چین اذعان دارد که می‌خواهد تا سال ۲۰۳۰ یعنی چهار سال زودتر از ناسا یک پایگاه فضایی در ماه بسازد.

به گزارش مردم سالاری آنلاین،چین شاید در اکتشافات فضایی نوپا باشد اما از یک هدف بزرگ پرده‌برداری کرده است و آن تبدیل شدن به اولین کشوری است که روی ماه پایگاه می‌سازد.
پکن نه تنها می‌خواهد فضانوردان چینی طی هفت سال آینده روی ماه قدم بردارند بلکه ممکن است ایالات متحده را در رقابت برای ایجاد یک پایگاه دائمی در قمر زمین شکست دهد.
ناسا پیش از این هدف خود برای ایجاد پایگاه آرتمیس در دهه ۲۰۳۰ را اعلام کرده بود. این جدول زمانی دو کشور را هم مسیر می‌کند و چشم‌اندازی شگفت‌انگیز از یک مسابقه فضایی حماسی در قرن بیست و یک را رقم می‌زد.
وو ویرن(Wu Weiren)، فیزیکدانی که ماموریت ماه چین را هدایت می‌کند، به رسانه‌های دولتی گفت که پکن می‌خواهد یک پایگاه علمی و تحقیقاتی قمری را قبل از پایان دهه در ماه ایجاد کند.
او گفت: تا سال ۲۰۳۰، رد پای مردم چین روی ماه نقش می‌بندد. هیچ‌ شکی وجود ندارد.
این اتفاق دو سال پس از آن رخ می‌دهد که چین از برنامه‌های خود با روسیه برای ایجاد یک پایگاه مشترک در ماه تا سال ۲۰۳۵ خبر داد.
این بیانیه جدید نشان می‌دهد که این دو کشور سرعت خود را در راه رسیده به هدفشان در تلاش برای شکست دادن گروه غربی تحت رهبری ایالات متحده آمریکا که شامل آژانس‌های فضایی کانادا، اروپا و ژاپن است، افزایش داده‌اند.
اسناد فاش شده در سال گذشته حاکی از آن بود که ناسا سال ۲۰۳۴ را برای آغاز پروژه ساخت پایگاه خود در ماه در نظر گرفته است.
با این حال، آژانس فضایی ایالات متحده همچنین ابراز امیدواری کرده است که یک پایگاه دائمی در ماه تا پایان این دهه داشته باشد، در حالی که مقامات هفته گذشته اشاره کردند که کار در این مورد می‌تواند از زمان شروع ماموریت آرتمیس ۷(Artemis VII) آغاز شود.
بسته به موفقیت نقاط عطف قبلی در برنامه آرتمیس، این ماموریت می‌تواند بین سال‌های ۲۰۲۹ و ۲۰۳۰ پرتاب شود.
چین در زمینه فعالیت‌های فضایی نسبتا تازه وارد است اما در دهه گذشته موفقیت‌های چشمگیری داشته است.
این کشور یک فضاپیمای بدون سرنشین به نام چانگ‌ای۱(Chang'e ۱) را در سال ۲۰۰۷ برای چرخش در مدار ماه به فضا پرتاب کرد و در سال ۲۰۱۳ یک فرود بدون سرنشین موفق در ماه انجام داد.
شش سال بعد، چین اولین کشوری بود که در سمت دور ماه فرود آمد و در پایان سال ۲۰۲۰ کاوشگر چانگ‌ای۵(Chang'e-۵) با موفقیت سنگ و خاک ماه را که به زمین آورد.
این نمایش دیگری از افزایش توانایی این کشور در فضا بود. از سوی دیگر، به نظر می‌رسد روسیه در جهت مخالف حرکت می‌کند.
روسیه که زمانی به عنوان یک ابرقدرت در کنار ایالات متحده بود، از یک پیشگام در فضا به یک بازیکن کمرنگ تبدیل شد که پس از ظهور شرکت فضایی خصوصی اسپیس‌ایکس به ریاست ایلان ماسک، انحصار خود را در ارسال فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی از دست داد.
با این وجود مسکو هنوز از تخصص قابل توجهی برخوردار است و به وضوح توسط چین به عنوان شریکی ایده‌آل در تلاش برای ساخت پایگاه در ماه در نظر گرفته شده است.
در سال ۲۰۲۱، آژانس فضایی روسی روسکاسموس فاش کرد که با اداره ملی فضایی چین برای توسعه یک تاسیسات تحقیقاتی در سطح ماه توافق‌نامه امضا کردند.
دو کشور گفتند که در برنامه‌ریزی، طراحی، توسعه و بهره‌برداری از این ایستگاه تحقیقاتی با یکدیگر همکاری خواهند کرد.
اگرچه هدف اولیه ساخت پایگاه بر روی ماه تا سال ۲۰۳۵ بود، اما به نظر می‌رسد پکن و مسکو اکنون پا به پای ناسا در رقابت برای تبدیل شدن به نیروی مسلط جهانی در فضا هستند.
پکن طبق جدول زمانی رسمی خود چانگ‌ای ۷(Chang'e ۷) را در سال ۲۰۲۶ برای یک بررسی جامع برای جستجوی آب در قطب جنوبی ماه به فضا پرتاب خواهد کرد.
وو به تلویزیون مرکزی چین گفت که دو سال بعد، چانگ‌ای ۸ به ساخت یک ایستگاه بین‌المللی قمری کمک می‌کند که برای سایر کشورها در دسترس باشد.
وی افزود: وظیفه اصلی آن بررسی منابع روی ماه و آزمایش امکان استفاده مجدد از منابع خواهد بود.
برای عنوان مثال، سوالاتی مانند اینکه آیا می‌توان در آنجا ساختمان ساخت، آیا می‌توان از آجر استفاده کرد و ارتباطات چگونه برقرار می‌شود، مطرح است.
چاینا دیلی نیز به نقل از وو ویرن، دانشمند اداره ملی فضای چین گزارش کرده است که کاوشگر چانگ‌ای ۸ تحقیقاتی را در محل در مورد محیط و ترکیب مواد معدنی ماه انجام می‌دهد و همچنین تعیین می‌کند که آیا فناوری‌هایی مانند چاپ سه‌بعدی می‌توانند در سطح ماه مورد استفاده قرار بگیرند یا خیر.
وو گفت: اگر بخواهیم برای مدت طولانی در ماه بمانیم، باید ایستگاه‌هایی را با استفاده از مواد خود ماه روی این قمر ایجاد کنیم.
چین می‌خواهد با استفاده از خاک ماه شروع به ساخت پایگاهی در ماه کند.
به گفته یک کارشناس آکادمی مهندسی چین، رباتی که وظیفه ساخت «آجر از خاک ماه» را دارد نیز در طی ماموریت چانگ‌ای ۸ در حدود سال ۲۰۲۸ به فضا پرتاب خواهد شد.
در مقایسه، ناسا به تازگی نام چهار فضانورد را به عنوان بخشی از اولین سرنشینان ماموریت ماه خود در ۵۰ سال گذشته معرفی کرده است.
هدف این است که ماموریت آرتمیس ۲ در سال آینده به مدار ماه پرواز کند و طی ماموریت آرتمیس ۳ در سال ۲۰۲۵ بر روی ماه فرود آید و اولین زن و اولین فرد رنگین پوست را به ماه برساند.
با این حال، یک باور عمومی وجود دارد که این جدول زمانی اندکی تغییر خواهد داشت.آژانس فضایی ایالات متحده نشان داده است که اولین ماموریتی که طی آن ساخت و ساز پایگاهی در ماه آغاز می‌شود، آرتمیس ۷، هشت و ۹ خواهد بود، که احتمالا زمانی مشابه ماموریت چانگ‌ای ۸ است.
هم آمریکا و هم چین و روسیه اکتشاف قطب جنوبی ماه را برای پایگاه‌های قمری خود مورد نظر دارند زیرا مشخص است که این قطب حاوی مقادیر زیادی یخ است که می‌تواند برای مستعمرات آینده برداشت شود.
برنامه‌های ناسا برای ایجاد یک پایگاه در قطب جنوبی ماه برای اولین بار در سال ۲۰۲۰ اعلام شد.
با این حال، هفته گذشته مقامات پیشنهاد کردند که ممکن است با شرکای بین‌المللی مانند آژانس فضایی اروپا برای گسترش این پایگاه به مجموعه‌ای از پایگاه‌ها همکاری کنند.
جیم فری(Jim Free)، معاون توسعه سیستم‌های اکتشافی ناسا، در یک نشست خبری گفت که به برنامه آرتمیس اجازه می‌دهد تا پتانسیل علمی خود را به حداکثر برساند.
فری می‌گوید: بنابراین شاید بتوانیم دو یا سه مکان را انتخاب کنیم که به تنوع علمی ما کمک کند، زیرا اولین دلیلی که ما آرتمیس را انجام می‌دهیم، علم است.
ایالات متحده برای اولین بار در سال ۱۹۶۹ یک مرد را روی ماه فرود آورد و تا سال ۱۹۷۲، ۱۱ نفر دیگر را به سطح ماه فرستاد، اما از آن زمان دیگر پا به ماه نگذاشته است.
سال گذشته برنامه جدید آرتمیس به عنوان جانشینی برای ماموریت‌های آپولو در قرن بیست و یکم آغاز شد.
در یک ماموریت بدون سرنشین، آرتمیس ۱ که شامل یک فضاپیمای اوریون بود سوار بر موشک سامانه پرتاب فضایی ناسا(SLS) به فضا پرتاب شد تا یک سفر ۲۵ روزه در مدار ماه داشته باشد و سپس به زمین بازگشت.