استقلال در لیگ بیست و دوم نتوانست از عنوان قهرمانی خاطره انگیز فصل قبلش دفاع کند.

به گزارش مردم سالاری آنلاین به نقل از خبرآنلاین ،وقتی بدون باخت در یک فصل قهرمان لیگ می‌شوید بدون شک هواداران از شما انتظار تکرار قهرمانی را در لیگ بعدی نیز خواهند داشت، فقط در یک صورت می‌توان از این مسیر خارج شوید آن هم این است که استقلال لیگ بیست و دوم باشید! تغییر سرمربی، ستاره های کم فروغ، مشکلات عجیب و غریب مدیریتی و حواشی حذف از آسیا همه و همه اتفاقاتی بود که آبی ها در طول یک فصل در باشگاه خود دیدند. نتیجه آن هم شد سه رده سقوط به جای دفاع از عنوان قهرمانی! بهانه در مورد اشتباهات داوری و قهرمان نشدن تیم ها به این دلیل همیشه وجود دارد اما در زیر ما دو عامل دیگری که مانع رسیدن شاگردان ساپینتو به جام شدند را با هم بررسی خواهیم کرد؛

ناکام بازی های بزرگ

۲۸ امتیاز از دست رفته استقلال تا بازی هفته بیست و نهم، حاصل چهار باخت و ۸ مساوی است. ۱۲ امتیاز استقلال مقابل سپاهان(رفت و برگشت)، تراکتور و پرسپولیس از دست رفته است و آبی‌ها حتی یک تساوی هم از این تقابل‌ها به دست نیاوردند که اگر همین تک‌امتیازهای بازی‌های باخته امروز در حساب استقلال بود، چه بسا آبی‌ها در تدارک برپایی جشن قهرمانی بودند. گرچه اشتباهات داوری سهمی بزرگ در وضعیت کنونی استقلال در جدول رده‌بندی دارد اما به لحاظ فنی نیز آبی‌ها در بازی‌هایی که منجر به شکست یا تساوی شد، نتوانستند استراتژی مناسبی را در پیش بگیرند. دو شکست در بازی‌های رفت و برگشت مقابل سپاهان، باخت در تبریز مقابل تراکتور و درنهایت باخت در دربی ۱۰۰، ۱۲ امتیاز مهم را از استقلال گرفت و بیشترین لطمه را به استقلال وارد آورد. اما در این میان باید به ۱۶ امتیازی که مقابل نفت مسجد سلیمان، پیکان، فولاد، آلومینیوم اراک، پرسپولیس(دربی۹۹)، مس رفسنجان، نساجی و صنعت نفت آبادان از کف رفت، به منزله اتفاقاتی بزرگ نگریست. شاید چهار شکست در ظاهر بزرگ جلوه شود اما ۸ تساوی نیز ۱۶ امتیاز را از استقلال گرفته است؛ چیزی نزدیک به ۵ باخت.
تیمی که می‌خواهد جام قهرمانی را به دست آورد باید برای تمام بازی‌ها استراتژی مناسب داشته باشد اما استقلال در فصل جاری طوری قدم برداشت که برای مثال مقابل تیم قعرنشین نفت مسجد سلیمان ۲ امتیاز از کف داد و در بازی نیم‌فصل اول در اهواز با تساوی بدون گل مقابل این تیم متوقف شد. تساوی خانگی مقابل آلومینیوم اراک نیز از دیگر نتایج عجیب استقلال در فصل جاری است که سهم بالایی در ناکامی امروز دارد. چرا استقلال در خانه موفق نشد از این تیم امتیاز کامل را بگیرد؟ آیا تنها اشتباهات داوری را باید در خلق این نتیجه سهیم دانست؟ قطعاً این‌طور نیست. استقلال در مقابل تیمی که از لحاظ فنی در سطح نازل‌تری نسبت به خودش قرار دارد، به سادگی ابتکار عمل را از دست داد و ستاره‌های آبی نتوانستند مقابل تیم مهدی رحمتی افسار بازی را در دست خود بگیرند و به سادگی مقابل نماینده اراک ۲ امتیاز از کف دادند. پیکان نیز از جمله بازی‌هایی بود که نفس استقلال در آن بند آمد و در کنار آن فولاد، مس رفسنجان، نساجی و صنعت نفت آبادان نیز هر یک ۲ امتیاز را از استقلال گرفتند. تساوی در دربی رفت هم برای استقلال گران تمام شد تا در مجموع آبی‌ها ۲۸ امتیاز را از کف بدهند و نتوانند همپای دو مدعی دیگر قهرمانی جلو بروند و در فاصله سه هفته مانده به پایان لیگ برتر از قهرمانی فاصله بگیرند. اگر ریکاردو ساپینتو بنای ماندن در استقلال داشته باشد و مدیران آتی نیز روی تداوم همکاری با او به جمع‌بندی برسند، لازم است قاعده قهرمانی را برای فصل آینده بدرستی رعایت کند و اجازه ندهد امتیازات به سادگی از کف برود. آنچه یک تیم را در فوتبال ایران به سمت جام قهرمانی می‌برد، موفقیت در بازی‌های بزرگ است. حال حتی اگر در چنین بازی‌هایی استقلال با پیروزی هم از میدان خارج نشود و تنها یک تساوی به دست آورد نیز برای دستیابی به جام قهرمانی کفایت می‌کند، البته به شرط آنکه استقلال در بازی با تیم‌های میان جدولی موفق باشد که در فصل جاری تیم ساپینتو نه در بازی با تیم‌های بزرگ کامیاب بود و نه اینکه توانست صددرصد امتیازات بازی با تیم‌های میانی را به چنگ آورد. درواقع برای رسیدن به قهرمانی لازم است که یک تیم هدفگذاری صحیحی تا پایان لیگ داشته باشد و از همان روزی که وارد چرخه لیگ می‌شود تا هفته پایانی روی همان مدار حرکت کند. حال اینکه اگر تیمی یکی، دو باخت را در طول فصل تجربه کند نیز از شانس بالایی برای قهرمانی برخوردار خواهد بود اما استقلال با چهار شکست عملاً هیچ شانسی برای خود باقی نگذاشت.

خاموشی ستاره ها بعد از جام جهانی

یکی دیگر از عوامل ناکامی استقلال در فصل جاری بدون شک بر آورده نشدن انتظارات از ستاره های این تیم است. ناکام های آبی ها به دو دسته تقسیم می‌شوند، یک بازیکنانی که از ابتدای فصل نا امید کننده بودند، دو بازیکنانی که تا جام جهانی عملکرد خوبی داشتند و بعد از قطر یا به خاطر دعوت نشدن و یا بی انگیزگی بعد از جام نتوانستند عملکرد خوبی از خود با استقلال به نمایش بگذارند. بازیکنانی مثل سجاد شهباززاده در دسته اول قرار می‌گیرد او که به عنوان بمب نقل و انتقالاتی به استقلال برگشت عملکرد فاجعه باری در استقلال داشت و در 17 بازی و 443 دقیقه ای که برای این تیم به میدان رفت یک بار هم موفق نشد دروازه حریفان را باز کند یا پاس گل بدهد و بعد از اینکه ساپینتو اعتمادش را به او از دست داد به یک نیمکت نشین ثابت در تیم تبدیل شد. از طرف دیگر بازیکنانی مثل مهدی قایدی، مهدی مهدی پور، محمد محبی و صالح حردانی بودند که امید داشتند برای جام جهانی به تیم ملی دعوت شوند و دعوت نشدن آنها تاثیر منفی روی عملکرد آنها بعد از جام داشت، اما مشکل استقلال فقط این نبود، حتی بازیکنانی مثل ابوالفضل جلالی، سید حسین حسینی و کم و بیش روزبه چشمی نیز که در قطر حضور داشتند بعد از جام نیز اثری از بازیکن قبل از قطر نداشتند، بدون شک به جز مسائل فنی، افت شدید ستاره ها یکی از عوامل مهم ناکامی آبی ها در تکرار قهرمانی بود.

نان شبی که استقلال نداشت

درست است که بازیکنان زیادی در استقلال بعد از جام جهانی افت کردند اما ساپینتو برای تمام پست هایش بازیکن جایگزین داشت، به جز یک پست؛ شماره یک! ضعف در دروازه بیشترین ضربه را به استقلال در راه تکرار قهرمانی زد. در فوتبال روز دنیا یک نکته بین تمام لیگ‌ها و رقابت‌ها ثابت است، تیمی که کمتر گل بخورد شانس اول قهرمانی خواهد بود. دروازه‌بان‌ها آخرین سنگر امید هر تیم به شمار می‌آیند و شما برای بسته نگه داشتن دروازه خود علاوه بر دفاع خوب باید دروازه‌بان کارآمدی نیز داشته باشید؛ به قول عبدالله ویسی و جمله ماندگارش: «دروازه‌بان خوب از نان شب واجب‌تر است.» سیدحسین حسینی فصل گذشته نقشی کلیدی در قهرمانی بدون باخت آبی‌ها ایفا کرد. این دروازه‌بان با ۱۷ کلین‌شیت رکورددار لیگ بیست‌ و یکم بود. در برخی منابع، تعداد کلین‌شیت حسینی ۱۸ درج شده است و برای این دروازه‌بان در دیدار هفته دوم مقابل ذوب‌آهن، کلین‌شیت ثبت کرده‌اند. لازم به توضیح است شرط در نظر گرفتن کلین‌شیت، حداقل ۶۰ دقیقه حضور در زمین است که حسینی در آن بازی در اوایل بازی به دلیل آسیب‌دیدگی تعویض شد و کلین‌شیت در آن بازی به نام رشید مظاهری در نظر گرفته شد. این فصل نیز هواداران آبی‌ها انتظار تکرار قهرمانی از تیم‌شان داشتند اما داستان چیز دیگری بود. تا جام جهانی حسینی درون دروازه استقلال عملکرد خوبی داشت و حتی بر سر شماره یک بودن او در جام جهانی دعوا بود که با توفیق اجباری مصدومیت علیرضا بیرانوند این امر برای گلر استقلالی‌ها نیز محقق شد. حسینی بعد از ۶ گل خورده از انگلیس و برد مقابل ولز در بازی سوم نیمکت‌نشین شد و کار او در جام جهانی به اتمام رسید. پس از بازگشت تیم از قطر اما دیگر خبری از سیدحسین سرحال درون دروازه استقلال نبود، با اینکه در بسیاری از بازی‌ها واکنش‌های حیاتی در تیم از خود به جای گذاشت اما در مجموع تا هفته ۲۹ حسینی ۲۱ گل دریافت کرد که حدود دو برابر گل‌های خورده استقلال در فصل گذشته است. سید دچار افت شده و این افت غیر قابل انکار است، داستان از زمانی تلخ می‌شود که هنگامی که آبی‌ها در کورس قهرمانی حضور داشتند و در بازی مقابل صنعت نفت در حال سقوط و درست وقتی که تیم یک بر صفر جلو است روی اشتباه سیدحسین تیم گل بخورد و هم دو امتیاز را از دست بدهد و هم قهرمانی را. استقلال این فصل حواشی بسیار زیادی داشت که می‌توان آن را در عدم موفقیت این تیم تأثیرگذار دانست اما بدون شک افت سیدحسین یکی از مهم‌ترین عوامل این ناکامی و عدم تکرار قهرمانی در لیگ است. حالا جام حذفی یک قمار تمام عیار برای شماره یک استقلالی‌ها خواهد بود و حسینی خوب می‌داند رسیدن به قهرمانی یعنی بازگشت به اوج و عدم قهرمانی یعنی سقوط آزاد.