دولت رئیسی در وسط میدان مین‌گذاری شده از سوی دولت سابق، در حال فعالیت و پیشرفت است.

مردم سالاری آنلاین، روزنامه کیهان در یادداشت امروز خود نوشت: روزنامه زنجیره‌ای اعتماد که سال‌ها وامدار مدیریت ‌اشرافی بی‌کفایت بوده، همچنان به تحریف واقعیات اقتصادی و فرار به جلو درباره میراث دولت سابق ادامه می‌دهد.

این روزنامه بی‌آن که به نقش دولت ائتلافی مدعیان اعتدال و اصلاحات در ثبت رکورد‌های فاجعه‌بار اقتصادی و ناراضی‌کردن مردم‌ اشاره کند، به قلم عباس عبدی نوشت: «در چند سال اخیر و با اوج‌گیری تورم بالای ۴۰درصدی طی ۵ سال و به علاوه امسال، دولت جرات اصلاح قیمت انرژی و نان را ندارد و این کار را با فشار به تولیدکننده نهایی انجام می‌دهد او هم با انواع ترفندها می‌کوشد که این مشکل را دور بزند. نتیجه چه خواهد بود؟ تقابل مردم با یکدیگر و تنش‌های شدید روانی که فقط برای پایین نگه داشتن نرخ تورم از طریق مهار قیمت نان انجام می‌شود. واقعیت این است که به لحاظ اخلاقی نمی‌توان از افزایش قیمت نان دفاع کرد... از سوی دیگر به وضوح می‌بینیم که توازن قیمت‌ها بیش از تحمل اقتصاد و در حال بهم خوردن است. قیمت ناموس اقتصاد است و این وضعیت به‌طور قطعی به زیان اقتصاد و مردم است. دولتی‌ها هم این را خوب می‌دانند. هم درباره نان و هم انرژی و بنزین. پس چرا نمی‌توانند کاری کنند؟ کارهایی هم که در این دو سال کردند شکست خورد. راه‌حل در سیاست و بازسازی اعتماد است. تا روزی که این ترس وجود دارد که حوادث ۹۶ و ۹۸ و ۴۰۱ تکرار شود، سیاست‌گذاری واقعی و علمی قفل است. حتی سال گذشته هم که ارز ۴۲۰۰ را اصلاح کردند نتوانستند به ‌صورت صحیح انجام دهند آن را نصفه نیمه انجام دادند که به مرور شکاف قیمتی آن بیشتر شد».
اعتماد همچنین از قول سعید لیلاز عضو مرکزیت حزب ‌اشرافی کارگزاران نوشت: «معوقات وام‌های ارزی دریافتی در سال۱۴۰۱ از ۸.۸درصد سال ۹۹ به ۱۶.۶درصد (در ۳ماهه پایانی سال ۱۴۰۱) رسیده است. اگر این آمارها درست باشند[!!] یعنی ظرف ۲سال درصد وام‌های معوقه دو برابر شده و وام‌های ارزی کشور عودت داده نشده است. این موضوع در شرایطی که اقتصاد ایران بسیار متورم است، نشان می‌دهد که منابع ارزی دولتی توسط برخی افراد و جریانات غارت شده است.
یکی از بزرگ‌ترین امواج فساد، دزدی و غارت سازمان ‌یافته در اقتصاد ایران به خصوص ظرف 20سال اخیر همین موضوع بوده است. چرا که هیچ‌کس وام ارزی دریافت شده را که با منابع آن کالا وارد کرده یا کارخانه ساخته و... را به قیمت روز دریافت عرضه نکرده که در زمان بازپرداخت بدهی بگوید باید بدهی به قیمت زمان دریافت وام محاسبه شود. معتقدم این اقدام هیچ کم از غارت‌های ارزی دوره احمدی‌نژاد به مبلغ 22تا 30میلیارد دلار و دوره حسن روحانی به مبلغ حدود 30میلیارد دلار ندارد. آمارها اما نشان می‌دهند، دولت رئیسی کوچک‌ترین توفیقی در حل مسئله ناترازی بانک‌ها و فساد آنها نداشته است».
درباره این دو تحلیل غلط‌انداز روزنامه اعتماد گفتنی است: 
1) دولت رئیسی در وسط میدان مین‌گذاری شده از سوی دولت سابق، در حال فعالیت و پیشرفت است. نشان به آن نشان که همین روزنامه اعتماد و نویسنده سیاست باز بی‌صداقتش، دست کم و فقط درباره میراث قیمت‌گذاری 4200 تومانی برای دلار، این موضوع را به طعنه و کنایه، «استخوان در گلوی دولت (رئیسی)» و «دو پوست موز (حذف یا ادامه) زیر پای دولت» خواندند. در اثر همین سوء‌مدیریت‌ها، از یکطرف ده‌ها میلیارد دلار ارز 4200 تومانی حیف و میل شد اما آن سال‌ها احتمالا امثال لیلاز و عبدی مرده بودند که صدایی به هشدار و اعتراض بلند نکردند و گرنه انسان زنده و شرافتمند و با وجدان که خبط و جنایت یک دولت را به دولت بعدی نسبت نمی‌دهد و بعد از گذشتن از کار طلبکار نمی‌شود! در اثر آن بی‌تدبیری بالغ بر 45 هزار میلیارد تومان رانت به رانت خوران داده شد. مشابه همین سوء تدبیر در ماجرای تثبیت 4 ساله قیمت بنزین (بلکه قالب کردن برجام) برخلاف قانون افزایش سالانه قیمت انجام شد که خسارتی دست کم
۱۴۴ هزار میلیارد تومانی ناشی از قاچاق و افزایش بی‌رویه مصرف را در پی داشت و پس از آن که خزانه دولت به ته دیگ خورد، با تصمیمی بدتر، ناگهان قیمت را سه برابر کردن که با موج‌سواری دشمنان در آبان ۹۸ مواجه شد و مجددا به مدت ۴ سال دیگر، جا ماندن قیمت بنزین از تورم و قاچاق و رکوردشکنی
137 میلیون لیتری در روز رخ داد. این‌جا هم روزنامه اعتماد آن قدر انصاف و شرافت ندارد که بگوید ما این مصیبت را ایجاد کردیم و اگر هم دولت دست به اقدام اصلاحی بزند، همراه شبکه رسانه‌ای معاند جنجال می‌کنیم تا نتواند راه خسارت به منابع ملی را ببندد.
۲) عناصر سیاسی کار می‌دانند اصلاح ریل گذاری‌های غلط هشت ساله، اگر به‌اندازه همان هشت سال زمان نبرد، لااقل چهار سال زمان می‌برد. با این وجود طوری انتظارآفرینی می‌کنند که انگار وضعیت گل و بلبلی را تحویل داده‌اند و حالا انتظار دارند همه روند‌های ناترازی تراز شده باشد. آنها با رندی تمام، «۶ برابر شدن نقدینگی (از عوامل اصلی تورم) در دولت روحانی، شکستن رکورد تورم و تاثیرات آن در بازار ارز و انرژی، نابودی ۱۸ میلیارد دلار و ۶۰ تن طلا از ذخایر استراتژیک، ناترازی سنگین در تامین گاز و برق و آب، ناترازی سنگین بودجه‌ای و کسری ۴۸۰ هزار میلیارد تومانی، منفی شدن خزانه و انتشار ۲۰۰ هزار میلیارد تومان
پول بی‌پشتوانه، بدهی انباشته ۱۵۰۰ هزار میلیارد تومانی، و...» را کتمان می‌کنند، همان گونه که کاهش ناترازی‌ها در تمام این عرصه‌ها و از جمله عبور از تابستان و زمستان بدون قطعی برق و گاز، تسویه۲۷۰ هزار میلیارد تومان بدهی سود اوراق، تسویه ۱۰۰ هزار میلیارد تومان بدهی به صندوق‌های بازنشستگی، اختصاص ۵۴ هزار میلیارد برای تسویه بدهی بانک مرکزی، مجبور کردن بانک‌ها به شفافیت و رفع ناترازی‌ها و توقف رفتار‌های مخرب بانکی، و مجموعا تسویه ۴۶۴ هزار
میلیارد تومان از بدهی‌ها و تعهدات دولت قبل» را سانسور می‌کنند.
3) منفی‌بافی عضو مرکزیت حزب کارگزاران در روزنامه اعتماد در حالی است که وی هفته قبل به روزنامه شرق گفت: من برخلاف دوستان اصلاح‌طلب‌مان به آینده اقتصاد ایران هزار بار امیدوار هستم. من گاهی وقت‌ها می‌بینم برجسته‌ترین نخبگان ایران در واکنش به حوادث یا اظهارنظرهایی که می‌شود، به چنان فرومایگی دچار می‌شوند و چنان فرومی‌غلتند که به یک پوپولیسم دردناک و پیش‌پا افتاده دچار می‌شوند. آن زمان است که واقعا برای ملت ایران ناراحت می‌شوم که ما داریم ادعا می‌کنیم اینها را می‌خواهیم راهبری و نمایندگی کنیم و می‌خواهیم جلو ببریم.
...من رفتم پژوهشی کردم و متوجه شدم ما شهریور ۱۴۰۰ از رکورد تاریخی بالاترین عدد تولید ناخالص داخلی ایران در سال ۹۶ عبور کردیم. از شهریور ۱۴۰۰ تا الان هرچه رشد در اقتصاد ایران دارد اتفاق می‌افتد، جدید است که الان دو سال آن دارد تمام می‌شود... الان میزان ساختمان‌‌‌سازی‌ در منطقه ۲۲، ‌اندازه کل دوبی است، بقیه تهران را اصلا کنار بگذارید. رسیدیم به یک خودانکاری که از لج همدیگر است‌... آن چیزی که من برای آینده ایران دارم می‌بینم، این است که ما سمت‌گیری‌مان به سمت توازن است. یعنی چه؟ یعنی در بودجه امسال
860 هزار میلیارد تومان پیش‌بینی درآمد مالیاتی توسط دولت شده. هر چقدر تمرکز دولت‌ها از نفت کاسته شود، به ناچار بر مالیات خواهد افزود و این یعنی توازن طبقاتی، یعنی دموکراسی. درباره آینده ایران باید تأکید کنم که من به لحاظ مادی به آینده ایران خیلی امیدوار هستم... من به آینده ایران بسیار بسیار خوش‌بین هستم. فقط 40 درصد ظرفیت صنعتی ایران الان دارد استفاده می‌شود. بنابراین تا یک‌ دوره‌ای بیش از 10 سال، ما بدون سرمایه‌گذاری جدی حتی می‌توانیم رشد اقتصادی دورقمی داشته باشیم».