عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران گفت: روند فعلی نشان دهنده این است که تعهدات صندوق‌های بازنشستگی به تدریج به منابع عمومی دولت متصل می‌شود و باید اذعان داشت، افزایش وابستگی به دولت نشان از این دارد که صندوق‌های بازنشستگی نتوانند در بلند مدت برای انجام تعهداتشان موفقیتی داشته باشند.

به گزارش مردم سالاری آنلاین، «ممکن است از آنجایی که ۳۰۰ هزار شهید دادیم که یک وجب خاک از دست ندهیم، به آنجایی برسیم که مجبور شویم کیش، قشم و خوزستان را بفروشیم. تجربه‌ای که یونان طی کرده است».

این اظهارنظر از سجاد پادام، مدیرکل بیمه‌های اجتماعی وزارت کار درباره حل ناترازی صندوق‌های بازنشستگی موجی از تعجب، تآسف و حتی خشم را در میان لایه‌های مختلف مردم به وجود آورد.

در واقع متوسل شدن به چنین رویکردی در حالی عنوان می‌شود که کافی است «مدیریت صحیح»، «مبارزه با فساد» و «واقع بینی» در نظام مدیریتی کشور جدی گرفته شود تا از پتانسیل‌های موجود برای ترمیم فضای اقتصادی استفاده شود.

مقایسه ایران و یونان درست نیست

علیرضا حیدری، عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران در گفتگو با اقتصاد ۲۴،  در این رابطه اظهار داشت: اخیرا مدیرکل سابق امور اجتماعی وزارت خانه درباره عمل به تعهدات صندوق بازنشستگی در آینده با توجه با روند افزایشی تعهدات و همچنین عدم تدمین منابع لازم برای انجام گرفتن تعهدات صحبت کرده بود و شرایط را با یونانی‌ که جزایر و املاک شان را به فروش رسانده بود با ما مقایسه کرد و احتمال تکرار این اتفاق را داد. این مقایسه در شرایطی انجام گرفته که ایران را نمی‌توان با یونان یکی دانست.

وی با تاکید بر اینکه واگذاری خاک با تاریخ ایران در تناقض است، افزود: ما در طول جنگ تحمیلی هشت ساله هزینه بسیار گزافی پرداخت کردیم تا یک وجب خاکمان در اختیار بیگانگان قرار نگیرد. پس حتی در صورت نیازی بسیار فراتر از صندوق‌های بازنشستگی هم به هیچ وجه اجازه نمی‌دهیم حتی یک وجب از خاک سرزمین مان واگذار شود؛ با این توضیح که صیانت از خاک، سابقه تاریخی در ایران دارد.

آیا وضعیت صندوق‌های بازنشستگی بحرانی است؟

عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران در ادامه در پاسخ به این سوال که آیا صندوق‌های بازنشستگی در حال و آینده با چالش جدی در عمل به تعهدات خود مواجه خواهند شد یا خیر گفت: روند فعلی نشان دهنده این است که تعهدات این صندوق‌ها به تدریج به منابع عمومی دولت متصل می‌شود و باید اذعان داشت، افزایش وابستگی به دولت نشان از این دارد که صندوق‌های بازنشستگی نتوانند در بلند مدت برای انجام تعهداتشان موفقیتی داشته باشند. به همین دلیل لازم است، بررسی شود که چرا این شرایط هزینه‌ساز و نگران کننده به بازنشستگان تحمیل شده است. همچنین این سیر مشخص می‌کند، تعادل به نفع مصارف در حال تغییر است و به همین دلیل صندوق‌ها قادر به پوشش تعهداتشان نخواهند بود.

وی افزود: موضوع قابل توجه دیگر چیزی جز این نیست که باید یک تفاوت کاملاً جدی و معناداری در دو بخش حمایتی و بیمه‌ای در صندوق‌های بازنشستگی قائل شد. به عبارت دیگر وقتی تعهدی برای سازمان تامین اجتماعی ایجاد می‌شود، منابع آن نیز بر اساس نرخ‌های حق بیمه تامین می‌شود و در جا‌های مختلف صندوق تامین اجتماعی بنا بر تعهدات قانونی یک نگاه حمایتی را جایگزین منطق بیمه‌ای قرار داده است که آن هم به واسطه قوانینی است که در ادوار مجالس و دولت‌های مختلف به سازمان تاًمین اجتماعی تکلیف شده است.

حیدری توضیح داد: بنابراین اگر تصور کنیم صندوق تدمین اجتاماعی به عنوان یکی از بزرگترین صندوق‌های بیمه‌ای در ایران باید این قابلیت را داشته باشد که در بلندمدت پایداری داشته باشد، قاعدتاً باید بتواند وجه حمایتی را از وجه بیمه‌ای مجزا و بخش حمایتی را مشخصاً به نهاد دولت واگذار کند.

دولت بزرگترین بدهکار صندوق تامین اجتماعی است

عضو هیات مدیره کانون بازنشستگان تهران تصریح کرد: از طرف دیگر دولت بزرگترین بدهکار صندوق تامین اجتماعی است که وقتی به سیر تحول بدهی ایجاد شده توسط دولت نگاه می‌کنیم، می‌بینیم در واقع دولت به عنوان عامل تورم و عامل کاهش ارزش پول ملی به شدت منابع تامین اجتماعی را با مخاطره مواجه کرده است. پس اگر این دو متغیر حاکم، از دولت طلبکار نبودند، ممکن بود منابع تامین اجتماعی به مراتب از میزانی که همین الان از دولت مطالبه می‌کند، به لحاظ ارزش واقعی بیشتر بود و در نتیجه بازنشستگان و در مجموع بیمه شدگان با مشکلات فعلی مواجه نمی‌شدند.

حیدری در پایان گفت: لازم به تاکید می‌دانم که سوءمدیریت و کوتاهی‌ها، بازنشستگان را با بحران روبرو کرده است. آرامش خیال این قشر چیزی نیست که تصمیم گیران بخواهند نسبت به آن بی توجه باشند.