صدا و سیما در تبلیغ اندیشه و آراء امام فعال است، ولی کافی نیست. گاهی حرف اثر نمی‌کند بلکه کارهایی باید انجام شود. بر اساس روایت «کونوا دعاة للناس بغیر السنتکم» اموری وجود دارند که عملی اثر می‌کند. امروزه در رسانه‌ها قرآن و تفسیر و نهج البلاغه وجود دارد اما «دو صد گفته چون نیم کردار نیست».

به گزارش مردم سالاری آنلاین، پایگاه خبری جماران: چند روز قبل سید حسن خمینی به انتقاد از بی توجهی نهادهای فرهنگی به امام پرداخت و گفت: «متأسفانه متولیان عرصه فرهنگی ما به شدت نسبت به این امر غفلت‌زده هستند. بحث امام بسیار کمرنگ است و به حدی است که آدم بعضی وقت‌ها فکر می‌کند نمی‌تواند این غفلت ناشی از یک ندانم کاری باشد و شاید یک تحلیلی پشت داستان است. سرود جمهوری اسلامی وقتی تصویب شده اسم امام داخل آن نبوده و مقام معظم رهبری گفتند امام را داخل آن بگذارید. خود ایشان یک روز به من گفت غیر از حسینیه فاطمه الزهرا(س) که در مصلا است، هر چیزی در هر جایی ساخته‌ام به نام امام ساخته‌ام. با چنین پیشینه ای، توجه نکردن نهادهای فرهنگی ما اصلا قابل فهم نیست.»

جماران برای بررسی دقیق تر این موضوع به سراغ یکی از شاگردان و یاران دیرین امام رفت.

مشروح گفت و گوی خبرنگار جماران با آیت الله سید محمد سجادی عطاآبادی در پی می آید:

یادگار امام در صحبت‌های اخیر از بی‌‌توجهی نهادهای فرهنگی به حضرت امام گفتند. از دیدگاه حضرتعالی مهمترین مصادیق بی‌توجهی به حضرت امام در کشور چیست؟

آدم نمی‌داند چه بگوید و از کجا بگوید. حضرت آقا فرمودند چند سال به نفوذی‌ها اشاره کردند. نفوذی‌ها غیر مستقیم به نهادها نفوذ می‌کنند. احساس می‌شود که مثلثِ وهابی‌ها‌، صهیونیست‌ها و بهائی‌ها در کل ایران بانفوذ هستند و با شیوه‌های خاصی فعالیت می‌کنند. این‌ها در زمینه‌هایی کارهایی کردند و افرادی را با خودشان همراه می‌کنند.

از طرف دیگر، چندین هزار کانال علیه انقلاب، اسلام و علما، تبلیغ و شایعه‌پراکنی می‌کنند که به مرور زمان موثر بوده است. متأسفانه به وصیت حضرت امام توجه نشد؛ امام گفتند که من می‌روم اما به مطالبی که در وصیت‌نامه می‌گویم فکر کنید. اینکه  نامحرمان که امام درباره آن‌ها می‌گفتند، انقلابیون را کنار نگذارند، مجموعه این‌ها اثر می‌گذارد.

اسلام و مردم برای امام مهم بود. اگر در صحیفه امام از سال 42 تا رحلت امام نگاه کنید می‌بینید امام روی دو کلمۀ «اسلام» و «مردم» حساسیت داشتند. این دو، کلمات کلیدی در اندیشه و بیانات امام هستند. لذا ما که ادعا داریم نظام، اسلامی و مردمی است، باید جمهوری و اسلامی همراه هم باشند. یعنی به نهادهای مردمی و توده مردم احترام گذاشته شود و این‌ها را به حساب بیاوریم. زمانی که این امور رعایت نمی‌شود طبیعتا همه به اصل نظام بدبین می‌شوند.

متأسفانه علیه امام تبلیغات و سیاه‌نمایی می‌کنند و اثر می‌کند. امیدوارم افرادی که باید بیدار شوند، بیدار شوند و رعایت کنند، همچنین رعایت حال مردم را کنند.

از طرف دیگر نفوذی‌ها را در نهادها پیدا کنند؛ نفوذی‌ها در نهادهای فرهنگی حضور دارند و آثار آن را آدم می‌بینیم.

نقش رسانه ملی و وزارتخانه‌های فرهنگی در تبلیغ اندیشه و آراء و شخصیت امام چیست؟

صدا و سیما در تبلیغ اندیشه و آراء امام فعال است، ولی کافی نیست. گاهی حرف اثر نمی‌کند بلکه کارهایی باید انجام شود. بر اساس روایت «کونوا دعاة للناس بغیر السنتکم» اموری وجود دارند که عملی اثر می‌کند. امروزه در  رسانه‌ها قرآن و تفسیر و نهج البلاغه وجود دارد اما «دو صد گفته چون نیم کردار نیست». ما که خودمان را به امیرالمومنین(ع) منتسب می‌کنیم مثل ایشان قدم برداریم یا در عمل مثل امام خمینی(ره) باشیم. امام که نفوذ معنوی دارد و در قلب مردم بوده و هست و خواهد بود، بیشتر به خاطر سیره عملی ایشان است تا گفتار؛ به آنچه می‌گفت و به وعده‌هایی که می‌داد تا جایی که می‌توانست عمل می‌کرد. امام احیاناً اگر می‌دید که اشتباه می‌کند، علناً می‌گفت که اشتباه کردم و ابایی از آن نداشت. لذا صداقت‌ها و رفتار، بیشتر از تبلیغات موثر است. کارها باید به صورت عملی و رفتاری باشد. عدالت و گسترش عدالت دو کلمه محور امیرالمومنین(ع) است و اثر آن‌ها را باید مردم ببینند و اگر نبینند، تبلیغات بی‌اثر می‌شود.

تبلیغات خوب است اما «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُون‌ کَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُون». این‌که گفتار ما علوی باشد اما رفتار ما جور دیگری باشد، با هم سازگاری ندارد و اثر از گفتار می‌افتد.

یعنی باید سیره عملی امام را پیاده کنیم.

ما که ادعایی به امیرالمومنین(ع) و امام خمینی(ره) نسبت می‌دهیم، باید در عمل و در زندگی شخصی و اجتماعی و برخورد با مردم هم اثر کند. در زمان حضرت امام، سیگار گران می‌شود. ایشان مهندس موسوی را احضار می‌کند که چرا سیگار را گران کردی؟ مهندس موسوی می‌گوید: سیگار است. حضرت امام می فرماید: کسی در صحرا، خسته می‌شود و می‌خواهد سیگار بکشد، چه کارش داری؟

امام درباره اوضاع مردم حساسیت داشت و سیگار گران که می‌شود واکنش نشان می‌دهد. یعنی مردم برای امام مطرح است اما اینکه اتفاقاتی می‌افتد، مردم در فشار هستند و هیچ عکس‌العملی دیده نمی‌شود، سخن هم اثر ندارد. تبلیغات دشمنان هم که فراوان است؛ آن‌ها با هزار کانال علیه نظام تبلیغ می‌کنند و رفتار هم اگر این طور باشد گفتار بی‌اثر می‌شود.

اگر آراء حضرت امام در کشور کمرنگ شود چه اتفاق می‌افتد؟

امام اصل است و روح و اساس انقلاب، حضرت روح الله است. دشمنان می‌خواهند امام را از مردم بگیرند و همه چیز را تصاحب کنند. بهائیت می‌خواهد مردم را از امام خمینی(ره) و امام حسین(ع) جدا کنند و اگر با تبلیغات و سیاه‌نمایی، سفینۀ نجات را از مردم بگیرند، همه غرق می‌شوند. روح و اصل انقلاب و نظام، حضرت روح‌الله است. لذا باید بیشتر باید در عمل نشان داده شود که این روح هنوز وجود دارد.

رسانه ملی در ترویج حضرت امام و اندیشه‌های ایشان چه کار باید انجام دهد؟

رسانه ملی باید شخصیت و آراء و اندیشه‌های امام را ترویج کند و برای دنیای‌شان هم که شده و سفره‌ای که برای آن‌ها پهن شده باید این کار را انجام دهند. یعنی صرف‌نظر از این‌که این کار اثر معنوی دارد، برای دنیای‌شان هم خوب است.

البته واقع این است که حضرت امام(ره) از راه رسانه نیامد. وقتی که امام آمد و همه اتفاقات و تحولات را ایجاد کرد، هیچ رسانه‌ای نداشت بلکه دارای صدق و اخلاص و جهاد بود. این ویژگی‌ها موجب شود که خدا محبتی در قلوب مردم قرار می‌دهد و خود خدا رسانه انسان می‌شود. رسانه اگر درباره امام بگوید، برای خودش هم خوب است؛ چون مادح خورشید مداح خود است.

در آستانه سالگرد شهید سلیمانی هستیم و دوست‌شان هم شهید شدند؛ این شهادت را به امام زمان(عج) تسلیت عرض می‌کنم. شهید سردار سلیمانی، نام ایشان و تشییع باشکوهی که از او به عمل آمد، به خاطر صدق و اخلاص است، و الا افراد زیادی به جنگ و جهاد می‌روند اما چه چیزی موجب می‌شود که این‌گونه در باطن افراد هیجان ایجاد می‌شود و داخل و خارجی‌ها و دشمنان او را تقدیس می‌کنند، این به خاطر صدق و اخلاص و ادب است که اثرگذار می‌گذارد.

یعنی امام خمینی(ره) نیاز به صدا و سیما ندارد، صدا و سیما نیاز به ایشان دارد و نباید کسی ناراحت باشد.

البته حتی مدیریت حوزه علمیه هم باید کاری کند که درباره مبانی، اخلاق و عرفان امام، به صورت همه جانبه کار شود. لازم است حوزه علمیه هم دقت کند که امام در انزوا قرار نگیرد و بر ترویج اندیشه‌های ایشان اهتمام کند چون در حوزه هم آن گونه که باید به امام توجه نمی‌شود. امام در اصول، فقه، عرفان و... صحبت و کتاب و درس دارد. لذا علاوه بر مراکز فرهنگی، حوزه‌ها هم به آراء و نظریات امام توجه کنند.