت طرفدار روسیه روی کار بیاید، نه به این دلیل که تانک‌های روسیه در کی‌یف مستقر هستند، بلکه به این دلیل که اوکراین مدرن از درون شکست خورد و دیگر نمی‌توانست در برابر سلطه امپراتوری روسیه مقاومت کند.

استانوایا افزود: مساله برای پوتین هرگز مربوط به قلمرو نبوده است. او اهمیتی نمی‌دهد که مرزها کجا کشیده شده‌اند. اگر اوکراین دوستانه باشد، مهم نیست که چه سرزمینی به‌طور رسمی به چه کسی تعلق دارد - همه سرزمین ما، در منطقه ماست.

نیویورکر در ادامه با اشاره اینکه «پوتین مذاکره برای آتش‌بس را به ادامه حملات شدید ترجیح می‌دهد» نوشت: به هر حال، همان‌طور که پوتین همیشه دیده است، طرف مقابل واقعی او دولت کی‌یف نیست، بلکه حامیان غربی آن و بیش از همه، ایالات متحده است. استانووایا خواسته رهبر روسیه را برای سال آینده این گونه توضیح داد: یا حمایت خود از اوکراین را رها کنید و با ما به توافق برسید، یا به هر حال اوکراین را می‌گیریم و میلیاردها تجهیزات نظامی شما را در این فرآیند نابود می‌کنیم.

جک واتلینگ در پایان تاکید کرد که برای غرب، زمان در حال از دست رفتن است و می‌بایست پیش از آنکه دیر شود، دست به کاری بزند.