انقلاب در صنعت دفاعی ترکیه، کشورهای حاشیه خلیج فارس را برای واردات تسلیحات پیشرفته به آنکارا علاقمند کرد؛ موضوعی که سبب می شود بازارهای تازه ای در خاورمیانه برای صنایع و تجهیزات نظامی ترکیه تعریف شود.

 به گزارش مردم سالاری آنلاین، ۱۸ ژوئیه، عربستان سعودی و ترکیه توافقنامه هایی را در باب سرمایه گذاری، صنایع دفاعی، انرژی و ارتباطات امضا کردند. دو یادداشت تفاهم حوزه دفاعی نیز توجه ناظران و کارشناسان را به خود جلب کرد، بالاخص یادداشت تفاهم امضا شده با شرکت صنایع دفاعی بایکار ترکیه، که تعداد نامعلومی از پیشرفته ترین تجهیزات بدون سرنشین را در اختیار ریاض قرار می دهد.

انقلابی در صنعت دفاعی ترکیه

به گزارش اقتصادنیوز ، پهپادهای آکینجی پیشرفته ترکیه قادر به اجرای ماموریت های حمله هوا به زمین و هوا به هوا است.این جنگده در سال ۲۰۲۱ وارد بازار شد و تعداد انگشت شماری از کشورهای نزدیک به آنکارا، از جمله پاکستان، با موفقیت آن را خریداری کردند. مقامات ترکیه معتقدند که این کشور با داشتن آکینجی به یکی از سه کشور برتر دنیا که مجهز به این فن آوری هستند، تبدیل شده است.به گفته هالوک بایراکتار، مدیر عامل بایکار، قرارداد امضا شده توسط عربستان سعودی برای خرید پهپادهای مدرن آنکارا  بزرگترین قرارداد صادرات دفاعی و هوانوردی در تاریخ جمهوری ترکیه است. هالوک گورگون، مدیر اجرایی آژانس صنایع دفاعی ترکیه، نیز درباره حجم این قرارداد تاکید کرد که بهای قرارداد با عربستان جهت خرید پهپادهای ترکیه بیش از ۳ میلیارد دلار است.

گفته می شود این بسته نه تنها شامل آکینجی ها، است بلکه مقوله هایی چون آموزش، پشتیبانی فنی و خدمات لجستیکی را نیز در بر می‌گیرد. علاوه بر این، این قرارداد شامل تولید مشترک و انتقال فن آوری است که به اعتقاد مقام های آنکارا نه تنها پیوند بین دو کشور را تقویت می‌کند، بلکه به صلح منطقه‌ای و جهانی نیز کمک خواهد کرد. به گفته موسسه صلح استکهلم، از زمانی که حزب عدالت و توسعه به قدرت رسید، صنعت دفاعی بومی ترکیه شاهد انقلابی بود که این کشور را قادر ساخت تا از سومین دریافت کننده بزرگ سلاح در جهان به دوازدهمین صادرکننده بزرگ تسلیحات تبدیل شود.

ارقام منتشر شده توسط این نهاد نشان می دهد که  در کمتر از دو دهه، آنکارا وابستگی خود را به واردات نظامی خارجی از حدود 80 درصد در سال 2004 به حدود 20 درصد در سال 2022 کاهش داد.

چرایی تمایل کشورهای خلیج فارس برای تعامل نظامی با ترکیه

به نوشته شورای آتلانتیک، امروز صنعت دفاعی رو به رشد ترکیه توجه کشورهای شورای همکاری خلیج فارس (GCC) را به خود جلب کرده است. پس از توافق سال 2021، که به بحران شورای همکاری خلیج فارس و محاصره قطر پایان داد، روابط آنکارا، ابوظبی و ریاض به شکل قابل توجهی بهبود یافت. سفر اردوغان به این گروه از کشورها، سطح جدیدی از دوره پسا عادی سازی را کلید زد و روابط بین ترکیه و کشورهای عربی خلیج فارس را بالاخص در سطوح اقتصادی و امنیتی تقویت کرد. کشورهای شورای همکاری خلیج فارس - به ویژه عربستان، قطر و امارات، از بزرگترین واردکنندگان تجهیزات نظامی در جهان هستند و حالا با توجه به مشخصات نظامی بخش دفاعی بومی ترکیه، آنکارا می تواند سهم بیشتری از تدارکات دفاعی شورای همکاری خلیج فارس را از آن خود کند.

همه کشورهای شورای همکاری خلیج فارس، به استثنای عمان، با آنکارا قرارداد همکاری در صنعت دفاعی دارند. تمایل به همکاری با ترکیه در این سطح در حال افزایش است. دلایل متعددی ممکن است این خواسته را توجیه کندو مهمترینش تمایل پادشاهی های خلیج فارس برای تنوع بخشیدن به روابط امنیتی و دفاعی خود پس از دوران وابستگی شدید به غرب و همچنین آرزوی آنها برای ایجاد یک صنعت دفاعی بومی است. علاوه بر این، محصولات دفاعی ترکیه نه تنها بسیار کارآمد هستند، بلکه قیمت رقابتی نیز دارند، که آنها را به گزینه ای جذاب برای کشورهای شورای همکاری خلیج فارس تبدیل می کند ؛ بازیگرانی که به دنبال بهینه سازی هزینه های دفاعی خود هستند.

بازارهایی تازه برای صنایع دفاعی آنکارا

تمایل کشورهای حاشیه خلیج فارس به تجهیزات نظامی ترکیه تنها به آکینجی ها محدود نمی شود. در سال 2015، عمان یک قرارداد بزرگ برای خرید 172 خودروی زرهی، از جمله یکصد خودروی زرهی پارس III 8×8 و هفتاد و دو خودروی زرهی پارس III 6×6 که در سال‌های 2017 و 2018 تحویل داده شد، امضا کرد. قطر نیز مشارکت در صنایع دفاعی با ترکیه را انتخاب کرده است. در سال 2014، قطر 49 درصد از سهام BMC، یک شرکت ترکی معروف به تولید خودروهای زرهی را به دست آورد. این همکاری در سال 2018 زمانی که قراردادی عظیم بین BMC و آژانس صنایع دفاعی ترکیه (SSB) برای آغاز تولید سریال آلتای، تانک اصلی نبرد نسل جدید ترکیه امضا شد، به اوج رسید.

افزایش همکاری دفاعی بین ترکیه و کشورهای شورای همکاری خلیج فارس، پتانسیل رشد استراتژیک و اقتصادی عظیمی را نشان می دهد. تمرکز بر «توافق‌های بزرگ» هم به نفع ترکیه است و هم شورای همکاری خلیج فارس و برنامه‌های بلندمدت را بیش از ملاحظات تاکتیکی تقویت می‌کند. برای تضمین پایداری، این همکاری باید در میانه نوسانات سیاسی ثبات داشته باشد. در حالی که ترکیه در حال معرفی بزرگترین کشتی جنگی خود (اولین ناو هواپیمابر بدون سرنشین جهان) ، اولین تانک نبرد ملی و نسل پنجم جت جنگنده‌اش است، راه های جدیدی برای همکاری دفاعی بین ترکیه و کشورهای عربی خلیج فارس باز است.