به گزارش مردم سالاری آنلاین؛بدون شک برای این که آلودگی هوای شهرها دست کم کاهش پیدا کند، راه حل هایی وجود دارد که در بسیاری از کشورهای جهان قبلا تجربه شده است. برای نیل به این مهم ابتدا باید دید منشع آلودگی دقیقا چیست؟ به طور مثال طبق نتایج مطالعات انجام شده از سوی جایکا (انستیتوی تحقیقاتی ژاپن) در زمینه آلودگی هوای تهران و چند کلان شهر دیگر، ۷۵ تا ۸۵ درصد آلودگی هوای تهران مربوط به منابع متحرک؛ یعنی خودروها، موتورسیکلت‌ها و سایر وسایل نقلیه است.  

به طور کلی منابع آلوده کننده هوا را باید به دو دسته متحرک و ثابت تقسیم بندی کرد. جالب است، بدانید حتی پایانه های مسافربری در سطح شهر نیز در دسته منابع آلاینده ثابت قرار دارند. زیرا همواره خودروهای حمل و نقل شهری در این پایانه ها حاضر هستند و در ایران نیز هنوز اغلب این خودروها سبک یا سنگین از موتورهای درون سوز استفاده می کنند.  

به این ترتیب شاید بهتر باشد بگوییم تا زمانی که بزرگ ترین منابع آلاینده هوا یعنی وسایل نقلیه که از سوخت فسیلی استفاده می کنند، از انرژی های پاک چون برق بهره نبرند، هوای کلان شهر ها از جمله تهران پاک نخواهد شد.  
 

راهکار اساسی روشن است! استفاده از خودروهای برقی اما چگونه؟ شاید بهتر باشد برای پاسخ به این سوال مروری بر روند صنعت خودرو کشور در حوزه خودروهای برقی داشته باشیم. زیرا خودروسازان کشور در حال حاضر عقیده دارند این ظرفیت در داخل کشور وجود دارد که خودروهای برقی سبک و سنگین به تولید انبوه برسند.  

 

هر چند تولید انبوه خودروهای برقی نیازمند حمایت های دولت و البته ایجاد زیرساخت های مختلف از جمله منابع شارژ شهر است، اما مهمتر از این ها امکان تولید این خودروها در ایران است که خوشبختانه این امکان وجود دارد. زیرا خودروسازان در دو سال گذشته تلاش های بسیاری در بومی سازی فناوری این خودروها داشته اند. 

امروز نمونه های برقی بسیاری از خودروها در سگمنت های گوناگون در کشور به تولید رسیده است و شاید بتوان گفت مهمترین سگمنتی که در اولین گام امکان برقی سازی در آن وجود دارد، اتوبوس های حمل و نقل درون شهری هستند. به شکلی که امروز سه اتوبوس برقی توسط سه سازنده مختلف در کشور به تولید رسیده است. 

در این بین ایران خودرو دیزل در روزهای گذشته خط تولید انبوه اتوبوس برقی خود را نیز رسما افتتاح کرد و این نشان می دهد برقی سازی ناوگان حمل و نقل عمومی تنها به یک عزم در میان مسوولان مدیریت شهری به ویژه شهرداری ها نیز دارد. البته شهرداری استان البرز به عنوان اولین مشتری اتوبوس های برقی ایران خودرو دیزل اولین قدم را در این زمینه برداشته است که نشان از فکر بلند مسئولین این استان دارد.  

اما بی شک ظرفیت برقی سازی ناوگان حمل و نقل شهری در سگمنت اتوبوس در دیگر کلان شهر های کشور نیز وجود دارد. از طرفی ایجاد ایستگاه های شارژ برای این اتوبوس ها توسط شهرداری ها با توجه به زیرساخت هایی که در اختیار دارند کاری بسیار ساده تر از ایجاد ایستگاه ها در سراسر شهر است.  

این در حالی است که با یک سرچ ساده در موتورهای جست و جوگر خواهید دید سوخت گازوئیل یکی از بزرگ ترین منابع آلوده کننده هوا درون شهرهاست. زیرا خودروهای حمل و نقل جاده ایی در شهرها کمترین تردد را دارند و به این ترتیب خودروهای حمل و نقل شهری چون اتوبوس و مینی بوس بیشترین مصرف کننده سوخت دیزلی در شهر هستند.  
 

با این همه متاسفانه اخباری که گاهی از خرید و واردات اتوبوس های کارکرده از خارج از کشور توسط سازمان ها و شهرداری ها به گوش می رسد، بسیار عجیب است. زیرا در شرایط سخت تحریمی که کبود ارز در کشور احساس می شود، خروج ارز برای واردات اتوبوس های کارکرده آن هم در حالی که ظرفیت تولید در داخل وجود دارد، در دسته اشتباهات نابخشودنی قرار خواهد گرفت.  

حال آنکه اگر منابع مالی و ارز مورد نیاز در اختیار تولید کنندگان خودروهای برقی به ویژه سازندگان خودروهای برقی حمل و نقل شهری قرار گیرد، قطعا شاهد بهبود روند تولید، کیفیت و در نهایت صادرات این محصولات خواهیم بود. روندی که نه تنها از کشور ارزی خارج نمی کند، بلکه به دلیل عدم تولید و انتشار ذرات آلاینده در هوا به صورت مستقیم در سلامت جامعه نیز تاثیر مثبت دارد.

 

چه بخواهیم چه نخواهیم با توجه به روند جهانی صنعت خودرو در عرصه خودروهای برقی، کم کم باید به این سمت حرکت کنیم. این در حالی است که امروزه صنعت خودرو ایران توانسته گام های خوبی در این عرصه بردارد. هر چند نسبت به برندهای بزرگ جهانی تجربه کمتری در این زمینه داریم، اما نمی توان منکر پیشرفت ها نیز شد. پس شاید زمان آن فرا رسیده باشد که در عزم ملی در اولین قدم به سمت برقی سازی خوروهای ناوگان حمل و نقل عمومی آن هم با استفاده از ظرفیت های داخلی برویم.