روزنامه جوان نوشت: در شرایطی که رهبر معظم انقلاب به زیست مهربانانه همه اقشار جامعه در کنار هم تأکید می‌کنند و رؤسای قوا هم بر اجرای مرّ قانون و پرهیز از رفتار‌های سلیقه‌ای در برخورد با ناهنجاری‌های اجتماعی اصرار دارند، اظهارات برخی از صاحبان تریبون پیرامون حجاب، بر دوقطبی‌های کاذب و افزایش گسست اجتماعی دامن می‌زند.
اکنون و در شرایطی که مواجهه افراد با مقوله حجاب، بیشتر از آنکه برخاسته از فرهنگ و علقه‌های اعتقادی شخصی باشد، به نمودی کژ برای ابراز عقاید سیاسی تبدیل شده است، اظهارنظر‌های معوج پیرامون پوشش، بر گسترش ناهنجاری‌ها می‌افزاید. به عبارت دیگر، گوینده صحبت‌های غیرکارشناسی پیرامون حجاب، بر لجاجت سیاسی برخی از افراد می‌افزاید که نتیجه آن افزایش ناهنجاری‌های اجتماعی است. خصوصاً اگر مخاطبان رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی نسبت به فرد اظهارنظرکننده حساس باشند و اصطلاحاً اظهارات او را ترند کنند، بیان ناراست از سوی چنین فردی، اتفاقاً و مستقیماً باعث بیشتر شدن ناهنجاری‌ها خواهد شد.
«مریض» خطاب کردن دختران و زنانی که شاید به دلایل سیاسی به صورت مقطعی، یا حتی به دلایل اعتقادی و به صورت دائم، خود را ملزم به رعایت قانون در مقوله حجاب نمی‌دانند، بیشتر از آنکه علاجی برای ناهنجاری‌های اجتماعی باشد، بر گسترش آن دامن خواهد زد.
درست است که تریبون‌داران و سایر کسانی که اظهاراتشان در رسانه‌ها دست به دست می‌شود، نسبت به حجاب احساس مسئولیت دارند و باید هم برای بهبود آن صحبت کنند، اما صحبت حساسیت‌زا در شرایط کنونی، دمیدن بر تنور ناهنجاری است. علاوه بر این، افکار عمومی، حتی بخشی از اذهان جامعه معتقد و متدین، نسبت به اظهارنظر‌های خارج از عرف، حساس شده و در خوش‌بینانه‌ترین حالت، آن را به حساب فهم ناصحیح گوینده از وضعیت جامعه و اقتضائات آن می‌گذارد. نتیجه تکرار این اظهارنظرها، لوث شدن بیش ازپیش صحبت‌ها پیرامون حجاب و بی اعتباری رسانه‌ای گویندگان این صحبت هاست.
نقاط اشتراک جامعه ایرانی کم نیست. حماسه به یادماندنی جشن خیابانی غدیر یکی از نماد‌ها و نمودهاست که ثابت می‌کند روح معنویت در بین ما ایرانیان رخنه کرده است. دهه محرم و هیئات چندین هزارنفری هم یکی دیگر از وجوه اشتراک ایرانیان است که هر سال باشکوه‌تر از سال گذشته برگزار می‌شود. رهبر معظم انقلاب بار‌ها بر رشد ایمانی جامعه ایرانی تأکید و برای آن مصادیق فراوانی هم ذکر کرده‌اند.
با این همه اشتراکات، دمیدن بر سوژه اختلافی شده حجاب در منابر و بلندگوها، آن هم با جملات نسنجیده و آن هم از سوی کسانی که رسانه منتظر ضریب دادن به اظهاراتشان است، رشتن پنبه‌های وحدت جامعه ایرانی است. حالا زمانی است که سخنرانان باید برای هر جمله شان یک پیوست رسانه‌ای داشته باشند، وگرنه صحبت نکردن را بر ایراد سخن ترجیح دهند. حتی اگر مشاور رسانه‌ای و پیوست رسانه‌ای در دسترس نیست، رصد جزئی و مختصر شبکه‌های مجازی هم نشان می‌دهد که صحبت نکردن پیرامون حجاب از سوی برخی، بسیار بهتر و پرفایده‌تر از صحبت کردن شان پیرامون حجاب است.
گسترش روابط با همسایگان، دستاورد‌های علمی، وضعیت مسکن یا حتی گرانی مرغ و گوشت، موضوعات بهتری برای صحبت هستند، تا حجاب که سخن گفتن درباره آن در شرایط کنونی، نیازمند تدقیق بیش از پیش است. اصلاً مگر قرار است وضعیت حجاب، با سخنرانی‌های غیرکارشناسی به صورت متکلم وحده حل شود؟! ناهنجاری اجتماعی یک دغدغه مردمی است و با رویکرد‌های مردمی هم در کنار اقدامات عملی حاکمیت، و نه صحبت‌های یک طرفه، حل می‌شود. رهبر معظم انقلاب پیش از این روشن بینانه تصریح کرده‌اند که «این مسئله [حجاب]قطعا حل خواهد شد.» فقط این اظهارنظر‌های خام و حساسیت زا، حل شدن مسئله حجاب را به تأخیر می‌اندازد.
